Bu
çalışmada, Türkiye’de kadın istihdamı konusu, Refah Devleti Modeli ekseninde
incelenmiştir. Çalışmanın kapsamında kadın emeğinin ülke ekonomisine katkısı
sosyo-ekonomik veriler ışığında değerlendirilmiş, istatistik veriler derlenerek
gerek tablo gerekse grafik olarak sunulmuştur. Kadın emeği ve bu konudaki
sorunlar tartışılmış, tartışmalı ve çözümü zor görünen sorunlara öneriler
getirilmeye çalışılmıştır. OECD verilerine göre Türkiye’de kadın istihdamı
oranı %30’dur. Bu oranın diğer ülkelerden düşük olmasının temel sebebi,
kadınların ev işlerine daha fazla vakit ayırmalarından kaynaklanmaktadır.
Bununla birlikte patriarkal yapı ve çalışma yaşamında ayrımcılık olarak
değerlendirilebilecek kadın işi-erkek işi mefhumu da kadın istihdamının az
olmasının sebepleridir. Toplumsal iş bölümü erkeği eve ekmek getiren olarak
nitelendirirken, kadın evde çocuk bakar ve ev işleri yapar, şeklinde bir algı
mekanizması çalışmaktadır. Böylece kadının asli rolü ücretsiz aile işçisi
olarak şekillenmiştir. Ayrıca eğitimli nüfusa bakıldığında daha çarpıcı bir
sonuç ortaya çıkmaktadır. Aynı işi yapan erkek ve kadınların aldığı ücret
karşılaştırıldığında kadınların ücreti biraz daha (3/5) düşüktür. Bu sonuç bile
toplumsal cinsiyet eşitliğinin tam olarak yerine getirilmediğinin, başka bir
deyişle eşit işe eşit ücret yaklaşımının sağlanamadığının somut bir
göstergesidir. Kadın istihdamına ilişkin bir diğer husus ise bakım
yükümlülüğüdür. Bakım yükümlülüğünün devri hususunda ise erken çocukluk bakımı
ve okul öncesi eğitimine gereken önemin verilmesi ve bu konuda yeni sosyal
politikaların belirlenmesi gerekmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2019 |
Kabul Tarihi | 4 Temmuz 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 3 Sayı: 2 |