ANNE-BABALARIN GÖRÜŞLERİNE GÖRE OKULÖNCESİ DÖNEMİ ÇOCUKLARININ TELEVİZYON İZLEME DAVRANIŞLARI VE TELEVİZYON PROGRAMLARINDAN ETKİLENMELERİ

Yıl 1999, , 167 - 176, 10.06.1999

Alev Önder

https://doi.org/10.14783/maruoneri.691240

Öz

Thu aim of this research was to investigate the effects of television watching on pre-school (4-6 year-olds) children's behavior on the basis of parents’ ideas about the effects of television on their children's behavior. A survey carried out with a questionary answered by the parents of preschool children attending private and governmental preschools located in Istanbul. The results revealed that, according to parents ideas, television watching had some effects on pre-school children’s imitational behavior and verbal behavior and socio-cultural levels of the parents were related to some effects of television watching.

Anahtar Kelimeler

televizyon, izleme, okulöncesi, eğitim

Kaynakça

• (1) BERK, L. (1997) Child Development. London: Allyn and Bacon.
• (2) OKTAY, A. (1993).”14. Milli Eğitim Şurasında Okulöncesi Eğitim.” Pembe Bağcık Ana-Baba ve Okulöncesi Sorunları Dergisi, s.26.
• (3) WHITE, S. H. (1992).G.-Stanley Hall: From philosophy to developmental psychology. Developmental Psychology,28, 25-34.
• (4) AILES, R. (1996). Mesaj Sîzsiniz. Güçlü bir İletişimci Olmanın Yolları. Çev. A. Önder. İstanbul: Sistem Yayıncılık
• (5) CÜCELOĞLU, D. (1995). Yeniden İnşan İnsana. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• (6) BANDURA, A. (1977). Social Learning Theory.Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
• (7) LOVAAS.I. (1981). Teaching Developmental^ Disabled Children.Tunbridge Wells, Kent: Costello Educational.
• (8) SKINNER, B.F. (1971). Science and Human Behavior. New York: MacMillan.
• (9) ARIK, A. (1992). Psikolojide Bilimsel Yöntem. İstanbuhİ.Ü.Basımevi ve Film Merkezi.
• (10) ARSEVEN, A.D.(1993). Alan Araştırma Yöntemi. Ankara: Gül Yayınevi.
• (11) DAGERİ, K. (1980). TV’nin İlkokul Öğrencileri Üzerindeki Etkileriyle İlgili Bir Araştırma .Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Fakültesi, Ankara.
• (12) MANGIR, M.; İnal, S. (1994). Televizyonun Okulöncesi Dönemdeki Çöcuklar Üzerindeki Etkileri. 10. Ya-Pa Okulöncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırılması Semineri (s.39-49). İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
• (13) GÜNGÖR, A. ; Ersoy, Ö. (1994). Televizyon Programlarının Okulöncesi Dönem Çocuklarına Etkisine İlişkin Anne-Baba Görüşleri. 10. Ya-Pa Okulöncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırılması Semineri (s.57-70). İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
• (14) MORTIMER, J. (1995). Televizyondaki şiddet ve çocuklar. Çev. A. Çevik. Yaşadıkça Eğitim. M.Ü., A.E.F Yayınları, 40, 14-17.
• (15) SLABY, R.G.; Roedell, W.C.; Arezzo, D.& Hendrix, K. (1995). Early Violence Prévention. Washington, DC: National Association for the Education of Young Children.
• (16) ŞAHİN, N. (1990). Televizyondan Öğrenme. Türkiye’de Çocuğun Durumu. 1990’larm Çocuk Politikası Kongresi. UNİCEF. 176