Öz
Edebiyatımızda en çok kullanılan nazım nevilerinden biri de mesnevidir. Yapısı ittbariyle hem fonksiyonel ve hem de giriftlikten uzak olması, hemen hemen her şairin bu nev'i kullanmasını sağlamıştır. Şeka bakımından olduğu kadar' mana yönünden de bir bütünlüğe sahib olan mesneviler, böyl,ece kendilerini, şairleriınİzin çeşitli mevzularda söylemek
istediklerini dile getirdikleri bir nazım şekli olarak kabul ettirmişlerdir. Hatta denilebilir ki, son bir iki asırda yaşamış olan yazarlarımızın roman ve hikayeler vasıtasıyla anlatmak istediklerini, eski dönem şairleri, mesnevilerde hem de manzum olarak ifade etmişlerdir. Bunu, muhtev?, yönünden dar kalıplar içinde sııkrşmadan, geniş görü·şlülükle
yapmışlardır. Belki hacimleri küçük, fakat ;geniş muhteva.Iı manzumeler nazmetmişlerdir.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Aralık 2013 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 1985 Sayı: 3 |
Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi
Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi açık erişimli bir dergidir
Açık Erişim Politikası için tıklayınız.
