Examination of the Affect of Group Counselling on The Level of Depression and Problem Solving Skills of The Mothers Whose Children Are Autism

Yıl 2007, Cilt: 25 Sayı: 25, 197 - 210, 28.10.2013

Müge Yukay Yüksel Serap Bostancı Eren

Öz

This research has examined how the group counseling has affected the level of depression
and problem solving skills of the mothers whose children are autism. All the members of
the research were volunteer and be appropriate to some criterions. The experimental and the
control group were formed from twenty four mothers whose children are autistic.
The treatment lasted for ten weeks. In order to investigate the group counseling affects
the level of depression and problem solving skills; each mother, regardless of what group
they belong to is applied “Beck Depression Inventory” (BDI) and “Problem Solving
Inventory” (PSI) at the beginning and at the end of the process assistance.
During the period, the mothers of the experimental group have joined psychological
group counseling process once a week. Within this period, the mothers expressing themselves
in front of the group members have realized that they were not the only ones who were
having these problems and they felt that they were not alone. As they had an interaction
with the other family members, they experienced the ways of effective communication with
their children and families around them. During this period control group did not receive
group counseling.
At the end of the treatment of group counseling, the scores of experimental and control
groups got from BDI and PSI compared. The results showed that; there was significant
difference between the pre and post measures of the experiment group. There was no
significant difference between the pre and post measurements of control group.
Key words: Group counselling, otism, depression, problem solving skills

Anahtar Kelimeler

-

OTİSTİK ÇOCUĞA SAHİP AİLELERLE YAPILAN GRUPLA PSİKOLOJİK DANIŞMA ÇALIŞMASININ AİLELERİN DEPRESYON VE PROBLEM ÇÖZME BECERİLERİ ÜZERİNE ETKİSİ

Öz

Bu araştırmada, grupla psikolojik danışma çalışmasının otistik çocuğa sahip annelerin
depresyon düzeylerini ve problem çözme becerilerini ne yönde etkilediği incelenmiştir.
Öntest-sontest kontrol gruplu deneme modeline uygun olarak hazırlanan araştırmanın
çalışma evrenini, çocukları otistik tanısı almış yirmi dört anne oluşturmaktadır. Araştırmanın
uygulama süresi on hafta olarak planlanmış, bu sürenin başında ve sonunda her iki gruba
(deney ve kontrol) Beck Depresyon Envanteri (BDE) ve Problem Çözme Envanteri (PÇE)
uygulanmıştır.
Deney grubuna katılan anneler, grupla psikolojik danışma sürecinde kendilerini ifade
etmişler, yaşadıkları probleme yalnızca kendilerinin sahip olmadıklarını görmüşler, yalnız
olmadıkları duygusunu yaşamışlar, diğer aile üyeleriyle etkileşime girmişler, çocuklarıyla
ve çevrelerindeki bireylerle etkili iletişim kurmanın yollarını incelemişlerdir. Kontrol
grubuna ise bu süre içinde hiçbir uygulama yapılmamıştır.
Deney grubunun BDE ve PÇE’den aldıkları puanların öntest ve sontest ölçümleri
sonucunda sontest lehine anlamlı bir farklılığa rastlanmıştır. Elde edilen bu bulgular ışığında,
deney grubunda yer alan annelerle yapılan grupla psikolojik danışma çalışmasının; annelerin
depresyon düzeylerini azaltmaya ve problem çözme becerilerini geliştirmeye yönelik etkisi
olduğunu düşünülebilir. Kontrol grubunun öntest ve sontest ölçümleri sonucunda BDE ve
PÇE’de manidar bir farklılığa rastlanmamıştır. Deney ve kontrol grupları, kendi içlerinde
öntest ve sontest sonuçlarına göre değerlendirildiğinde, deney ve kontrol gruplarının BDE
ve PÇE ölçümlerinde manidar bir farklılığa rastlanmamıştır.

Anahtar Kelimeler

Grupla psikolojik danışma, otizm, depresyon, problem çözme becerileri

Kaynakça

• Akkök, F.(1994). “Özürlü Bir Çocuğa Sahip Anne-Babaların Benlik Kavramlarına İlişkin Bir Ön Çalışma”. Özel Eğitim Dergisi. 1(4), 10-12.
• Akkök, F. (1997). Bayan Perşembeler. Ankara: Metu Pres.
• Andersson, E. (1993). “Depression and Anxiety in Families with a Mentally Handicapped Child.” International Journal of Rehabilitation Research, 16 (2), 165-69.
• Ayçiçek-Levent, B.(1997). “Aile Eğitimi ve Eğitimde Nitelik Geliştirme” 5. Mithat Enç Özel Eğitim Günleri. Ankara:Türkiye Sakatlar Konfederasyonu Yayınları.
• Aydın, A. (2002). Otistik Çocuğa Sahip Annelere Yönelik Bir Eğitim Programı Modeli. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi. İstanbul.
• Bolte,S.& Knecht, S. & Poutska,F. (2007). ”A Case-Control Study of Personality Style and Psychopathology in Parents of Subjects with Autism”. Journal of Autism and Developmental Disorders. 37 (2), 243-250.
• Cohen, J., Donnelon, M.A. ve Paul, R. (1987). Handbook of Autism and Pervasive Developmental Disorders. NewYork: Plenum Press Co.
• Cummings, S.T. (1976). “The Impact of the Child’s Deficiency on the Father: A Study of Mentally Retarded and Chronically Ill Children”. American Journal of Othopsychiatry, 36. 47-61.
• Çelebi, Y. (2003). Zihinsel Engelli Çocuğa Sahip Ailelerle Yapılan Grupla Psikolojik
• Danışma Ve Rehberliğinin Kaygı, Depresyon ve Aile Yapısına Etkisinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi. İstanbul.
• Darıca, N. Ü. ve Gümüşçü, Ş. (1992). Otizm ve Otistik Çocuklar. Ankara: Uyum Özel Eğitim Okulu Yayınları.
• DeMyer, M.K. (1979). Parents and Children in Autism. New York:John Wiley.
• Eripek, S. (1996). Zihinsel Engelli Çocuklar. 2. Basım, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Görgü, E. (2005). 3-7 Yaş Arası Otistik Çocuğa Sahip Olan Annelerin Algıladıkları Sosyal Destek Düzeyleri Ile Depresyon Düzeyleri Arasındaki Ilişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi. İstanbul.
• Hallahan, D.P. ve Kauffman, J. M. (1994), Exceptional Children :An Introduction to Special Education. 6th Edition, Massachussets: Simon & Schuster.
• Howlin, P. (1991), Treatment of Autistic Children. New York:John Wiley Kargın, T.(1990). “Eğitsel Yaklaşımlı Aile Rehberliğinin İşitme Engelli Çocukların Sözel İletişim Becerilerine Etkisi”. Eğitim Bilimleri Birinci Ulusal Kongresi Bildirileri. Ankara.
• Kazak, A. E. ve Marvin, R.E.(1984) “Differences, Difficulties and Adaptation Stress and Social Networks in Families With Handicapped Child”. Family Relations. 33, 57-65
• Kuloğlu-Aksaz, N. (1990). “Otisitk Çocukların ve Öğretilebilir Zihinsel Engelli Çocukların Anne-Babalarının Kaygı Düzeyleri”. Türk Psikoloji Dergisi. 7 (25),1420.
• Küçüker, S. ve Richter, N. K. (1994). “Normal Çocuğa Sahip Anne-Babaların Özürlü Çocuğa Yönelik Tutumları”. Özel Eğitim Dergisi. 1 (4), 20-28.
• Livneh, H. ve Wilson, L.M. (2003). “Coping Strategies as Predictors and Mediators of Disability-Related Variables and Psychosocial Adaptation: An Exploratory Investigation.” Rehabilitation Counseling Bulletin, 46 (4), 194-208.
• Lockshin, S.B., Gillis,J.M. ve Romanczyk, R.G. (2005). Helping Your Child With Autism Spectrum Disorder. A Step By Step Workbook for Families. New Harbinger Publications.
• Ricks,D.(1983). Problems in the Family With an Autistic Child. Collection of Papers. The Luge Wakehurst Memorial Irust Funt.
• Robledo, S.J. ve Ham-Kucharsk, D. (2005). The Autism Book. Answers Your More Pressing Questions. Penguin Group.
• Savaşır, I. ve Şahin, N. H.(1997). Bilişsel Davranışçı Terapilerde Değerlendirme: Sık Kullanılan Ölçekler. Ankara:Türk Psikoloji Derneği Yayınları.
• Sicile-Kira, C. (2004). Autism Spectrum Disorders “The Complete Guide to Understanding Autism, Asperger’s Syndrome, Pervasive Developmental Disorder and Other ASD’s. The Berkley Publishing Group.
• Witcher, A. E.(1987). “The Process of Grief as Experienced by Parents of Children With Handicaps”. American Journal of Mental Retardation. 23, 93-112.
• Yukay, M. ve Erturan, N. (1998) “Down Sendrom’lu Çocuğa Sahip Ailelerle Yapılan Grupla Psikolojik Danışma Çalışmasının Ailelerin Depresyon Düzeyleri ve Aile Yapıları Üzerine Etkisi”. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi. 10, 339-354.