Türkiye Selçuklularında Sosyal İlişkiler - The Social Relations with Turkey Public Non-Muslim Seljuks

Yıl 2012, Cilt: 4 Sayı: 7, 168 - 185, 24.01.2013

Muhammet Kemaloğlu

Öz

Türkiye Selçukluları’nın hakîm olduğu yerlerde halkın çoğunluğunu Türkler oluşturuyordu. Rum, Ermeni ve Süryânîler ise azınlıkta idi. Türkler’in Anadolu'da sağladıkları huzur ve güven ortamı ile tarım ve ticâret gelişmişti. Buna bağlı olarak üretim artmış ve nüfus çoğalmıştı. Türkiye Selçukluları ve beylikler döneminde halk, yaşadığı yerler ve yaşayış biçimleri bakımından şehirliler, köylüler ve konargöçerler olmak üzere üç gruba ayrılıyordu. 

Anahtar Kelimeler

Türkiye Selçukluları, Rum, Ermeni, Süryânîler, Türkler, Anadolu, Türkiye

Kaynakça

• Aktaş, A. (1996). Anadolu Selçukluları Dönemi Hoşgörü Ortamında Müslüman-Gayr-i Müslim İlişkileri, Erdem, C. 8, Sayı: 23/II, Ankara, s. 423.
• Altıntaş, A. (1998). Türkiye Selçuklularında Sosyal ve İktisâdî Hayat, Malatya, (Basılmamış Doktora Tezi).
• Arnold, T. W. (1971). İntişâr-ı İslâm Tarihi, Ankara.
• Aşık Paşazade. (1970), Aşık Paşaoğlu Tarihi, Tevarih-i Al-i Osman, Haz:Nihal Atsız, İstanbul.
• Aykut, A. S. (2004). İbn Battûta Seyâhatnamesi, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
• Babinger, F., Köprülü, F. (1996). Anadolu’da İslâmiyet, (trc. Ragıb Hulusi; haz. Mehmet Kanar), İstanbul: İnsan Yayınları.
• Baily, A. (2006). Bizans Tarihi, Cilt: II, (Çeviren: Haluk Şaman), İstanbul.
• Barkan, Ö. L. (1952). İstila Devirlerinin Kolonizatör Türk Dervişleri ve Zâviyeler, Vakıflar Dergisi, Sayı: II, s. 279-304, Ankara.
• Bayram, S., Karabacak, A. H. (1981). Sahip Ata Fahrüddîn Ali'nin Konya İmaret ve Sivas Gök Medrese Vakfiyeleri, Vakıflar Dergisi, Ankara.
• Bozkurt, G. (1992). “Osmanlı Devleti ve Gayrimüslimler”, Türklerde İnsani Değerler ve İnsan Hakları Osmanlı İmparatorluğu Dönemi, İstanbul.
• Cahen, C. (1979-1984), Osmanlılardan Önce Anadolu’da Türkler, İstanbul.
• Çetin, O. (1981). Selçuklu Müesseseleri ve Anadolu'da İslâmîyet’in Yayılışı, İstanbul.
• Demir, M. (2005). Sivas Şehri Türkiye Selçukluları ve Beylikleri Devrinde, Sakarya.
• Ebu'l Farac. (1950-1987). Abu'l-Farac Tarihi, Cilt: II, trc. Doğrul, Ö. Rıza, Ankara.
• Eflâkî. (1976). Şemseddin Ahmet, Menâkıbu'l-Ârifîn, çev. Tahsin Yazıcı, TTK, Ankara.
• Ergin, M. (1992). Orhun Âbideleri, İstanbul.
• Gordlevski, V. (1988). Anadolu Selçuklu Devleti, (trc. Azer Yaran), İstanbul: Onur Yayınları.
• Günay, Ü. (1996). Anadolu’nun Dînî Tarihinde Çoğulculuk ve Hoşgörü, Erdem, C. 8, Sayı: 22/I, Ankara, s. 197.
• Edhem, H. (1982). Kayseri Şehri, (haz. Kemal Göde), Ankara: KB Yayınları.
• İbn Battuta. (2005). İbn Battûta Seyahatnamesi, Rıhletü İbn Battuta Tuhfetü'n-Nuzzar Fi Garaibi'l-Emsar ve Acaibi'l Esfar, Ebu Abdullah Muhammed, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
• İbni Bibi, (Hüseyin b. Muhammed Ali El-Ca'ferî). (1956). El-Evâmirü’l-’Alâ’iyye fī’l-Umuri’l- ’Alâ’iyye, I. Tıpkı basım, nşr. A. S. Erzi. TTK Yay, Ankara.
• İbnü'l-Esir. (1987). el-Kâmil fi't-Târih Tercümesi, İslâm Tarihi, (Çevirenler: Ahmet Ağırakça, Abdulkerim Özaydın), İstanbul.
• İnan, A. (1998). Makaleler ve İncelemeler, C. I, Ankara.
• İnan, A. (1976). Eski Türk Dini Tarihi, Ankara.
• İnan, A. (1986). Tarihte ve Bugün Şamanizm, Ankara.
• Kafesoğlu, İ. (1980). Eski Türk Dinî, Ankara.
• Kafesoğlu, İ. (1984). Türk Milli Kültürü, İstanbul.
• Kırzıoğlu, M. F. (1952). Dede-Korkut Oğuznâmeleri, I. Kitap, İstanbul.
• Köker, H. (1992). “Selçuklular Devrinde Hekimler”, Selçuklular Devrinde Kültür ve Medeniyet, Kayseri.
• Köprülü, F. (1928). Türk Edebiyatı Tarihi, İstanbul.
• Küçük, A. (1996). Türklerin Anadolu’da Azınlıklara Hoşgörüsü, Erdem, C. 8, Sayı: 23/II, Ankara, s. 557.
• Mendel, G. (1917). Anadolu'daki Selçuk Âbideleri, Yeni Mecmua, Sayı: 19, İstanbul, 15 Teşrinisâni (Kasım).
• Mez, A., Hıristiyanlar ve Yahudiler, Ülkü Halkevleri Dergisi, Cilt:X, s. 495-496
• Nizamü-l-Mülk (1976). Siyaset-name, Neşreden, M. Altay Köymen Ankara.
• Ocak, A. (2002). Selçukluların Dinî Siyaseti (1040-1092), İstanbul, 292-294
• Okuyan, A. (2008). Tarihî Belgeler Işığında Diğer İnanç Toplumlarıyla Birlikte Yaşamaya Dair Bazı Tarihsel Kanıtlar, Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, VIII, Temmuz/Ağustos/Eylül, s. 3.
• Ögel, B. (1997). Türk Kültürün Gelişme Çağları, C. 1-2.
• Önkal, H. (1996). Anadolu Selçuklu Türbeleri, Ankara.
• Örnek, S. V. (1988). 100 Soruda İlkellerde Din Büyü Sanat Efsane, İstanbul.
• Rice, T. T. (1961). Ancient Peoples and Places The Seljuks in Asia Minor, Thames and Hudson, London.
• Roux, J. P. (1998). Türklerin Tarihi: Büyük Okyanus’tan Akdeniz’e İki Bin Yıl, Çev: Galip Üstün, Milliyet Yayınları, İstanbul.
• Sargutan, E. (1976). Selçuklularda Tıb ve Tıb Kuruluşları, VD, Sayı: XI, Ankara, s. 313-322.
• Sarre, F. (1989). Konya Köşkü, (trc. Şahabeddin Uzluk), Ankara, TTK Yayınları.
• Sevengil, R. A. (1947). Anadolu'da Dini Temaşa, Cumhuriyet Gazetesi, 27, Eylül.
• Sevim, A., Merçil, E. (1995). Selçuklu Devletleri Tarihi, Ankara.
• Sümer, F. (1980). Oğuzlar (Türkmenler), İstanbul.
• Sümer, F., Tuğrul-şâh, İslâm Ansiklopedisi, (1979). XII/2, 43.
• Şehsuvaroğlu, B. N., Erdemir, A., Cantay, G. (1984). Türk Tıp Tarihi, Bursa.
• Şeker, M. (1993). İbn Batuta'ya Göre Anadolu, Ankara.
• Şeker, M. (1997). Fetihlerle Anadolu'nun Türkleşmesi ve İslamlaşması, Ankara.
• Şeker, M. (1997). İslâm’da Dayanışma Müesseseleri, Ankara.
• Şeker, M. (2002). Anadolu'da Bir Arada Yaşama Tecrübesi, Diyanet İşleri Başkanlığı, Ankara.
• Şevki, O. (1991). Türk Tababet Tarihi, Sad: İlter Uzel, Ankara.
• Taneri, A. (1997). Türk Devlet Geleneği, İstanbul.
• Topçuoğlu, A. A. (2010). Gayrimüslimlerle Sosyal İlişkiler Hakkında İslâm Hukuku Açısından Bazı Mülahazalar, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, The Journal of International Social Research, Volume 3/10 Winter, s.584-596.
• Tuncer, O. C. (1988). Kayseri Sahip Ata Medresesi, Ankara.
• Turan, O. ( 1973). Doğu Anadolu Türk Devletleri Tarihi, İstanbul.
• Turan, O. (1946). ″Selçuklu Kervansarayları″, Belleten: X/39, s. 471-496.
• Turan, O. (1951). Selçuklular Zamanında Sivas Şehri, A.Ü.D.T.C.F.D., Sayı: 9, s. 120.
• Turan, O. (1953). Les Souverains Seldjoukides Et Leurs Sujets Non-Musulman, Studia Islamica, I, 88-91.
• Turan, O. (1958). Türkiye Selçukluları Hakkında Resmi Vesikalar, Ankara.
• Turan, O. (1964). Türkler ve İslâmîyet, D.T.C.F. Dergisi, IV-4, s. 467-468.
• Turan, O. (1969-1979). Türk Cihân Hâkimiyeti Mefkûresi, Cilt: I-II, İstanbul.
• Turan, O. (1969-2003). Selçuklu Tarihî ve Türk-İslâm Medeniyeti, İstanbul.
• Turan, O. (1980). Süleyman-Şah, I, İslâm Ansiklopedisi, Cilt: XI, İstanbul, s. 212.
• Turan, O. (1987-1971-1993, 2002). Selçuklular Zamanında Türkiye, İstanbul.
• Turan, O. (1988). ″Keyhusrev II″, İslam Ansiklopedisi, C:VI, İstanbul, s. 620- 628.
• Turan, O. (1992). Kılıç Arslan I, İslâm Ansiklopedisi, VI, s. 683, 686.
• Turan, O. (1993). Selçuklular ve İslâmîyet, İstanbul.
• Urfalı M. (1978-87). Urfalı Mateos Vekâyinâmesi ve Papaz Grigor’un Zeyli (1136-1162), H. N. Andreasyan, Ankara.
• Uzunçarşılı, İ. H. (1988). Osmanlı Tarih, II. Cilt, (beşinci baskı) Türk Tarih Kurumu yay., Ankara.
• Vryonıs, Jr. S. (1971). The Decline of Medieval Hellenism in Asia Minor and the Process of Islamization From the Eleventh Through the Fifteenth Century, Los Angeles, 227-229.
• Yücel, Y., Sevim, A. (1991). Klasik Dönemin Üç Hükümdarı Fatih-Yavuz-Kanûnî, TTK Basımevi, Ankara.