Öz
Görüşümüzce, bütünleşmede dışsal değişkenlere
ilişkin bir çalışmanın öncelikle Neumann’ınki türünden bir
süreklilik üzerindeki yerini saptaması gerekir (bu, yaklaşımda
ne ölçüde içsel ne ölçüde de dışsal değişkenlere yer
verileceğinin kararlaştırılması demektir). Ardından, içsel ve
dışsal değişkenlerin geçerliğini güvenceye almak için Waever 'in
Avrupa tanımlarından birine ya da görece güncelleştirilmiş
diğer bir Avrupa tanımına gönderme yoluyla Avrupa'nın
sınırlan kararlaştırılmalıdır.
Dışsal değişkenler alanına girilmesinin ardından bu
alanda bir bölütleme gerçekleştirilmelidir. Şimdiki durumda
hazır bir bölütleme kalıbı olmadığından kuramcı kendince bir
bölütlemeye gitmekte özgür gözükmektedir. Bu aşamada,
yazımız, bir seçenek olmak üzere yalın bir bölütleme kalıbı
önermektedir: dışsal değişkenler ilkin, işletsel bir benzetmeyle,
‘çeken etkenler’ ve 'iten etkenler’ olarak ikiye ayrılmaktadır.
Ardından iten etkenler de kendi içinde ‘bölücü’ ve
‘bütünleştirici ’ iten etkenler diye yeniden bölütlenmektedir.