OYUN KURAMININ "KAZAN KAZAN" PARADİGMASI AÇISINDAN İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİ İŞLEVLERİNİN İRDELENMESİ

Yıl 2003, , 149 - 155, 29.06.2003

Olcay Bige Aşkun

https://doi.org/10.14783/maruoneri.682187

Öz

Bu makale John F. Nash’in özellikle çatışmalı durumlarda karar verme güçlüğünü kolaylaştırabilmek için geliştirdiği ve "oyun kuramı" olarak adlandırdığı matematiksel analiz yöntemi temeline dayanmaktadır. Oyun kuramı çok farklı disiplinler tarafından kullanılmakta ve 6 değişik paradigmadan oluşmaktadır. Bu çalışmada, işletme ve işgörenin kendi, amaçlarını gerçekleştirebilmek için bir araya gelmeleriyle birlikte ortaya çıkacak çatışmaları azaltmaları ve karşılıklı işbirliği yapmaları için “kazan kazan” paradigması kullanılmıştır. Nash’e göre; işletme ve işgörenleri, hem kendi başarılan için hem de grubun toplam başarısı için ellerinden gelenin en iyisini yapmalıdırlar. İşletme ve işgörenin her ikisinin de başarılı olabilmesi için gerekli "işbirliği"nin sağlanmasına yardımcı olabilmek için de işletme birimlerinden insan kaynaklarının bilinen işlevleri yeniden gözden geçirilmiş ve böylelikle işletme ve işgörenin karşılıklı işbirliği yapmalarını sağlamak açısından bu birimin işlevleri üzerine bir deneme çalışması yapılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Oyun Kuramı, İnsan Kaynakları Birimi, İşgören, İşbirliği

Kaynakça

• [1] AŞKUN, O.B., "İşletmelerde Biçimsel Örgüt Yapısı Olarak Bürokrasi Kavramı, Tarihsel Gelişimi ve Çağcıl Yorumu ile Bir Turizm İşletmesinde Uygulama", Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul 1997, s.2.
• [2] www.drexel.edu/top/eco/game/game.html, (12.01.2002).
• [3] http://sozluk.sourtimes.org/show.asp?t=game+theory, (12.01.2002).
• [4] NASH, J.F., Essays on Game Theory, UK, 1997, ss.155-165.
• [5] OSBORNE, M.J.; RUBINSTEİN, A., A Course in Game Theory, US, 1994, ss.1-5.
• [6] http://pespmcl.vub.ac.be/ASC/GAME_THEOR.html, (9.02.2002).
• [7] COVEY, S.R, Etkili İnsanların 7 Alışkanlığı, Çev. SUVEREN, G.; DENİZTEKİN, O, Varlık Yayınları, İstanbul, 2001, ss.217-218.
• [8] OLIVER, D., Etkili Müzakerenin 101 Yolu, Alfa Yayınları, İstanbul, 2000, ss.7-8.
• [9] ÖZGEN, H, vd. İnsan Kaynakları Yönetimi, Adana 2002, s.7 .
• [10] KAYNAK, T., vd, İnsan Kaynakları Yönetimi, İ.Ü. İşletme Fak. İ.İ.E Yayın No: 7, İstanbul, 2000, s.16.
• [11] AŞKUN, İ.C., İşgören, Bayteş Yayıncılık, İstanbul, 1982, s.441.
• [12] CAN, H., vd., Kamu ve Özel Kesimde Personel Yönetimi, Ankara Siyasal Kitabevi, Ankara, Eylül, 1995, s.157.
• [13] GEYLAN, R., Personel Yönetimi, Met - Basım Yayım, Eskişehir, 1992, s.162.
• [14] SABUNCUOĞLU, Z., Rersonel Yönetimi, Ezgi Kitabevi, Bursa, 1997, s.213.