Bu çalışma güvenlik odaklı Soğuk Savaş literatürüne bir alternatif olarak, dönemin uluslararası sosyal politikalarını ve bu yolla Türkiye’nin dönüşen bölgesel konumunu ve misyonunu ele almaktadır. Spesifik olarak, Türkiye’nin önce Yakın Doğu daha sonra Orta Doğu olarak adlandırılan açık uçlu siyasi coğrafyada, Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) aracılığıyla üstlendiği bölgesel rol ve bunun iç siyasi yansımaları incelenmektedir. ILO’nun 1950’lerin başında İstanbul’da kurduğu Yakın ve Orta Doğu Çalışma Enstitüsü (YODÇE), hem Türkiye’de hem de bölgede Soğuk Savaş düzeninin sosyal politika normlarını belirleyen uluslararası bir örgüt olarak mercek altına alınmıştır. Siyasal-örgütsel literatür içinde pek az bilinen bu enstitünün yeni oluşan uluslararası düzen açısından etkin bir siyasi manevra alanı olarak işlev gördüğüne dikkat çekilmektedir. Söz konusu enstitü daha ziyade ideolojik bir araç ve bölgesel bir yumuşak güç unsuru olarak tanımlanmakta, böylelikle Soğuk Savaş sonrası ortaya çıktığı düşünülen yumuşak güç siyasetinin kökenine inilmektedir. Bu bağlamda, Türkiye’nin Soğuk Savaş düzeni içinde sosyal politika üzerinden işlevselleştirilen yumuşak güç siyasetinin hem aracı hem de alanı haline geldiği tespit edilmektedir. Yöntemsel anlamda, siyasi tarihin verilerinden hareket eden ve yorumsamacı bir yaklaşımla diplomasinin satır aralarını okuyan bu çalışma, aynı zamanda “yumuşak güç” kavramının kökenine ilişkin uluslararası literatürde yeni bir tartışma başlatmayı hedeflemektedir.
Soğuk Savaş Sosyal Politika Yumuşak Güç Uluslararası Çalışma Örgütü Yakın ve Ortadoğu Çalışma Enstitüsü Labor Institute
As an alternative to the security centered Cold War literature, this study tackles with the international social policies of the period and in this way, it discusses the changing regional position and mission of Turkey. Specifically, the regional role assumed by Turkey through the agency of the International Labor Organization (ILO) in an open-ended political geography first named as Near East and then Middle East, is investigated in-depth. The Labor Institute for Near and Middle East that was established in İstanbul by the ILO at the beginning of 1950s is examined closely, as an international organization determining the social policy norms of the Cold War order both in Turkey and in the above-mentioned region. It is indicated that this Institute, which is very little known in the political-organizational literature, functioned as an influential political maneuvering space. The mentioned institute is defined rather as a regional soft power element. Thus, the study retraces soft power politics, which is generally taken so far as a post-Cold War phenomenon. In this context, it is ascertained that Turkey became both the space and instrument of the soft power politics put in operation through social policies in the Cold War order. Methodologically, relying on the inputs of political history and reading the line spaces of diplomacy with an interpretive approach, this study aims at elaborating the notion of soft power in international relations literature.
Cold War Social Policy Soft Power Regional Role of Turkey The Labor Institute for Near and Middle East International Labor Organization
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Siyaset Bilimi, Uluslararası İlişkiler |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 8 Sayı: 2 |