TURİZM COĞRAFYASI DERSİNİN COĞRAFİ ALGIYA ETKİSİ: DENEYSEL BİR ÇALIŞMA

Yıl 2010, Sayı: 22, 439 - 453, 27.09.2013

Kamile Gülüm , Eyüp Artvinli

Öz

Bu çalışmada Turizm Coğrafyası dersini alan öğrencilerin coğrafi
algılarında meydana gelen değişiklikler araştırılmıştır. Araştırma 18 Mart
Üniversitesi, Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksek Okulu 3. sınıfta eğitim
gören öğrencilerle yürütülmüştür. Yükseköğretimde turizm eğitimi alan
öğrenciler, coğrafya ile ilgili konuları Turizm ve Çevre, Sürdürülebilir Turizm
ve Turizm Coğrafyası gibi derslerde almaktadırlar. İlk iki ders kapsamında
öğrencilerin coğrafi algılarını etkileyecek coğrafi konular yeterince yer
almamaktadır. Dolayısıyla öğrencilerin coğrafi algılarını geliştirecek en önemli
ders olarak Turizm Coğrafyası dersi önem kazanmaktadır.
Araştırmada, öğrencilerin coğrafi algılarını ölçmek amacıyla
geliştirilen ölçek dönem başındaki ilk derste ön test olarak, dönem sonundaki
son derste ise son test olarak uygulanmıştır. Bu araştırmada, araştırmanın alt
problemlerine uygun olarak yüzde (%), frekans (n), aritmetik ortalama (X) ve Ttesti
kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda öğrencilerin Turizm Coğrafyası
dersini aldıktan sonra coğrafi algılarında olumlu yönde değişme olduğu tespit
edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Coğrafi Algı, Turizm Coğrafyası, Coğrafya Eğitimi

Kaynakça

• Akınoğlu, O.( 2005). Coğrafya Eğitiminin Etkililiği ve Sorunları, Marmara Coğrafya Dergisi, sayı 12, s. 77-97. İstanbul.
• Akınoğlu, O( 2006). Coğrafya Eğitimi ve Toplum, Marmara Coğrafya Dergisi, sayı 13, s.25-49. İstanbul.
• Arı, Y. ve Arslan, F. (2007). Sanayicilerin Doğa Koruma Algısı: Bandırmalı Sanayiciler ve Kuş Cenneti Milli Parkı Örneği, Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, sayı 17, 1, s. 12-35.
• Boylu, Y. (2009). Anadolu Otelcilik ve Turizm Meslek Liselerinde Öğrenim Gören Öğrencilerin Öğrenim Gördükleri Okullara Beklenti ve Değerlendirmeleri, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, C.7, S. 4, s. 933-954.
• Coles, T. (2009).Tourism Studies and the Governance of Higher Education in the United Kingdom, Tourism Geographies, 11: 1, 23-42.
• Büyüköztürk, Ş. (2001). Deneysel Desenler. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Che, D. (2009). Teaching Tourism Geography, Tourism Geographies, 11: 1, 120-123.
• De Bres, K. ve Coomansingh, J. (2006). A Student Run Field Exercise in Applied Tourism Geography, Journal of Geography, 105: 2, 67 -72.
• Demir, C. (2002). Milli Parklarda Sürdürülebilirlik Kavramının Turizm ve Rekreasyon Faaliyetleri Açısından Analizi: Türkiye'deki Milli Parklara Yönelik Bir Uygulama, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (5), 8, ss. 87-105.
• Dornan, D.; Truly, D. (2009). Tourism Geography Education: Opportunities, Obstacles and the Production of Tourism Geographers, Tourism Geographies, 11: 1, 73- 94.
• Erkuş-Öztürk, E..; H.; Terhorst, P. (2010). Variety of Modes of Governance of a Global Value Chain: The Case of Tourism from Holland to Turkey, Tourism Geographies, 12: 2, 217 — 245
• Gu, M.; Wong, P. P. (2006). Residents' Perception of Tourism Impacts: A Case Study of Homestay Operators in Dachangshan Dao, North-East China', Tourism Geographies, 8: 3, 253-273.
• Güngördü, E.(2003).Türkiye’nin Turizm Coğrafyası, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Gürbüz ,A.K., Dağdeviren, A. (2007. Lisans Düzeyinde Turizm Eğitimi Veren Kurumların Ders Programlarının Fonksiyonel Açıdan İncelenmesi, Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi C: 10, S: 18, ss. 157-167.
• Gürdal, M. (2002). Türkiye’de Mesleki Turizm Eğitiminin Yapısal Analizi, Okullaşma, Eğitimin Kalitesi, Staj-İstihdam Sorunları ve Çözüm Önerileri, Turizm Eğitimi Konferansı, Turizm Bakanlığı, Ankara.
• Karasar, N., (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi, 15. Baskı, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Kozak, N., Uysal, M., Birkan, İ. (2008). An Analysis of Cities Based on Tourism Supply and Climatic Conditions in Turkey, Tourism Geographies, 10: 1, 81- 97.
• Matheison ,A., Wall, G. (1996). Tourism: Economic, Physical and Social İmpects, Londra.
• MEB. (2005). Coğrafya Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (9-12. Sınıflar), Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, Ankara.
• Özgüç, N.(1998). Turizm Coğrafyası, Özellikler Bölgeler, Çantay Kitabevi. İstanbul.
• Poria, Y., Atzaba-Poria, N. ve Barrett, M. (2005). Research Note: The Relationship between Children's Geographical Knowledge and Travel Experience: An Exploratory Study, Tourism Geographies, 7: 4, 389-397.
• Robinson, H.(1976). A Geography of Tourism, Londra. Sekin, S., Ünlü, M., Demirci, A.( 2002). Mesleki Açıdan Coğrafyanın Önemi ve Türkiye'de Kullanımı, Marmara Coğrafya Dergisi, 5, ss. 171-185, İstanbul.
• Sezgin, O. M. (2001), Genel Turizm ve Turizm Mevzuatı, Ankara: Detay Yayıncılık.
• Smith, W. W.; Pan, B.;. Li, X.; Zhang, G. (2009). Conceptualizing the Impact of Geographical Ignorance on Online Trip Planning, Tourism Geographies, 11: 3, 350-368.
• Stark, J., C.(2002). Ethics and ecotourism: connections and conflicts, Philosophy &Geography, 5: 1, 101 -113.
• Su, X.; Teo, P. (2008). Tourism Politics in Lijiang, China: An Analysis of State and Local Interactions in Tourism Development, Tourism Geographies, 10: 2, 150-168.
• Üzümcü, T. P., Bayraktar, S. (2004). Türkiye’de Turizm Otel İşletmeciliği Alanında Eğitim Veren Yükseköğretim Kuruluşlarındaki Eğitimcilerin Turizm Mesleki Eğitiminin Etiksel Açıdan İncelenmesine Yönelik Bir Alan Araştırması. Osman Gazi Üniversitesi İ.İ.B.F. 3. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi, 25–26 Kasım, Eskişehir, ss. 79–89.
• Yavuz, E.; Zığındere, Ö. (2000). Sürdürülebilir Kalkınmanın Turizme Etkisi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, sayı 3, 4, s. 322-336.
• Zanotti, L. ve Chernela, J. (2008). Conflicting Cultures of Nature: Ecotourism, Education and the Kayapó of the Brazilian Amazon, Tourism Geographies, 10: 4, 495-521.