Assessments on The Criteria of Public Legal Personality

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 3, 545 - 573, 31.12.2021

R. Cengiz Derdiman

https://doi.org/10.33712/mana.969142

Cited By: 1

Öz

Public legal persons are established by constitution, law or Presidential Decree (=by constitutive acts). These organizations also have certain competence and prerogatives. An organization can be established explicitly as a public legal person by the Constitution or aforementioned constitutive acts. In this case, this organization is a public legal person. These organizations are subject to public procedures and categorized organically within the body of administration. Their actions and transactions subject to private law do not change their nature of public legal personality. There are also organizations which are not determined as public legal persons perform public services. They can be seen as private-law legal persons in terms of their form of organization and activities although they are public legal persons in respect of their establishment features. However, they can be seen as public legal persons in terms of their prerogatives and competence associated with administrative duties which they undertake. Organizations which undertake administrative duties by the means of permission or administrative contract are private-law legal persons with regards to their establishment, organization and activities related to public services that they perform. Furthermore, their nature of private-law legal personality does not change in their relationship with third parties to whom they provide public services. On the other hand, their activities related to the public services and based on prerogatives of public power can exceptionally be understood as a sui generis administrative function.

Anahtar Kelimeler

Constitutive Acts, Administrative Duties, Public Service, Public Legal Personality, Public Sector

Kamu Tüzel Kişiliğinin Ölçütleri Hakkında Değerlendirmeler

Öz

Kamu tüzel kişileri, anayasa, kanun ya da Cumhurbaşkanlığı Kararnamesiyle yani kurucu işlemlerle kurulurlar. Bu kuruluşlar bir kısım yetki ve ayrıcalıklara da sahiptirler. Bir kuruluşun Anayasa ya da yukarıdaki kurucu işlemlerden birisi ile açıkça kamu tüzel kişiliği olarak kurulması söz konusu olabilir. Bu durumda bu kuruluş kamu tüzel kişisidir. Bu kuruluşlar kamusal usullere tâbidirler ve organik olarak idare bünyesinde bulunurlar. Bunların özel hukuka tâbi iş ve işlemleri kamu tüzel kişiliği niteliğini değiştirmez. Kamu tüzel kişiliği olduğu belirlenmemiş olan ama kamu hizmetleri yürüten kuruluşlar da vardır. Bunlar kuruluş niteliği itibarıyla kamu tüzel kişisi olsalar da, teşkilâtlanma biçimi ve faaliyetleri açısından özel hukuk tüzel kişisi olarak görülebilirler. Bunların üstlendikleri kamu hizmetlerine bağlı ayrıcalıkları ve yetkileri itibarıyla kamu tüzel kişisiymiş gibi görülmeleri de söz konusudur. Kamu hizmetlerini izin ya da idari sözleşme gibi usullerle üstlenen tüzel kişiler ise hem kuruluşları hem teşkilâtlanmaları ve hem de gördükleri kamu hizmetlerine ilişkin faaliyetleri itibarıyla özel hukuk tüzel kişisidirler. Bunların kamu hizmeti verdikleri 3. kişilerle ilişkilerinde de özel hukuk tüzel kişiliği niteliği değişmemektedir. Ancak bunların kamu hizmetlerine ilişkin olan ve kamu gücü ayrıcalığına dayanan faaliyetleri istisnai olarak kendine özgü bir idari fonksiyon gibi anlaşılabilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Kurucu İşlemler, İdari Görevler, Kamu Hizmeti, Kamu Tüzel Kişiliği, Kamu Sektörü

Kaynakça

• ADAMOVICH, Ludwig K., FUNK, Bernd-Christian, HOLZINGER, Gerhart ve FRANK, Stefan L. (2009), Österreichisches Staatsrecht Band: 4 Allgemeines Verwaltungsrecht, Springer-Verlag, Wien.
• AĞAR, Serkan (2006), “Kamu Kurumları (Hizmet Yerinden Yönetim Kuruluşları)Teorisi”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, S.65, ss.277-310.
• AKİPEK, Jale G. ve AKINTÜRK, Turgut (2007), Türk Medeni Hukuku: Başlangıç Hükümleri, Kişiler Hukuku, Beta Yayınları, İstanbul, Cilt.1, 6.Baskı.
• AKÜZÜM, Hüseyin Ural (2016), “Kamu Hukuku Açısından Vakıf Yükseköğretim Kurumları (Yasal Dayanakları ve Tüzel Kişiliği)”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Kültür Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• AKYILDIZ, Ali (2009), “İmparatorluktan Günümüze Türk Vakıf Hukuku Gelişmelerine Kamusal Bakış”, Prof. Dr. Ali Naim İnan’a Armağan (Ed. Mehmet Ünal, Veysel Başpınar, Hasan Seçkin Ozanoğlu, Süleyman Yılmaz), Seçkin Yayınları, Ankara, ss.1007-1027.
• AKYILMAZ, Bahtiyar, SEZGİNER, Murat ve KAYA, Cemil (2018), Türk İdare Hukuku, Savaş Yayınevi, Ankara, 9. Baskı.
• AKYILMAZ, Bahtiyar, SEZGİNER, Murat ve KAYA, Cemil (2018a), Türk İdari Yargılama Hukuku, Savaş Yayınevi, Ankara.
• ARAT, Nilay (2009), “Türk İdare Hukuku’nda Alternatif Uyuşmazlık Çözüm Yolları”, Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• ARDIÇ, Kamuran (1975), “Kamu İktisadi Teşebbüslerinin 1961 Anayasasına Göre Genel Kurulları, Denetim Usulleri ve Sonuçları”, Danıştay Dergisi, S.5(18-19), ss.88-130.
• ATAY, Ender Ethem (2012), İdare Hukuku, Turhan Kitabevi Yayınları, Ankara, 3.Baskı.
• ATAY, Ender Ethem (2012 ve 2020), İdari Yargılama Hukuku, Seçkin Yayınları, Ankara, 2.Baskı.
• AVCI, Mustafa (2012), Türkiye’de Kamu Kurumu Niteliğindeki Meslek Kuruluşları, Adalet Yayınevi, Ankara.
• AYAN, Mehmet ve AYAN, Nurşen (2011), Kişiler Hukuku, Mimoza Yayınları, Konya, 3.Baskı.
• AYAYDIN, Cem (2008), İdare Hukukuna Giriş (Ders Notları), Yenilik Basımevi, İstanbul, Cilt.1.
• AYAYDIN, Cem (2008a), İdare Hukukuna Giriş (Ders Notları), Yenilik Basımevi, İstanbul, Cilt.2.
• BALTA, Tahsin Bekir (1970), İdare Hukuku I, Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayını, Ankara.
• BULL, Hans Peter ve MEHDE, Veiht (2009), Allgemeines Verwaltungsrecht mit Verwaltungslehre, 8. Auflage, C. F. Müller Verlag, Heidelberg.
• CLENCİ, Elizabeth (2020), Vertretung von Juristischen Personendes öffentlichen Rechts vor den Höchstgerichten, Diplomarbeit, Universitæt Linz, Wien, https://epub.jku.at/obvulihs/download/pdf/ 5325685?originalFilename=true (Erişim Tarihi: 24.05.2021).
• ÇAĞLAYAN, Ramazan (2015), İdari Yargılama Hukuku, Seçkin Yayınları, Ankara, 7.Baskı.
• ÇAĞLAYAN, Ramazan (2017), “Hukukumuzda Kamu Tüzel Kişiliği Kavramı ve Kıstasları”, Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, S.7, ss.373-398.
• ÇAĞLAYAN, Ramazan (2018), İdare Hukuku Dersleri “Temel Bilgiler”, Adalet Yayınları, Ankara, 5.Baskı.
• ÇAL, Sedat (2012), Türk İdare Hukukunda Ruhsat, Seçkin Yayınları, Ankara, 2.Baskı.
• DALLMAYR, Winfried R. (1961), “Public and Semi-Public Corporations in France Law”, Law and Contemporary Problems, S.26(4), ss.755-793.
• DERBİL, Süheyp (1955), İdare Hukuku, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayını, Ankara, Cilt.1.
• DERDİMAN, Ramazan Cengiz (2014), İdari Yargının Genel Esasları, Aktüel Yayınları, Bursa, 3.Baskı.
• DERDİMAN, Ramazan Cengiz (2015), İdare Hukuku, Aktüel Yayınları, Bursa, 5.Baskı.
• DERDİMAN, Ramazan Cengiz (2015a), “Başbakanlık ve Bakanlık Teşkilatlarında Kanun Hükmünde Kararnamelerle Yapılan Değişiklikler ve Hukukî Sonuçları”, Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, S.19(4), ss.189-225.
• DERDİMAN, Ramazan Cengiz (2016), “Kamu Kurumlarının Tâbi Tutuldukları Vesayet Denetiminin Anayasal Temelleri Üzerinde Düşünceler”, International Turgut Özal Congress on Business Economics and Political Science PROCEEDINGS E-Book I: Political Science and International Relations, 14-16 April 2016, Turgut Özal University Press, Ankara, ss.335-352, http://www.intoc.org/wp-content/uploads/2016/04/pro-pols.pdf (Erişim Tarihi: 01.05.2016).
• DETTERBECK, Steffen (2014), Allgemeines Verwaltungsrecht mit Verwaltungsprozessrecht, Verlag C. H. Beck, München, 12. Auflage.
• DRAF, Florian (2006), Körperschaft des öffentlichen Rechts im nur formellen Sinn oder eingetragener Verein – ein Rechtsformenvergleich am Beispiel des Bayerischen Landkreistages im Vergleich mit dem Landkreistag Nordrhein-Westfalen, Inaugural-Dissertation zur Erlangung der Würde eines doctor iuris der Juristischen Fakultät der Bayerischen Julius-Maximilians-Universität Würzburg, Cuvillier Verlag, Göttingen.
• DURAL, Mustafa ve ÖĞÜZ, Tufan (2017), Türk Özel Hukuku: Kişiler Hukuku, Filiz Kitabevi, İstanbul, Cilt.2, 18.Baskı.
• DURAN, Lütfi (1982), İdare Hukuku, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları, İstanbul.
• DURAN, Lütfi (1997), “Türkiye’de Bağımsız İdarî Otoriteler”, Amme İdaresi Dergisi, S.30(1), ss.3-32.
• EHLERS, Dirk (2010), “Verwaltung und Verwaltungsrecht im demokratischen und sozialen Rechtsstaat”, Allgemeines Verwaltungsrecht, herausgegeben: Hans-Uwe Erichsen und Dirk Ehlers, Walter de Gruyter GmbH & Co. KG, Berlin/New York.
• ERKUT, Celal (1990), İdari İşlemin Kimliği, Danıştay Yayınları, Ankara.
• EROĞLU, Hamza (1984), İdare Hukuku, Feryal Matbaası, Ankara, 4.Baskı.
• EROĞLU, Müzeyyen ve KUM, Melike (2010), “Türkiye’de Kalkınma Ajanslarının İdari Teşkilat İçindeki Yeri”, Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, S.35, ss.175-198.
• ESENER, Turhan (2001), Hukuk Başlangıcı, Alkım Yayınları, İstanbul, 4.Baskı.
• GSB – GENÇLİK VE SPOR BAKANLIĞI (2017), “Federasyonlar”, Gençlik ve Spor Bakanlığı Kurumsal Web Sayfası, http://www.gsb.gov.tr/Federasyonlar (Erişim Tarihi: 09.07.2017).
• FINDIKLI, Remzi ve BİLGİÇ, Veysel (2006), İdare Hukuku, Anadolu Yayıncılık, Ankara, 3.Baskı.
• FORSTHOFF, Ernst (1973), Lehrbuch der Verwaltungsrechts Band I Allgemeiner Teil, C. H. Beck’scheVerlagbuchhandlung, München, 10. Auflage.
• FUNK, William F. ve SEAMON, Richard H. (2016), Administrative Law, Published by Wolters Kluwer, New York, Fifth Edition.
• GİRİTLİ, İsmet, BİLGEN, Pertev ve AKGÜNER, Tayfun (2006), İdare Hukuku, Der Yayınları, İstanbul, 2.Baskı.
• GÖZLER, Kemal ve KAPLAN, Gürsel (2019), İdare Hukuku Dersleri, Ekin Kitabevi Yayınları, Bursa, 21.Baskı.
• GÖZÜBÜYÜK, A. Şeref ve TAN, Turgut (2013), İdare Hukuku – I Genel Esaslar, Turhan Kitabevi, Ankara, 9.Baskı.
• GÖZÜBÜYÜK, A. Şeref ve TAN, Turgut (2013a), İdare Hukuku- II İdari Yargılama Hukuku, Turhan Kitabevi, Ankara, 6.Baskı.
• GÜNDAY, Metin (2011), İdare Hukuku, İmaj Yayınları, Ankara, 10.Baskı.
• HATEMİ, Hüseyin (1979), Medenî Hukuk Tüzel Kişileri I, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayını, İstanbul.
• HATİPOĞLU, Osman Gökhan (2013), “Türkiye Kızılay Derneği’nin Kamusallığı: Bir Çözümleme Denemesi”, Yönetim Bilimleri Dergisi, S.11(22), ss.167-189.
• HAWKE, Neil ve PARPWORTH, Neil (1998), Introduction to Administrative Law, Cavendish Publishing Limited, London.
• İNAN, Ali Naim (2005), Medeni Hukuk, Banka ve Ticaret Hukuk Araştırma Enstitüsü Yayını, Ankara.
• İNANÇ, Mehmet (2018), Özel Hukuk Tüzel Kişilerinin İdari İşlemleri, Oniki Levha Yayını, İstanbul.
• İSBİR, Begüm (2017), Kamu Tüzel Kişiliği, Turhan Kitabevi Yayını, Ankara.
• JELLINEK, Walter (1931), Verwaltungsrecht, Verlag Von Julius Springer, Berlin, Dritte Auflage.
• KALABALIK, Halil (2011), İdare Hukukunun Temel Kavram ve Kurumları, Sayram Yayınları, Konya.
• KALABALIK, Halil (2016), İdari YargılamaUsulü Hukuku, Sayram Yayınları, Konya, 10.Baskı.
• KARAHANOĞULLARI, Onur (2011), İdarenin Hukukla Kavranması: Yasallık ve İdari İşlemler (Yargı Kararlarına Dayalı Bir İnceleme, Turhan Kitabevi, Ankara.
• KIRSTE, Stephan (2017), Theorie der Körperschaft des öffentlichen Rechts Verwaltungshistorische, Organisationstheoretische und Verwaltungsorganisationsrechtliche Aspekte, Die Online-Version dieser Publikation ist auf heiBOOKS, der E-Book-Plattform der Universitätsbibliothek Heidelberg.
• KUNTOĞLU, Ömer Faruk (2011), “Kamu Tüzel Kişiliği”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• KÜÇÜKYAĞCI, Nazif (2013), Kamu Yararına Çalışan Dernekler, Başbakanlık Yayınları, Ankara, http://www.igb.gov.tr (Erişim Tarihi: 08.09.2013).
• MAURER, Harmut (2006), Allgemeines Verwaltungsrecht, Verlag C. H. Beck, München, 16. Auflage.
• MAYER, Otto (1896), Deutsches Verwaltungsrecht, Band: II, von Duncker & Humblot, Leipzig.
• MEMİŞ, Emin (2014), Genel İdare Hukuku Notları, Filiz Kitabevi, İstanbul.
• MERKL, Adolf (1942), Umumi İdare Hukuku (Çev. Bedri Tahir Şaman), Siyasal Bilgiler Okulu Yayını, Ankara.
• NOHUTÇU, Ahmet (2009), İdare Hukuku, Savaş Yayınevi, Ankara.
• ODYAKMAZ, Zehra, KAYMAK, Ümir ve ERCAN, İsmail (2011), Anayasa Hukuku ve İdare Hukuku, XII Levha Yayını, İstanbul, 13.Baskı.
• OĞUZMAN, Kemal, SELİÇİ, Özer ve OKTAY ÖZDEMİR, Saibe (2014), Kişiler Hukuku (Gerçek ve Tüzel Kişiler), Filiz Kitabevi, İstanbul, 14.Baskı.
• ONAR, Sıddık Sami (1966), İdare Hukukunun Umumî Esasları, cilt: II, İsmail Akgün Matbaası, İstanbul.
• OSTEN, Necmi (1968), İdare Hukuku Dersileri, Ankara İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi Yayını, Ankara.
• ÖZAY, İl Han (2002), Günışığında Yönetim, Alfa Yayınları, İstanbul.
• ÖZDEMİR, Gürbüz (2011), “Belediye İktisadi Teşebbüsleri’nin Kuruluş Amacı, Hukuki Dayanakları ve Güncel Durum”, Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, S.21, ss.473-497.
• ÖZSUNAY, Ergun (1982), Medeni Hukukumuzda Tüzel Kişiler, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayını, İstanbul, 5.Baskı.
• ÖZYÖRÜK, Mukbil (1977), İdare Hukuku Ders Notları, Teksir Fotokopi, Ankara.
• PINAR, Burak (2010), “Kamu Mali Yönetiminde Tüzel Kişilik Sorunu: 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrolü Kanununun Tüzel Kişiliğe Etlkisine İlişkin Yargıtay Kararları Üzerinde Düşünceler”, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, S.12(Özel Sayı), ss.91-121.
• PLANAS, Ricardo Robles (2012), “Strafe und Juristische Person”, Eine Kritik des Art. 31bis des spanischen Strafgesetzbuches, Zeitschrift für Internationale Strafrechtsdogmatik, 7/2012, ss.347-360.
• RASCHAUER, Benrhard (2009), Allgemeines Verwaltungsrecht 3, Vollstændig überarbeitete Auflage, Springer Verlag, Wien.
• ROLLAND, Louis (1932), İdare Hukuku (Çev. İbrahim Âli), İstanbul Matbaası, İstanbul.
• SADIÇ, Veli ve İŞLER, İlyas İlker (2020), “Kalkınma Ajansları ve Kamu Tüzel Kişiliği Kavramı”, Fiscaoeconomia, S.4(3), ss.722-735.
• SAKINÇ, Süreyya (2016), “Belediye İktisadi Teşebbüslerinin Kuruluş İşlemleri ve Denetimi”, Sakınç YMM Kurumsal Web Sayfası, http://www.sakincymm.com/userfiles (Erişim Tarihi: 01.03.2016).
• SAKOWSKI, Klaus (2012), Grundlagen des Bürgerlichen Rechts Eine Einführung für Wirtschaftswissenschaftler, Zweite, überarbeitete und aktualisierte Auflage, Springer-Verlag, Berlin, Heidelberg.
• SANCAKDAR, Oğuz (2012), İdare Hukuku: Teorik Çalışma Kitabı, Seçkin Yayınları, Ankara, 2.Baskı.
• SAYIŞTAY BAŞKANLIĞI (2012), Kayseri Melikgazi 2012 Yılı Denetim Raporu, Sayıştay, Ankara, https://docplayer.biz.tr/ (Erişim Tarihi: 29.05.2021).
• SEROZAN, Rona (2013), Medeni Hukuk Genel Bölüm/Kişiler Hukuku, Vedat Kitapçılık Yayını, İstanbul, 4.Baskı.
• SEVER, D. Çiğdem (2016), “Bir Kamu Kurumu Olarak Vakıf Üniversiteleri ve Bu Üniversitelerde Çalışan Akademisyenlerin Hukuki Statüsü”, Legal Hukuk Dergisi, S.159, ss.1175-1216.
• SONG, Ho-Young (1999), Die Verselbständigung der juristischen Person im Deutschen und Koreanischen Recht, Universitätsverlag Rasch, Osnabrück.
• STELKENS, Ulrich (2016), “‘Grundbausteine’ des Verwaltungsorganisationsrechts: Juristische Person des öffentlichen Rechts, Organ, Organwalter, Behörde”, Juristische Ausbildung (JURA), S.2016(9), ss.1013–1025.
• ŞEKER, Gülseven (2012), “İdari İşlemin Uygulanması”, E Akademi Hukuk Ekonomi ve Siyasal Bilimler Aylık İnternet Dergisi, S.122, ss.1-35, http://www.e-akademi.org (Erişim Tarihi: 25.06.2016).
• TAN, Turgut (2013), İdare Hukuku, Turhan Kitabevi Yayınları, Ankara.
• TARIM VE ORMAN BAKANLIĞI (2021), Teşklât Şeması, Bakanlık Kurumsal Web Sayfası, https://www.tarimorman.gov.tr (Erişim Tarihi: 31.05.2021).
• ULUSOY, Ali D. (2020), Yeni Türk İdare Hukuku, Yetkin Yayını, Ankara, 3.Baskı.
• Von TUHR, Andreas (1923), Bürgerliches Recht Allgemeiner Teil, Verlag von Julius Sprınger, Berlin.
• WALLERATH, Maximilian (2009), Allgemeines Verwaltungsrecht, Erich Schmidt Verlag GmbH & Co., Berlin, 6. Auflage.
• YAPRAK, Nurhan (2019), “Belediye İktisadi Teşebbüslerinin Hukuki Niteliği”, Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• YASİN, Melikşah (2019), “Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin Türk İdari Teşkilat Hukukuna Etkileri”, Anayasa Yargısı Dergisi, S.36(1), ss.315-333.
• YAŞAR, Hasan Nuri (2013), İdare Hukuku, Der Yayınları, İstanbul.
• YAYLA, Yıldızhan (2009), İdare Hukuku, Beta Yayınları, İstanbul.
• YENİCE, Kazım ve ESİN, Yüksel (1983), Açıklamalı İçtihatlı Notlu İdari Yargılama Usulü, Arısan Matbaacılık, Ankara.
• YILDIRIM, Ramazan (2006), Açıklamalı/Kaynakçalı İdare Hukuku Kavramları Sözlüğü, Mimoza Yayınları, Konya.
• YILDIRIM, Ramazan (2012), İdare Hukuku I, Mimoza Yayınları, Konya.
• ZABUNOĞLU, Yahya Kâzım (1973), Kamu Hukukuna Giriş, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayını, Ankara.
• ZABUNOĞLU, Yahya Kâzım (2012), İdare Hukuku, Yetkin Yayınları, Ankara, Cilt.1.
• ZANOBINI, Guido (1945), İdare Hukuku (Çev. Atıf Akgüç, Sahir Erman), İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayını, İstanbul.
• A16.İM (2009), Ankara 16. İdare Mahkemesinin 16.11.2009 tarih, 2007/247 Esas ve 2009/493 sayılı Kararı.
• AYM (1976), Anayasa Mahkemesinin 05.02.1976 tarih, 1975/179 Esas ve 1976/28 sayılı Kararı.
• AYM (1992), Anayasa Mahkemesinin 1992/42 sayılı Kararı.
• AYM, (1994), Anayasa Mahkemesinin 22.12.1994 tarih, 1994/70 Esas ve 1994/65-2 sayılı Kararı.
• AYM, (1995), Anayasa Mahkemesinin 28.06.1995 tarih, 1994/71 Esas ve 1995/23 sayılı Kararı.
• AYM (1996), Anayasa Mahkemesinin 26.06.1996 tarih, 1996/28 Esas ve 1996/24 sayılı Kararı.
• AYM (1997), Anayasa Mahkemesinin 15.05.1997 tarih, 1996/72 Esas ve 1997/51 sayılı Kararı.
• AYM (2003), Anayasa Mahkemesinin 24.12.2003 tarih ve 2002/43 Esas ve 2003/103 sayılı kararı.
• AYM (2004), Anayasa Mahkemesinin 13.07.2004 tarih, 2004/52 Esas ve 2004/94 sayılı Kararı.
• AYM (2006), Anayasa Mahkemesinin 13.03.2006 tarih, 2006/21 Esas ve 2006/38 sayılı Kararı.
• AYM (2006a), Anayasa Mahkemesinin 05.01.2006 tarih, 2005/8 Esas ve 2006/2 sayılı Kararı
• AYM (2007), Anayasa Mahkemesinin 24.01.2007 tarih, 2005/95 Esas ve 2007/5 sayılı Kararı.
• AYM (2007a), Anayasa Mahkemesinin 30.11.2007 tarih, 2006/61 Esas ve 2007/91 sayılı Kararı.
• AYM (2012), Anayasa Mahkemesinin 16.02.2012 tarih, 2011/35 Esas ve 2012/23 sayılı Kararı
• AYM (2017), Anayasa Mahkemesinin 29.11.2017 tarih, 2016/192 Esas ve 2017/160 sayılı Kararı.
• AYM (2020), Anayasa Mahkemesinin 22.01.2020 tarih, 2018/125 Esas ve 2020/4 sayılı Kararı.
• AYM, (2020a), Anayasa Mahkemesinin 11.06.2020 tarih, 2018/155 Esas ve 2020/27 sayılı Kararı.
• AYM (2020b), Anayasa Mahkemesinin 16.07.2020 tarih, 2018/104 Esas ve 2020/39 sayılı Kararı.
• AYM (2020c), Anayasa Mahkemesinin 01.10.2020 tarih, 2020/60 Esas ve 2020/54 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (1944), DİBK’nın 08.12.1944 tarih ve 58/141 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (1965), Danıştay 12. Dairesinin 1965/967 Esas ve 1965/10 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (1966), Danıştay 12. Dairesinin 29.09.1966 tarih, 1965/4166 Esas ve 1966/2693 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (1969), Danıştay 8. Dairesinin 13.10.1969 tarih, 1969/1302 Esas ve 1969/3062 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (1971), Danıştay 12. Dairesinin 11.05.2971 tarih, 1969/1498 Esas ve 1971/1220 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (1991), Danıştay 10. Dairesi ise, 20.03.1991 tarih, 1990/1614 Esas ve 1991/1024 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (2002), Danıştay 1. Dairesinin 2002/48 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (2002a), Danıştay 4. Dairesinin 16.05.2020 tarih, 2001/3376 Esas ve 2002/2064 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (1995), Danıştay 1. Dairesinin 05.04.1995 tarih, 1995/62 Esas ve 1995/60 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (1997), Danıştay 10. Dairesinin 27.05.1997 tarih, 1997/972 Esas ve 1997/2081 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (2003), Danıştay 1. Dairesinin 23.09.2003 tarih, 2003/109 Esas ve 2003/124 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (2005), Danıştay 8.Dairesinin 09.12.2005 tarih, 2005/5327 Esas ve 2005/5081 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (2006), Danıştay 13. Dairesi 20.6.2006 günlü, E:2005/5108, K:2006/2552 sayılı kararı
• DANIŞTAY (2007), Danıştay 5. Dairesinin 17.12.2007 tarih, 2007/5319 Esas ve 2007/6963 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (2008), Danıştay 8. Dairesinin 2008/8235 Esas sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (2010), Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 06.05.2010 tarih, 2006/2958 Esas ve 2010/910 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (2012), Danıştay 10. Dairesinin 23.05.2012 tarih, 2008/11777 Esas ve 2012/2469 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (2013), Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 20.03.2013 tarih ve 2009/2026 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (2017), Danıştay 13. Dairesinin 13.03.2017 tarih, 2016/3107 Esas ve 2017/623 sayılı Kararı.
• DANIŞTAY (2018), Danıştay 13. Dairesinin 13.03.2018 tarih, 2016/ 3396 Esas ve 2017/624 sayılı Kararı. Devlet Personel Başkanlığının (DPB) 08.03.2006 tarih ve 380 sayılı Görüşü, http://www.dpb.gov.tr/ (Erişim Tarihi: 09.11.2019).
• Devlet Personel Başkanlığının (DPB) 31.10.2008 tarih ve 19723 sayılı Görüşü, http://www.dpb.gov.tr/ (Erişim Tarihi: 16.01.2018).
• Devlet Personel Başkanlığının (DPB) 07.10.2009 tarih ve 17769 sayılı Görüşü, http://www.dpb.gov.tr/ (Erişim Tarihi: 09.11.2019).
• Devlet Personel Başkanlığının (DPB-2019a) 30.10.2009 tarih ve 19125 sayılı Görüşü, http://www.dpb.gov.tr/ (Erişim Tarihi: 09.11.2019).
• UYM (1981), Uyuşmazlık Mahkemesinin 04.03.1981 tarih ve 81/9 sayılı Kararı.
• UYM (1990), Uyuşmazlık Mahkemesinin, 21.05.1990 tarih, 1990/12 Esas ve 1990/12 sayılı Kararı.
• UYM (1995), Uyuşmazlık Mahkemesinin 20.03.1995 tarih, 1995/2 Esas ve 1995/1 sayılı Kararı.
• UYM (1999), Uyuşmazlık Mahkemesinin 03.05.1999 tarih, 1999/1 Esas ve 1999/11 sayılı Kararı.
• UYM (2013), Uyuşmazlık Mahkemesinin 11.11.2013 tarih, 2013/1410 Esas ve 2013/1600 sayılı Kararı.
• UYM (2015), Uyuşmazlık Mahkemesinin 06.04.2015 tarih, 2015/178 Esas ve 2015/194 sayılı Kararı.
• UYM (2020), Uyuşmazlık Mahkemesinin 27.01.2020 tarih, 2019/599 Esas ve 2020/18 sayılı Kararı.
• VwGH (1974), Verwaltungsgerichtshof, Entscheidungsdatum: 22.1.1974, Geschäftszahl 399/73, Sammlungsnummer (VwSlg) 4634 F/1974, https://www.ris.bka.gv.at/ (Erişim Tarihi: 14.06.2021).
• VwGH (1984), Verwaltungsgerichtshof, Entscheidungsdatum: 18.10.1984, Geschäftszahl 83/15/0106, Sammlungsnummer (VwSlg) 5926 F/1984.
• YARGITAY (1970), Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 09.03.1970 tarih, 1969/13124 Esas ve 1070/1919 sayılı Kararı.
• YARGITAY (1974), Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 04.10.1974 tarih, 1971/1-261 Esas ve 1974/1050 sayılı Kararı.
• YARGITAY (1978), Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 18.12.1978 tarihli Kararı (Yargıtay Kararlar Dergisi, S.5(4), ss.487).
• YARGITAY (1989), Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 1989/2472 sayılı Kararı.
• YARGITAY (1997), Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 1997/21516 sayılı Kararı.
• YARGITAY (2000), Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 26.04.2000 tarih, 1999/10-1058 Esas ve 2000/846 sayılı Kararı.
• YARGITAY (2001), Yargıtay 10. Hukuk Dairesinin 2001/1 sayılı Kararı.
• YARGITAY (2007), Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 12.12.2007 tarih, 2007/5-972 Esas ve 2007/972 sayılı Kararı.
• YARGITAY (2013), Yargıtay 22. Hukuk Dairesinin 23.10.2013 tarih, 2013/28148 Esas ve 2013/22168 sayılı Kararı.
• YARGITAY (2014), Yargıtay 5. Dairesinin 17.01.2014 tarih, 2013/16791 Esas ve 2014/516 sayılı Kararı.
• YARGITAY (2016), Yargıtay 22. Hukuk Dairesinin 16.02.2016 tarih, 2014/30034 Esas ve 2016/4139 sayılı Kararı.
• YARGITAY (2017), Hukuk Genel Kurulunun 09.06.2017 tarih, 2016/3 Esas ve 2017/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı.
• YSK (2015), Yüksek Seçim Kurulunun 01.02.2015 tarih ve 2015/107 sayılı Kararı.