Türk kültürünün önemli
öğelerinden biri el sanatlarıdır. El sanatları çerçevesinde yapılan ürünlerde
kullanılan desenler ve desenleri oluşturan motifler, Türk insanının duygu ve
düşüncelerini yansıtmakta ve bu ürünlere sanat ve estetik değer katmaktadır. Kadın,
sevincini, üzüntüsünü, özlemini, öfkesini, sevgisini kısaca bütün duygu ve
düşüncelerini anlatmada motifleri kullanmıştır.
Asırlardır geleneklerine bağlı
olarak önce otağ sonra da toprak evlerde yaşayan oymaklar, halı, kilim, zili,
cicim dokumuşlar ve keçe yapmışlardır. Onlar hayvancılıkla uğraştıkları için,
dokumalarında kullandıkları yünü hayvanlarından elde etmişler, kendileri eğirip
(büküp), yine kendileri kök ve doğal boyalarla boyamışlardır.
Dokuduklarını yaydıkları otağ
(çadır), yer ile gökyüzünü birleştiren mekândır. Ortasında ocak, tepesinde
delik bulunmakta ve ateşin dumanı bu delikten çıkarken güneş, ay ışığı bu
delikten içeri girmektedir. Türkler, otağlardan obalar, şehirler kurmuşlardır
ve bu şehirleri merkez yaparak Hakan ile Begleri vasıtasıyla yönetim biçimleri
meydana getirmişlerdir.
Türklerin Ortaçağ’da
oluşturdukları yönetim, şehir, otağ ile kadınlarının dokumaları arasında
bağlantı kurmaya çalışacağız. Doğal olarak bu değerlendirmelerimiz bilim
insanlarının çalışmalarından esinlenerek, kitabeler ve destanlarda
yazılanlardan çıkarımlar ışığında gerçekleşecektir. Ayrıca işlenen nakışları,
süslemeleri, otağ kurulumundaki anlayışları, siyasi yapılanmanın ilahi kodlarıyla
olan ilişkileri irdelenmeye çalışılacaktır.
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2017 |
Gönderilme Tarihi | 3 Ekim 2017 |
Kabul Tarihi | 7 Mayıs 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 9 Sayı: 20 |