AN ANALYSIS OF PUBLIC PERSONNEL POLICIES IN THE FRAMEWORK OF PROCESS MODEL IN TURKEY - TÜRKİYE’DE KAMU PERSONEL POLİTİKALARININ SÜREÇ MODELİ ÇERÇEVESİNDE ANALİZİ

Yıl 2019, Cilt: 11 Sayı: 27, 203 - 217, 15.03.2019

Osman Kürşat Acar , Elvettin Akman

https://doi.org/10.20875/makusobed.533924

Cited By: 4

Öz

Turkey's public personnel policies have often changed because of problems such as coups, government crises, economic crises in Turkish political life. For this reason, public personnel policies in Turkey are mostly produced from a financial perspective, rather than from local dynamics, but also from the effects of international and supranational institutions such as IMF, World Bank and the European Union. In addition, the legislation is continually seeking policies from continental Europe and conjuncturally influenced by the United States and the United Kingdom. From the early years of the Turkish Republic to the 1960s, these quest efforts hasn’t reached its goal due to the lack of trained staff, world wars and economic reasons. Following 1960, Policies were followed in the direction of institutionalization with state officials Law No. 657 and State Planning Organization but the expected policy success was not achieved. In the post-1980 period, public personnel policies have begun to change in the new public administration axis. After 2000, significant steps were taken in the direction of implementation but again no successful results were achieved. As year of 2018 with the transition to the Presidential System of Government in Turkey that quest still continues in different forms. "Human resources office “was established under the presidential authority in the Presidential government system. General Directorate of Personnel and principles and “Strategy and budget presidency was established under the head of Administrative Affairs. In addition, with the closure of the State Personnel presidency as of July 2019, most of its authority, duties and responsibilities will be transferred to the Ministry of Labour, Social Services and Family. In this study, public personnel policies produced throughout the history of the Republic of Turkey were analyzed by process model which is one of the models of Public Policy Analysis. Thus, in the period up to the presidential government system, the process of creating, implementing and supervising public personnel policies has been revealed in detail. In addition, proposals for the new structure have been developed established within the framework of the Presidential Government System.

Anahtar Kelimeler

Public Policy, Process Model, Personnel, Public Personnel Policy, Presidential Government System

TÜRKİYE’DE KAMU PERSONEL POLİTİKALARININ SÜREÇ MODELİ ÇERÇEVESİNDE ANALİZİ - AN ANALYSIS OF PUBLIC PERSONNEL POLICIES IN THE FRAMEWORK OF PROCESS MODEL IN TURKEY

Öz

Türkiye’nin kamu personel politikaları, çok sık değişen ve genellikle Türk siyasal hayatındaki darbeler, hükümet krizleri, ekonomik krizler gibi sorunlardan etkilenerek tepki politikaları olarak ortaya konulan, daha çok maliyeci bakış açısıyla üretilen, yerel dinamiklerden ziyade IMF, Dünya Bankası ve Avrupa Birliği gibi uluslararası ve ulus-üstü kuruluşların etkileri ile batılılaşma ekseninde oluşan politikalardır. Ayrıca mevzuat olarak kıta Avrupası’ndan ve konjonktürel olarak ABD ile İngiltere’den etkilenerek sürekli arayış içinde olan politikalar olduğunu da söylemek mümkündür. Cumhuriyetin ilk yıllarından 1960’lara kadar süren bu arayış çabaları, yetişmiş eleman eksikliği, dünya savaşları, ekonomik sebepler nedeniyle amacına ulaşmamıştır. 1960 sonrası 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu ve Devlet Planlama Teşkilatı ile kurumsallaşma yönünde politikalar izlenmiş, fakat beklenilen başarı elde edilememiştir. 1980 sonrası kamu personel politikalarında ise yeni kamu yönetim ekseninde değişim çabaları başlamış, 2000 sonrası uygulama yönünde önemli adımlar atılmış ama yine başarılı sonuçlar elde edilememiştir. Son olarak 2018 yılı itibari ile Türkiye’de Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemine geçilmesi ile birlikte bu arayış bugün için de farklı şekillerde devam etmektedir. Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminde Cumhurbaşkanlığı Makamı altında “İnsan Kaynakları Ofisi”, İdari İşler Başkanlığına bağlı “Personel ve Prensipler Genel Müdürlüğü” ve “Strateji ve Bütçe Başkanlığı” kurulmuştur. Ayrıca Devlet Personel Başkanlığının 2019 Temmuz ayı itibari ile kapatılmasıyla birlikte yetki, görev ve sorumluluklarının çoğu Çalışma, Sosyal Hizmetler ve Aile Bakanlığına devredilecektir. Bu çalışma ile Türkiye’de Cumhuriyet tarihi boyunca üretilen kamu personel politikalarını gündeme gelmesi, formüle edilerek yasalaşması, uygulanması, geri bildirim ve denetim aşamaları kamu politikası analiz modellerinden birisi olan süreç modeli ile analiz edilmiştir. Böylece Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemine kadar olan dönemde kamu personel politikalarının oluşturulma, uygulama ve denetim süreci detaylıca ortaya konulmuştur. Ayrıca Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi çerçevesinde kurulan yeni yapıya ilişkin öneriler geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kamu Politikası, Süreç Modeli, Personel, Kamu Personel Politikası, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi

Kaynakça

• Kaynakça Acar, M. ve Özgür, H. (2004). “Training of Civil Servants in Turkey: Progress, Problems, and Prospects”, International Journal of Public Administration, 27(3), ss. 197 – 218.
• Akdoğan, A. (2011). Türkiye’de Kamu Politikası Disiplininin Tarihsel İzleri, ss.75-99, içinde, ed. Kartal, F., Kartal, Türkiye’de Kamu Yönetimi ve Kamu Politikaları, TODAİE Yayınları, Ankara.
• Aycan, Z. (2001). “Human Resource Management in Turkey: Current Issues and Future Challenges”, International Journal of Manpower, Vol. 22 No. 3, ss. 252-260.
• Babaoğlu, C. ve Akman, E. (2018). “Kamu Politikası Analizi Disiplini ve Türkiye’de Gelişim Süreci”, Kamu Politikası Analizi Türkiye Uygulamaları, Ed: Cenay Babaoğlu ve Elvettin Akman, Ankara: Gazi Kitabevi, ss. 1-11.
• Barkenbus, J. (1998). Expertise and the Policy Cycle, Tennessee: The University of Tennessee Energy, Environment and Resources Center.
• Benligiray, S. (2009). Türkiye’de İnsan Kaynakları Yönetimi Alanında Yapılan Lisansüstü Tezler ve Bu Tezlerde İncelenen Temaların Analizi: 1983-2008 Dönemi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 4(1), 167-197.
• Çalı, H. H. (2012). “Aile İçi Şiddet: Bir Kamu Politikası Analizi”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(2), ss. 1-25.
• DPT (2000). “Kamu Yönetiminin İyileştirilmesi ve Yeniden Yapılandırılması Özel İhtisas Komisyonu Raporu”, Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, Ankara: DPT: 2507 – ÖİK: 527.
• Çankaya, S., vd., (2014). Türk Kamu Personel Sisteminde Reform Çalışmaları, Afro-Avrasya Coğrafyasında Kamu Yönetimi Uygulamaları ve Sorunları, XI. KAYFOR Bildiriler Kitabı, ss. 711-719, TODAĠE Yayın No: 380, Ankara.
• Çevik, H. H. ve Demirci, S. (2012). Kamu Politikası, 2. Baskı Seçkin Yayınları, Ankara.
• Demir, F. (2011). “Kamu Politikası ve Politika Analizi Çalışmalarının Teorik Çerçevesi”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı 30, s. 107-120, Ağustos.
• Demir, Ü. (2019). Kamuda Performansa Dayalı Ücret Ve Eşit İşe Eşit Ücret Uygulamaları; Bazı Kamu Kurumları Üzerinden Analiz, Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çalışma Ekonomisi Ve Endüstri İlişkileri Anabilim Dalı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Dye, Thomas R. (2014). Understanding Public Policy, Fourteenth edition.Harlow, Essex Pearson.
• Eren, V. ve Kahraman Ö. F. (2018). “Kamu Politikası Perspektifinden Cumhurbaşkanlığı ve Parlamenter Sistem Karşılaştırması: Aktörler, Süreçler ve Sonuçlar” , Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi: Kamu Yönetiminde Değişim, Ed: Yüksel Demirkaya, İstanbul: Hiper Yayın, ss. 71-98.
• Eren, V. (2006). Personel Rejiminde Bürokratik Modelden İşletmeci Anlayışa Geçiş SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, http://dergipark.gov.tr/download/article-file/289543, 02.04.2018.
• Eroğlu, H. T. (2010). “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışının Türk Kamu Personeli Yönetimine Etkisi”, ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 6, Sayı 12, ss. 225–233.
• Gül, H. (2015). “Kamu Politikası Analizi, Yöntemleri ve Teknikleri”, Yasama Dergisi, Sayı 29, Kamu Politikaları Özel Sayısı, ss. 5-31.
• Jann, Werner ve Kai Wegrich (2007). “Theories of the Public Cycle”, Handbook of Public Policy Analysis: Theory, Politics, and Methods, Ed: Frank Fischer, Gerald J. Miller ve Mara S. Sidney, New York: CRS Press.
• Kaptı, A. ve Alaç, A. E. (2013). “Kamu Politikalarının Uygulama Aşaması”, Kamu Politikası: Kuram ve Uygulama, Ed: Mete Yıldız ve M. Zahid Sobacı, Ankara: Adres Yayınları.
• Kaya, A. (2017). “Kamu Politikalarının Ulusal Etkinliğini Yönlendiren Küresel Yapılanmaların Yetki Uyuşmazlıkları ve Çözüm Yöntemleri”, Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi, Cilt 19, Sayı 40, ss. 25-41.
• Kulaç, O. (2018). “Türkiye’nin Yurtdışı Lisansüstü Burs Politikası”, Kamu Politikası Analizi Türkiye Uygulamaları, Ed: Cenay Babaoğlu ve Elvettin Akman, Ankara: Gazi Kitabevi, ss. 109-143.
• Majone, G. ve Wildavsky, A. (1984). “Implementation As Evolution”, Implementation, Ed: Jeffrey L. Pressman ve Aaron Wildavsky, 3. Baskı, Berkeley: University of California Press, ss. 163-180.
• Mamur Işıkçı, Y. (2017). “Türkiye’de Kamu Politikası Olarak 2000 Yılı Sonrası Uluslararası Göç Yönetiminin Analizi”, Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, Yıl 8, Sayı 13, ss. 25-47.
• Maselesele, M. S. (2010). “Managing the Implementation of the Assessment Policy in the Senior Certificate Band”, Submitted in Partial Fulfillment of the Requirement for the Degree of PhD in Public Affairs, School of Public Management and Administration, The University of Pretoria, Unpublished PhD Thesis, https://repository.up.ac.za/bitstream/handle/2263/25138/04chapter4.pdf (Erişim Tarihi: 15.01.2019).
• Özkal Sayan, İ. ve Altunok, H. (2018). “Kamu Personel Politikaları”, Kamu Politikası Analizi Türkiye Uygulamaları, Ed: Cenay Babaoğlu ve Elvettin Akman, Ankara: Gazi Kitabevi, ss. 13-41.Şaylan, G. (2000). Kamu Personel Yönetiminden İnsan Kaynakları Yönetimine Geçiş Kritik ve Reform Önerileri, İstanbul: TESEV, http://tesev.org.tr/wp-content/uploads/2 015/10/Kamu_Personel_Yonetiminden_Insan_Kaynaklari.pdf, (13.11.2018).
• Şener, H. E. (2013), “Türkiye’de Kamu Personel Politikalarının Bir Analizi”, Kamu Politikası: Kuram ve Uygulama, Ed: Mete Yıldız ve M. Zahid Sobacı, Ankara: Adres Yayınları.
• Tutum, C. (1979). Personel Yönetimi, TODAİE Yayınları, Ankara.
• Yıldız, M. Türkiye Bilimler Akademisi Kamu Politikası Ders Notları, http://www.acikders.org.tr/course/view.php?id=66, (erişim tarihi, 19.01.2019).
• 1 Numaralı Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi (CBK), http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/07/20180710-1.pdf, (Erişim Tarihi: 25.01.2019).
• 703 sayılı KHK, Geçici Madde 3, http://213.14.3.44/20180709_1/20180709M3-1.pdf (Erişim Tarihi: 25.01.2019).
• 2 Kasım 2011 tarih ve 28103 sayılı Resmî Gazete yayımlanan “Kamu Görevlilerinin Mali Haklarının Düzenlenmesi Amacıyla Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname.Bazı Alacakların Yeniden Yapılandırılması İle Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu ve Diğer Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkındaki Torba Kanun.https://www.memurlar.net/maas/ (Erişim Tarihi: 20.12.2018)