Öz
: In this study, the terms and signs used in the notation of the rim-blown kaval are discussed. These signs and terms used in the instrument notation are of great importance for the performer to correctly interpret the melody in accordance with the required tone and style. These are indispensable elements in terms of preserving the characteristic features of the rim-blown kaval and reflecting the correct performance of the rich local tones in our country.
During the research process, literature review is made on the use of terms and signs in music terminology in other wind instruments. The current terms and signs used for wind instruments in notation are inadequate in the expression of some technical implementations used in the rim-blown kaval. Therefore, it is essential to add new terms and signs for performing the notation. In this direction, the findings obtained by the comparison method, taking the expert opinions, are analyzed and the implementation methods of terms and signs in instrument performance are explained as well as suggestions are presented.
Anahtar Kelimeler
Rim-blown kaval rim-blown kaval training ornament nuance alteration
Kaynakça
- Aydın, A. (2015). Türkiye'de dilsiz kaval için yapılmış metodolojik çalışmalar üzerine bir inceleme. Ordu: Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
- Gazimihal, M. R. (1975). Türk ötkü çalgıları. Ankara: Kültür Bakanlığı MİFAD.
- Gunca, A. (2007). Kemençe, ney ve tanbur için orkestral yazım tekniği. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Sanatta Yeterlik Tezi.
- Kostak, A. T. (2018). Kanunda süsleme ve modern çalış teknikleri için alıştırmalar. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi Türk Musikisi Devlet Konservatuvarı.
- Ögel, B. (1991). Türk kültür tarihine giriş VI. Ankara: Kültür Bakanlığı.
- Özbilen, N. Ö. (2007). Fasıl şarkıcılığı açısından Türk makam müziğinde süslemeler. İstanbul: İTÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Sanatta Yeterlik Tezi.
- Sarı, A. (2018). 2000 yıl öncesinden somut bir tını. 1. Uluslararası Kaval Sempozyumu Bildirileri, 55-65, İstanbul: İTÜ Türk Musikisi Devlet Konservatuarı.
- Sözer, V. (1986). Müzik ve müzisyenler ansiklopedisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Tarlabaşı, B. (1990). Ortaöğretim için kaval metodu. İstanbul: AFA.
- Tekşahin, F. (2011). Dilsiz kaval metodu. İzmir: Nilmer Ofset Matbaacılık.
- Toz, A. İ. (2013). Niyazi Sayın'ın taksimlerinde icrayı oluşturan elemanların transkripsiyonu. İstanbul: Pan.
- Uluç, M. Ö. (2003). Müzik işaretleri ve terimleri sözlüğü. Ankara: Yurt Renkleri.
- Yavuzoğlu, N. (2016). Uygulamalı müzik teorisi. İstanbul: İnkılap.
Öz
Bu araştırmada, dilsiz kaval çalgısı için yazılan eserlerin notasyonunda kullanılabilecek terim ve işaretler ele alınmıştır. Çalgı notasyonunda kullanılan bu işaret ve terimler, icracının melodiyi, gerektiği tavır ve tarza uygun şekilde yorumlaması açısından büyük bir önem taşımaktadır. Teknik terim ve işaretler, dilsiz kaval çalgısının icra açısından karakteristik özelliklerinin bozulmaması ve ülkemizdeki zengin yöresel tavırların çalgı icrasına yansıtılması açısından da vazgeçilmez unsurlardır.
Araştırma sürecinde, müzik terminolojisindeki terim ve işaretlerin diğer nefesli çalgılardaki kullanımları ile ilgili literatür taraması yapılmıştır. Notasyonda nefesli çalgılar için kullanılan mevcut terim ve işaretler, dilsiz kaval çalgısı icrasında kullanılan dil, gırtlak, parmak vurguları gibi bir takım teknik uygulamaların ifadesinde yetersiz kalmaktadır. Bu noktadaki yeni terim ve işaretlerin icra notasyonuna eklenmesi bir ihtiyac olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu doğrultuda elde edilen bulguların yanı sıra uzman görüşleri de alınarak karşılaştırma yöntemiyle elde edilen bulgular analiz edilmiş, terim ve işaretlerin çalgı icrasında uygulama şekilleri anlatılmış ve önerilerde bulunulmuştur.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aydın, A. (2015). Türkiye'de dilsiz kaval için yapılmış metodolojik çalışmalar üzerine bir inceleme. Ordu: Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
- Gazimihal, M. R. (1975). Türk ötkü çalgıları. Ankara: Kültür Bakanlığı MİFAD.
- Gunca, A. (2007). Kemençe, ney ve tanbur için orkestral yazım tekniği. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Sanatta Yeterlik Tezi.
- Kostak, A. T. (2018). Kanunda süsleme ve modern çalış teknikleri için alıştırmalar. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi Türk Musikisi Devlet Konservatuvarı.
- Ögel, B. (1991). Türk kültür tarihine giriş VI. Ankara: Kültür Bakanlığı.
- Özbilen, N. Ö. (2007). Fasıl şarkıcılığı açısından Türk makam müziğinde süslemeler. İstanbul: İTÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Sanatta Yeterlik Tezi.
- Sarı, A. (2018). 2000 yıl öncesinden somut bir tını. 1. Uluslararası Kaval Sempozyumu Bildirileri, 55-65, İstanbul: İTÜ Türk Musikisi Devlet Konservatuarı.
- Sözer, V. (1986). Müzik ve müzisyenler ansiklopedisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Tarlabaşı, B. (1990). Ortaöğretim için kaval metodu. İstanbul: AFA.
- Tekşahin, F. (2011). Dilsiz kaval metodu. İzmir: Nilmer Ofset Matbaacılık.
- Toz, A. İ. (2013). Niyazi Sayın'ın taksimlerinde icrayı oluşturan elemanların transkripsiyonu. İstanbul: Pan.
- Uluç, M. Ö. (2003). Müzik işaretleri ve terimleri sözlüğü. Ankara: Yurt Renkleri.
- Yavuzoğlu, N. (2016). Uygulamalı müzik teorisi. İstanbul: İnkılap.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Türk Halk Bilimi, Müzik |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 15 Eylül 2021 |
| Gönderilme Tarihi | 9 Mayıs 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 14 Sayı: 35 |
