ETHNOGRAPHIC OBJECT AS A MEANS OF EXPRESSION IN CONTEMPORARY ART

Yıl 2024, Cilt: 17 Sayı: 48, 2334 - 2357, 26.12.2024

Muhammet Hanifi Zengin

https://doi.org/10.12981/mahder.1509699

Öz

Ethnographic objects used in the daily life of a particular community carry aesthetic value and symbolic meanings when evaluated in contemporary art practice due to their universal characteristics. In contemporary art, these objects generally play an important role in terms of protecting cultural heritage, questioning identity politics and conveying social meanings. In this study, the definition and characteristics of the ethnographic object are discussed, and the representation of traditionally ethnographic objects in artworks is analyzed through their cultural context and symbolism. Then, it is discussed how ethnographic objects are represented in the context of contemporary art and how artists reinterpret these objects by using them. The research emphasizes the interrelationships between narrative elements such as subjects, persons, spatial and temporal categories, relations, and the world of objects. While some artists have used ethnographic objects to express their cultural identity or to convey social and political messages, others have tried to give them new meanings by integrating them into the language of modern art through the medium of art. The study analyzes the function of ethnographic objects in artworks and their symbolic depth by examining specific contemporary artworks. In the conclusion, the importance of studies on the representation of ethnographic objects in contemporary art is emphasized and suggestions are made for further research. The study aims to deepen the literature on the representation of ethnographic objects in contemporary art and to provide a source for understanding the effects of these representations on the cultural and social functions of art.

Anahtar Kelimeler

Ethnography, Ethnographic Object, Art, Contemporary Art, Cultural Symbol

ÇAĞDAŞ SANATTA İFADE ARACI OLARAK ETNOGRAFİK NESNE

Öz

Belirli bir topluluğun günlük yaşamında kullanılan etnografik nesneler, evrensel özellikleri nedeniyle, çağdaş sanat pratiğinde değerlendirildiğinde estetik değer ve sembolik anlamlar taşımaktadır. Çağdaş sanatta, yer edinen bu nesneler genellikle kültürel mirasın korunması, kimlik politikalarının sorgulanması ve toplumsal anlamların iletilmesi açısından önemli rol oynamaktadır. Araştırmada, etnografik nesnenin tanımı ve özellikleri ele alınarak, geleneksel olarak etnografik nesnelerin, sanat eserlerindeki temsili, kültürel bağlamı ve sembolizmi üzerinden incelenmiştir. Ardından, çağdaş sanat bağlamında etnografik nesnelerin nasıl temsil edildiği ve sanatçıların bu nesneleri kullanarak yeniden yorumladıkları tartışılmıştır. Araştırmada, özneler, kişiler uzamsal ve zamansal kategoriler, bağıntılar, nesneler dünyası gibi anlatısal unsurların aralarındaki bağıntıları üzerinde durulmuştur. Bazı sanatçılar, etnografik nesneleri kültürel kimliklerini ifade etmek veya toplumsal ve politik mesajlar iletmek için kullanırken, diğerleri ise nesneleri, sanatın aracılığı ile modern sanatın diline entegre ederek yeni anlamlar katmaya çalışmışlardır. Araştırmada belirli çağdaş sanat eserlerinin incelenmesiyle, etnografik nesnelerin sanat eserlerindeki işlevi ve bu eserlerdeki sembolik derinliği analiz edilmiştir. Sonuç bölümünde ise, etnografik nesnelerin çağdaş sanattaki temsili üzerine yapılan çalışmaların önemi vurgulanmış ve ileri araştırmalar için önerilerde bulunulmuştur. Çalışma ile etnografik nesnelerin çağdaş sanatta temsili konusundaki literatürü derinleştirmek ve bu temsillerin, sanatın, kültürel ve toplumsal işlevleri üzerindeki etkilerini anlamak için kaynak oluşturması amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Etnografi, Etnografik Nesne, Sanat, Çağdaş Sanat, Kültürel Sembol

Kaynakça

• Artun, A. (2018). Çağdaş sanat ve kültüralizm, kimlik ve estetik: İstanbul: İletişim Yayınları.
• Aslan, E. - Karaaslan, S. (2016). Sanatta gerçekçilik kavramına savaş olgusu üzerinden Bakmak. idil, 6 (28), 45-63.
• Aytekin, C. A. - Tokdil, E. (2017). Antroposofik bağlamda çağdaş sanatta otoetnografik yöntem ve otobiyografik olgular. Ulakbilge, 5 (9), 67-87.
• Bastaban, Ü. (2024). Kolektif farkındalığın geliştirilmesinde sanatın rolü. Uluslararası İletişim ve Sanat Dergisi, 5(11), 172-192.
• Baydemir, E. (2022). Azerbaycan’ın çağdaş sanatçısı Faig Ahmed’in sanat anlayışı ve eserlerinin dokuma sanatındaki yeri. Academic Journal of History and Idea, 9 (3), 726-747.
• Bayraktaroğlu, S. (2009). Vakıflar Genel Müdürlüğü müzeleri. Geçmişten Geleceğe Türkiye'de Müzecilik II. Eğitim, İşletmecilik ve Turizm Sempozyum, 21-23, Ankara: Vehbi Koç ve Ankara Araştırmaları Merkezi Yayınları.
• Bulat, M. - Bulat, S. (2016). Sarıkamış donan askerler anısına yapılmış olan anıt heykel. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 22, 1-16
• Dastarlı, E. (2020). Kimlik, madun, öteki… postkolonyal teoriler bağlamında çağdaş sanatı tartışmak. Tykhe Sanat ve Tasarım Dergisi, 5(8), 85-104.
• Daşkesen, H. (2021). Çağdaş heykel sanatında kültürel kimliği konumlandırmak: Wolfgang Llaib’in yapıtları üzerinden bir değerlendirme. The Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 11 (4), 1285-1302.
• Eagleteon, T. (2020). Kültür. İstanbul: Can Sanat Yayınları.
• Hünerel S. Z. - Er, B. (2012). Halk kültürünün tanıtılmasında el sanatlarının yeri ve önemi. Batman Üniversitesi Yaşam Bilimleri Dergisi, 1(1), 179-190. Kar, M. (2021). Günümüz heykel sanatında biçim simge etkileşimi. Ulakbilge, 56, 49–61.
• Karaaslan, Y. D. S. (2005). Heykel ve mekân. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1), 289-295. Karatepe, H. - Çeliksap, S. (2021). Bir iletişim aracı olarak maske ve sanat. Jia Journal, 4(7), 308-327.
• Kaya, İ. (2023). Corten çeliğin heykeldeki avantajları ve pas estetiği. Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 13(2), 368-378.
• Kazmaz, S. (2001). Halk kültürüne toplu bir bakış düşünceler ve değerlendirmeler. Erdem, 13(38), 295-326.
• Koç, A. - Karoğlu, A. (2017). Sanatın genişleyen sahası ve görsel etnografya. İdil, 6 (36), 2259-2272.
• Köse, A. (2011). İvrindi çevresinde saya yerleşmeleri. Doğu Coğrafya Dergisi, 1(1), 314-335.
• Mutman, M. (2010). Postkolonyalizm: Ölü bir disiplinin hatıra defteri. Toplumbilim Postkolonyal Düşünce Özel Sayısı, 25, 117-128.
• Onat, F. (2010). Bir halkla ilişkiler uygulama alanı olarak sosyal medya kullanımı: Sivil toplum örgütleri üzerine bir inceleme. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 31, 103-122.
• Özkaya, O. (2022). Etnografik belgeler üzerinden tarihte bir kent ve dönemin izini sürmek (20. asrın ilk yarısında Antakya). Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(49), 421-442.
• Özkul, D.T. (2020). Primitif/ilkel sanatın çağdaş heykel sanatına yansımaları. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24 (1), 21-40.
• Samsun, M. (2017). Heykel sanatında “mekân” problemi. İdil, 6 (32), 1283-1298.
• Şengünalp, C. - Ergin Doğruer, N. (2017). Kentsel yeniden canlandırma modelinde kültür ve sanatın yeri. İdil, 6(32), 1337-1358.
• Yağmur, Ö. (2018). Toplumsal bellek oluşturmada heykel sanatı: Kar ve buzdan Erzurum kültür sokağı örneği. Kalemişi, 6(12), 139-152.
• Yücel, Ş. (2021). Çağdaş sanatın objesi olarak kültür. Fine Arts (NWSAFA), 16(1), 24-41.