-
Türkiye’de 1960’lı yıllardan sonra hazırlanan kalkınma planlarında
kırsal kesimin sorunlarını çözmek için bazı kararlar alınmıştır. Konu, 1970’li
yılların ikinci yarısından sonra daha sık gündeme gelmeye başlamış ve kırsal
kalkınma terimi ile ifade edilmiştir. Çünkü bu dönemde kırsal kesimden
şehirlere yapılan göçler artmış ve şehirlerde çözülmesi güç sorunlar ortaya
çıkmıştı. Kırlar ise hızla tenhalaşmış ve buralardaki zengin doğal kaynaklar atıl
duruma düşme tehlikesiyle karşı karşıya kalmıştır. Kır ve şehir
yerleşmelerindeki bu gelişmeler ülke ekonomisi açısından kaygı verici bir
noktaya ulaşmıştı. Benzer sorunlar dünya genelinde görülmüş ve ilk çözüm
arayışları Avrupa’da başlatılmıştır. Hazırlanan kırsal kalkınma programları
başarıyla uygulanmış ve olumlu neticeler alınmıştır.
Uşak, Türkiye’de kırsal kesimden yapılan göçlerin yoğun olduğu
illerden biridir. Çalışmamızda Uşak ili Banaz ilçesine bağlı Ayrancı Ovası ve
yakın çevresi doğal kaynaklarının kırsal kalkınma açısından yeterliliği
sorgulanmıştır. Çalışma sahası içindeki Baltalı, Ayrancı, Küçükler, Çamsu ve
Karacahisar köylerinin yöredeki mevcut doğal kaynaklardan hangi ölçüde
yararlandığı ve bu kaynakların söz konusu köylerin kalkınmasında etkin rol alıp
alamayacağı araştırılmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 2 Ekim 2013 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 Sayı: 25 |