EVALUATION OF HEALTH TRANSFORMATION PROGRAM PRACTICES: A QUALITATIVE RESEARCH ON ACADEMICS - SAĞLIKTA DÖNÜŞÜM PROGRAMI UYGULAMALARININ DEĞERLENDİRİLMESİ: AKADEMİSYENLER ÜZERİNDE NİTEL BİR ARAŞTIRMA

Yıl 2018, , 798 - 810, 30.12.2018

Yasin Çilhoroz , İlknur Arslan

https://doi.org/10.20875/makusobed.440476

Cited By: 1

Öz

The economic problems that have arisen since the 1980s have brought about deterioration in the health status of individuals and society all over the world. As a result, countries have produced a number of policies in order to achieve better health status. Turkey has not been far from this policy and in the early 1990s, it has started to develop policies. In this scope the Health Transformation Program, one of the most important initiatives, was put into practice in 2003. This program includes the provision of health services as well as the employment of health personnel. Along with the Health Transformation Program, the recruitment of contracted healthcare personnel has increased considerably, under the influence of liberalization. This study which aims to give a critical evaluation about the Health Transformation Program by those who are academicians in the field of Health Management, have been examined through qualitative interviews on the points of view of Health Transformation Program. The most emphasized and assessed as importance issues that participants put forward have been the provision of healthcare services, the needs and expectations of healthcare providers within the scope of Health Transformation Program. In addition, it has been mentioned that the referral system and family medicine practice could not function and the inadequacy of employment in the field of health management.

Anahtar Kelimeler

Health Policy, Health Transformation Program, Employment

SAĞLIKTA DÖNÜŞÜM PROGRAMININ DEĞERLENDİRİLMESİ NİTEL BİR ARAŞTIRMA - EVALUATION OF HEALTH TRANSFORMATION PROGRAM PRACTICES: A QUALITATIVE RESEARCH ON ACADEMICS

Öz

1980’lerden sonra ortaya çıkan ekonomik sorunlar dünya genelinde bireylerin ve toplumun sağlık statüsündeki bozulmaları da beraberinde getirmiştir. Bunun sonucunda ülkeler daha iyi sağlık statüsüne ulaşmak adına bir takım politikalar üretmiştir. Türkiye de bu politikalara uzak kalmamış ve 1990’lı yılların başlarında politika geliştirmeye başlamıştır. Bu kapsamda, 2003 yılında en önemli atılımlardan biri olan Sağlıkta Dönüşüm Programı uygulamaya konulmuştur. Bu program, sağlık hizmetlerinin sunumunun yanı sıra sağlık personelinin istihdamını da içermektedir. Sağlıkta Dönüşüm Programı ile birlikte liberalleşmenin de etkisiyle sözleşmeli sağlık personellerinin işe alınması oldukça artmıştır. Sağlık Yönetimi alanında akademisyen olan katılımcıların Sağlıkta Dönüşüm Programı hakkında nasıl bir değerlendirmede bulunduklarının öğrenilmesini amaç edinilen bu çalışmada, katılımcıların Sağlıkta Dönüşüm Programı’na bakış açıları nitel görüşme yoluyla incelenmiştir. Araştırmaya katılanların en çok üzerinde durduğu ve önemli olarak değerlendirdiği konular; SDP kapsamında sağlık hizmetleri sunumu, sağlık yöneticilerinin ihtiyaçları ve beklentileri olmuştur.

Anahtar Kelimeler

Sağlık Politikası, Sağlıkta Dönüşüm Programı, İstihdam

Kaynakça

• 1. Akdağ, R., Aydın, S. ve Demirel, H. (2008). İlerleme Raporu: Türkiye Sağlıkta Dönüşüm Programı. Ankara: T.C. Sağlık Bakanlığı Yayınları,.2. Akman, M. (2014). Türkiye’de Birinci Basamağın Gücü. Türkiye Aile Hekimliği Dergisi, 18(2), 70-78.3. Aksakal, T. ve Bilgili, N. (2008). Hemşirelik Hizmetlerinden Memnuniyetin Değerlendirilmesi; Jinekoloji Servisi Örneği. Erciyes Tıp Dergisi, 30(4), 242-249.4. Aksoy, R. (2005). Zonguldak’ta Ayakta Tedavi Tüketicilerinin Sağlık Hizmeti Kalite Değerlemesi. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 92-104.5. Aktel, M., Altan, Y., Kerman, U. ve Eke, E. (2013). Türkiye’de Sağlık Politikalarının Dönüşümü: Sağlık Bakanlığının Taşra Örgütlenmesi Üzerinden Bir Analiz. Sosyal Bilimler Dergisi, 15(2), 33-62.6. Aran, M. ve Rokx, C. (2014). Turkey on the Way of Universal Health Coverage Through the Health Transformation Program (2003-2013) (No. 91326). The World Bank.7. Aykır, E. (2014). 2002-2012 Sağlık Politikaları ve Sağlıkta Dönüşüm. Yayımlanmış yüksek lisans tezi, Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.8. Bambra, C., Fox, D. ve Scott-Samuel, A. (2005). Towards a Politics of Health. Health Promotion International, 20(2), 187–193.9. Başol, E. ve Işık, A. (2015). Türkiye’de Sağlık Politikalarında Güncel Gelişmeler: Sağlıkta Dönüşüm Programından Günümüze Bazı Değerlendirme ve Öneriler. International Anatolia Academic Online Journal, 2(2), 1-26.10. Çirpici, E. (2010). Türkiye’de Kamu Sağlık Hizmetlerinde Uygulanan Neo-Liberal Ekonomi Politikalarının Sağlık Personeli İstihdamı Üzerine Etkileri: Sözleşmeli Sağlık Personeli İstihdamının Eleştirel Bir Değerlendirmesi. Yayımlanmış Yüksek lisans tezi, Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.11. Çelikay, F. ve Gümüş, E. (2011). Sağlıkta Dönüşümün Ampirik Analizi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Fakültesi Dergisi, 66(3), 55-92.12. Demirezen, S. ve Akhan, N. E. (2013). İlköğretim Öğrencilerinin Ders Çalışma Üzerine Algıları. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 5(8), 169-284.13. Elbek, O. ve Adaş, E. (2009). Sağlıkta Dönüşüm: Eleştirel Bir Değerlendirme. Türki̇ye Psi̇ki̇yatri̇ Derneği̇ Bülteni, 12(1), 33-44.14. Elo, S. ve Kyngäs, H. (2008). The Qualitative Content Analysis Process. Journal of Advanced Nursing, 62(1), 107–115.15. İleri, H., Seçer, B. ve Ertaş, H. (2016). Sağlık Politikası Kavramı ve Türkiye’de Sağlık Politikalarının İncelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Teknik Araştırmalar Dergisi, 12, 176-186.16. Karataş, Z. (2015). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Sosyal Hizmet E‐Dergi, 1(1), 62-80.17. Kerman, U. Ve Eke, E. (2014). Sosyal Devletten Neoliberal Devlete Türk Sağlık Sektöründeki Paydaşların Sağlıkta Dönüşüm Algısı. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(1), 65-80.18. Keyder, Ç., Üstündağ, N., Ağartan, T. ve Yoltar, Ç. (2011). Avrupa’da ve Türkiye’de Sağlık Politikaları. İstanbul: İletişim Yayınları.19. Lamba, M., Altan, Y., Aktel, M. ve Kerman, U. (2014). Sağlık Bakanlığı’nda Yeniden Yapılanma: Yeni Kamu Yönetimi Açısından Bir Değerlendirme. Amme İdaresi Dergisi, 47(1), 53-78.20. Oksay, A. (2016). Sağlık Hizmetlerinde Kalite Tam Olarak Ne Demek? Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(14), 181-192.21. Özen, Y. ve Gül, A. (2007). Sosyal ve Eğitim Bilimleri Araştırmalarında Evren Örneklem Sorunu. KKEDF, 15, 394-422.22. Porche, D.J. (2012). Health Policy: Application for Nurses and Other Healthcare Professionals. Massachusetts: Jones and Bartlett Learning. 23. Sahin, İ, Ozcan, Y.A. ve Ozgen, H. (2009). Assessment of Hospital Efficiency Under Health Transformation Program in Turkey. CEJOR, 19, 19–37.24. Sargutan, A.E. (2005). Sağlık Sektörü ve Sağlık Sistemlerinin Yapısı. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 8, 401-428.25. SB. (2007). 21 Hedef’te Türkiye: Sağlıkta Gelecek. Ankara: Sağlık Bakanlığı Yayınları.26. SB. (2015). Sağlıkta Stratejik Planlama: Türkiye Örneği. Ankara: Sağlık Bakanlığı Yayınları.27. Soyer, A. (2009). 1980’den Günümüze Sağlık Politikaları. Praksis, 9, 301-319.28. TDK. (2017). Erişim yeri: http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&kelime=POL%C4%B0T%C4%B0KA Erişim Tarihi: 13.11.2017.29. Topsakal, C., Merey, Z. ve Keçe, M. (2013). Göçle Gelen Ailelerin Çocuklarının Eğitim-Öğrenim Hakkı ve Sorunları Üzerne Nitel Bir Çalışma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(27), 546-560.30. Vaismoradi, M., Turunen, H. ve Bondas, T. (2013). Content Analysis and Thematic Analysis: Implications for Conducting a Qualitative Descriptive Study. Nursing and Health Sciences, 15, 398–405.31. Walt, G. (1994). Health Policy: An Introduction to Process and Power. Atlantic Highlands. London: Humanities Press International.