Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

POLITICAL PROPAGANDA THROUGH SOCIAL MEDIA IN TURKEY: 2018 PRESIDENT ELECTION CASE

Yıl 2019, Cilt: 14 Sayı: 51, 61 - 89, 09.02.2019
https://doi.org/10.14783/maruoneri.vi.522165

Öz

Political propaganda is communication and interaction activities aiming to influence the attitudes and behaviors of voters. Social media presents new opportunities for political propaganda in recent years, as it is an environment that allows for two-way communication and interaction. Twitter quantitatively contributes to the expansion of public debate by enabling community-recognized actors to reach broader masses. Also, it provides opportunity for anonymous users – who are not familiar with politics, newspaper writers and well-known bloggers – and marginalized voices to have influence on public debate. Thus social media differs from the traditional media in terms of providing opportunity for people, who could not raise their voice in the mainstream media, while publicizing their opinions about the debates on the agenda or even making an impact in a shorter time. In Turkey, there are politicians becoming more and more involved in social media and, besides, age of being elected was reduced to 18 years old. Therefore, it can be argued that social media would be one of the basic tools to be used for the purpose of political propaganda. The current study aimed to investigate to what extent social media was used by the candidates in presidential elections of Turkey. In our research model, while collecting and analyzing the data, a framework entitled as “Social media and political communication: a social media analytics framework” (Stieglitz & Dang-Xuan, 2013) was utilized to calculate individuals’ interaction rates and, to demonstrate how they used social media in terms of reciprocally interacting with voters. Official Twitter accounts of the candidates of the presidential election held on June 24, 2018 and their shares were analyzed using content analysis method. In total, more than two thousands of tweets of the candidates were analyzed using the NVivo 11.0 program. The survey covers the period from beginning of applications for Presidential candidacy (May 1, 2018) to June 28, 2018. Findings of the study showed that the Twitter usage strategy of the candidates focused on uni-directional sharing of information rather than two-way communication and interaction. In this respect, unlike the traditional media, no specific strategy was found except for the interactive e-rally. The sharing was largely shaped by the topics discussed in the traditional media, rallies and party meetings, and there was not significant effect of Twitter on context of the agenda setting. However, for users who followed the agenda from social media instead of traditional media, Twitter served as an important source of news about the issues that the public had talked about, and established the groundwork for debate reaching wider masses. Within the scope of propaganda activities; it was suggested that the candidates, who had less space for activities such as radio / television programs, rallies and open-air meetings due to different reasons, used Twitter more actively and interactively as an alternative channel to deliver their political messages to the voters. Candidates reached a high level of interaction over their followers as a result of their sharing which meant that they were able to transmit their messages to wider masses than their own voters. In this respect, it could be argued that although Twitter is not a form of direct voting, it may be an advantage for candidates in terms of gaining sympathy, reputation and perception management. Based on increasing Twitter usage and structure of demographic characteristics of Twitter users that represent Turkey, Twitter may be much more effective on both voting attitudes and behaviors in the elections to be held in the next years. Nowadays, social structures are shaped in parallel with technological developments, and communication tools have been undergoing structural changes in the face of these developments. On the one hand, as the number of younger candidates and voters who use technology has been increasing and the primary source of information for the “digital native” generation is social media such as Google, Youtube, Facebook and Twitter obviously, social media has potential to become a much more effective tool for the political sphere and participatory democracy in the next years. On the other hand, we cannot claim that social media would be in a totally different situation than the traditional media in the future due to the fact that it is under control of authorities. In other words, we would be somewhere between utopian point of view that social media may be more supportive of polyphony and a dystopic viewpoint which states that for authorities (not only states but also multinational corporations), it can be a facilitator of the process of routing and controlling society by the help of their technological features.

Kaynakça

  • Algül, A. & Sütcü, C. S. (2015, Güz). Değişen haber algısı: Kullanıcılar sosyal medyada haberleri nasıl değerlendiriyorlar? Global Media Journal, 6(11), 18-34. Ateşli, B. (2017). Amerika tarihinin en büyük kaosu: Orson Welles radyo yayını, 31 Ekim 2017. https://www.gzt.com/hayat/amerika-tarihinin-en-buyuk-kaosu-orson-welles-radyoyayini-2571441 (Erişim tarihi: 12 Temmuz 2018). Barber, L., Sevastopulo, D. & Tett, G. (2017). Donald Trump: Without Twitter, I would not be here, 2 Nisan 2017. Financial Times. https://www.ft.com/content/943e322a-178a-11e7- 9c35-0dd2cb31823a (Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018). Bayraktutan, G., Binark, M., Çomu, T., Doğu, B., İslamoğlu, G. & Aydemir, A. T. (2012). Sosyal medyada 2011 genel seçimleri: Nicel-nitel arayüzey incelemesi. Selçuk İletişim. 7(3), 5-29. Bektaş, A. (2007). Kamuoyu, İletişim ve Demokrasi. İstanbul: Bağlam Yayıncılık. Bingöl, U. & Özkan, Y. (2017). T.C. Cumhurbaşkanı ile siyasi parti liderlerinin resmi Twitter hesaplarının cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi referandumu kapsamında nitel analizi. Uluslararası Ekonomik Araştırmalar Dergisi. 3(2), 251-271. Bort, J. (2017). Twitter co-founder says he’s ‘sorry’ for the company’s perceived role in electing Trump, 21 Mayıs 2017. Business Insider. http://www.businessinsider.com/ev-williamstwitter-co-founder-sorry-electing-trump-2017-5 (Erişim tarihi: 20 Temmuz 2018). Bradshaw, S. & Howard, P. N. (2017). Computational Propaganda Research Project. Troops, trolls and troublemakers: A global inventory of organized social media manipulation. University of Oxford. http://comprop.oii.ox.ac.uk/wp-content/uploads/sites/89/2017/07/TroopsTrolls-and-Troublemakers.pdf (Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018). Bruns, A. (2010). Key events in Australian (micro-) blogging during 2010. ECREA. Hamburg. https://www.slideshare.net/Snurb/key-events-in-australian-microblogging-during-2010 (Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018). Cadwalladr,C. (2017).The great British Brexit robbery: How our democracy was hijacked. The Guardian. https://www.theguardian.com/technology/2017/may/07/the-great-britishbrexit-robbery-hijacked-democracy (Erişim tarihi: 25 Haziran 2018). Carlisle, J. E. & Patton, R. C. (2013). Is social media changing how we understand political engagement? An analysis of Facebook and the 2008 presidential election. Political Research Quarterly. 66(4), 883-895. Castelss, M. (2008). Enformasyon Çağı: Ekonomik Toplum ve Kültür, “Ağ Toplumunun Yükselişi” (2. b.). (E. Kılıç, Çev.) İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. Confessore, N. & Dans , G. J. (2018). Battling fake accounts, Twitter to slash millions of followers. New York Times. https://www.nytimes.com/2018/07/11/technology/twitter-fakefollowers.html (Erişim tarihi: 18 Temmuz 2018). Doğu, B., Bayraktutan, G., Binark, M., Çomu, T., İslamoğlu, G. & Aydemir, A. T. (2014). Milliyetçi Hareket Partisinin alternatif mecra arayışında 2011 genel seçimleri ve Twitter kullanımı. Global Media Journal. 4(8), 96-124. Dolgun, U. (2008). Şeffaf Hapishane Yahut Gözetim Toplumu: Küreselleşen Dünyada Gözetim, Toplumsal Denetim ve İktidar İlişkileri. Ankara: Ötüken Neşriyat. Gagne, R. M. (1985). The Conditions of Learning and Theory of Instruction. New York: Holt, Rinehart and Winston. Gaudin, S. (2016). In presidential campaign, Twitter was a powerful political tool. https://www. computerworld.com/article/3137261/social-media/in-presidential-campaign-twitterwas-a-powerful-political-tool.html (Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018). Gonzalez, R. J. (2017). Hacking the citizenry?: Personality profiling,‘big data’and the election of Donald Trump. Anthropology Today. 33(3), 9-12. Kell, L. A. (2018). How to increase rates of engagement on Twitter. https://www.itpliveme.com/ content/3089-does-your-twitter-account-have-good-engagement (Erişim tarihi: 19 Temmuz 2018). Kelly, S., Truong, M., Shahbaz, A., Earp, M. & White, J. (2017). Freedom on the net 2017. Freedom House. https://freedomhouse.org/sites/default/files/FOTN_2017_Final.pdf (Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018). Kemp, S. (2018). Special reports: Digital in 2018. https://wearesocial.com/blog/2018/01/globaldigital-report-2018 (Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018). Köseoğlu, Y. & Al, H. (2013). Bir siyasal propaganda aracı olarak sosyal medya. Akademik İncelemeler Dergisi. 8(3), 103-125. Larsson, A. O. & Moe, H. (2012). Studying political microblogging: Twitter users in the 2010 Swedish election campaign. New Media & Society. 14(5), 729-747. Lasswell, H. D. (1927). The theory of political propaganda. The American Political Science Review. 21(3), 627-631. Meriç, Ö. (2017). Çevrimiçi siyasal iletişim üzerine bir literatür değerlendirmesi. Selçuk İletişim, 9(4), 25-39. Mills, S. (2012). How Twitter is winning the 2012 US election. The Guardian. https://www. theguardian.com/commentisfree/2012/oct/16/twitter-winning-2012-us-election (Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018). Mostrous, A., Bridge, M. & Gibbons, K. (2017). Russia used Twitter bots and trolls ‘to disrupt’ Brexit vote. The Times. https://www.thetimes.co.uk/edition/news/russia-used-web-poststo-disrupt-brexit-vote-h9nv5zg6c (Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018). Ölçer, N. (2016). 1 Kasım 2015 genel seçimleri örneğinde siyasi parti liderlerinin Twitter kullanım pratikleri. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi. 4(2), 748-780. Pehlivan, K. B. (2010). A study on prospective teachers’ learning styles and their attitudes toward teaching profession. Elementary Education Online. 9(2), s. 749-763. Persily, N. (2017). Can democracy survive the internet? Journal of Democracy. 28(2), 63-76. Qualter, T. H. (1980). Propaganda teorisi ve propagandanın gelişimi. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi. 35(1), 255-307. (Ü. Oskay, Çev.). Ramswell, P. Q. (2017). Derision, division–decision: Parallels between Brexit and the 2016 US presidential election. European Political Science. 16(2), 217-232. Salganik, M. J. (2018). Bit by bit: Social research in the digital age. Princeton University Press. Social Media and Political Participation Lab. (2016). Brexit Data Report. New York University. https://wp.nyu.edu/smapp/wp-content/uploads/sites/1693/2016/01/SMaPP_Data_ Report_2016_03_Brexit.pdf (Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018). Stieglitz, S. & Dang-Xuan, L. (2013). Social media and political communication: A social media analytics framework. Social Network Analysis and Mining. 3(4), 1277-1291.

TÜRKİYE’DE SOSYAL MEDYA ÜZERİNDEN SİYASAL PROPAGANDA YAPMAK: 2018 CUMHURBAŞKANI SEÇİMİ ÖRNEĞİ

Yıl 2019, Cilt: 14 Sayı: 51, 61 - 89, 09.02.2019
https://doi.org/10.14783/maruoneri.vi.522165

Öz

Siyasal propaganda, seçmenlerin tutum ve davranışlarını etkilemeyi amaçlayan iletişim ve etkileşim faaliyetleridir. Sosyal medya, çift yönlü iletişim ve etkileşime imkân sağlayan bir ortam olması nedeniyle son yıllarda siyasal propaganda için yeni fırsatlar sunmaktadır. Özellikle zamanının büyük bölümünü internette geçiren ve “dijital yerli” şeklinde isimlendirilen seçmen grubuna ulaşmaya imkân sağlayan sosyal medya yaklaşık son on yıldır siyasal partiler ve siyasetçiler tarafından propaganda amaçlı kullanılmaktadır. Türkiye’de ise siyasetçilerin sosyal medyaya olan ilgilerinin giderek arttığı bir süreçte seçilme yaşının da 18’e indirilmesiyle birlikte sosyal medyanın siyasal propaganda için kullanılacak temel araçlardan biri olacağı söylenebilir. Bu çalışmada, 24 Haziran 2018 tarihinde gerçekleştirilen Cumhurbaşkanı seçiminde aday olan siyasetçilerin Twitter hesapları ve paylaşımları içerik analizi yöntemiyle incelenmiştir. Adayların, yaptıkları paylaşımlar sonucunda takipçi sayılarının üzerinde oldukça yüksek etkileşim sayılarına ulaşmış olmaları, kendi seçmenlerinden çok daha geniş kitlelere mesajlarını iletebildiklerini göstermektedir. Bu bakımdan, doğrudan oy verme şeklinde olmasa da sempati kazanma, itibar ve algı yönetimi konularında Twitter’ın adaylara avantaj sağladığını söylemek mümkündür. Twitter kullanım oranının artmasına ve Twitter kullanıcılarının demografik özelliklerinin tüm Türkiye’yi temsil edecek bir yapıya ulaşmasına bağlı olarak, ilerleyen yıllarda yapılacak 
seçimlerde Twitter’ın gerek seçmen tutumları gerekse oy verme davranışları üzerinde çok daha etkili olabileceği değerlendirilmektedir.  

Kaynakça

  • Algül, A. & Sütcü, C. S. (2015, Güz). Değişen haber algısı: Kullanıcılar sosyal medyada haberleri nasıl değerlendiriyorlar? Global Media Journal, 6(11), 18-34. Ateşli, B. (2017). Amerika tarihinin en büyük kaosu: Orson Welles radyo yayını, 31 Ekim 2017. https://www.gzt.com/hayat/amerika-tarihinin-en-buyuk-kaosu-orson-welles-radyoyayini-2571441 (Erişim tarihi: 12 Temmuz 2018). Barber, L., Sevastopulo, D. & Tett, G. (2017). Donald Trump: Without Twitter, I would not be here, 2 Nisan 2017. Financial Times. https://www.ft.com/content/943e322a-178a-11e7- 9c35-0dd2cb31823a (Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018). Bayraktutan, G., Binark, M., Çomu, T., Doğu, B., İslamoğlu, G. & Aydemir, A. T. (2012). Sosyal medyada 2011 genel seçimleri: Nicel-nitel arayüzey incelemesi. Selçuk İletişim. 7(3), 5-29. Bektaş, A. (2007). Kamuoyu, İletişim ve Demokrasi. İstanbul: Bağlam Yayıncılık. Bingöl, U. & Özkan, Y. (2017). T.C. Cumhurbaşkanı ile siyasi parti liderlerinin resmi Twitter hesaplarının cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi referandumu kapsamında nitel analizi. Uluslararası Ekonomik Araştırmalar Dergisi. 3(2), 251-271. Bort, J. (2017). Twitter co-founder says he’s ‘sorry’ for the company’s perceived role in electing Trump, 21 Mayıs 2017. Business Insider. http://www.businessinsider.com/ev-williamstwitter-co-founder-sorry-electing-trump-2017-5 (Erişim tarihi: 20 Temmuz 2018). Bradshaw, S. & Howard, P. N. (2017). Computational Propaganda Research Project. Troops, trolls and troublemakers: A global inventory of organized social media manipulation. University of Oxford. http://comprop.oii.ox.ac.uk/wp-content/uploads/sites/89/2017/07/TroopsTrolls-and-Troublemakers.pdf (Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018). Bruns, A. (2010). Key events in Australian (micro-) blogging during 2010. ECREA. Hamburg. https://www.slideshare.net/Snurb/key-events-in-australian-microblogging-during-2010 (Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018). Cadwalladr,C. (2017).The great British Brexit robbery: How our democracy was hijacked. The Guardian. https://www.theguardian.com/technology/2017/may/07/the-great-britishbrexit-robbery-hijacked-democracy (Erişim tarihi: 25 Haziran 2018). Carlisle, J. E. & Patton, R. C. (2013). Is social media changing how we understand political engagement? An analysis of Facebook and the 2008 presidential election. Political Research Quarterly. 66(4), 883-895. Castelss, M. (2008). Enformasyon Çağı: Ekonomik Toplum ve Kültür, “Ağ Toplumunun Yükselişi” (2. b.). (E. Kılıç, Çev.) İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. Confessore, N. & Dans , G. J. (2018). Battling fake accounts, Twitter to slash millions of followers. New York Times. https://www.nytimes.com/2018/07/11/technology/twitter-fakefollowers.html (Erişim tarihi: 18 Temmuz 2018). Doğu, B., Bayraktutan, G., Binark, M., Çomu, T., İslamoğlu, G. & Aydemir, A. T. (2014). Milliyetçi Hareket Partisinin alternatif mecra arayışında 2011 genel seçimleri ve Twitter kullanımı. Global Media Journal. 4(8), 96-124. Dolgun, U. (2008). Şeffaf Hapishane Yahut Gözetim Toplumu: Küreselleşen Dünyada Gözetim, Toplumsal Denetim ve İktidar İlişkileri. Ankara: Ötüken Neşriyat. Gagne, R. M. (1985). The Conditions of Learning and Theory of Instruction. New York: Holt, Rinehart and Winston. Gaudin, S. (2016). In presidential campaign, Twitter was a powerful political tool. https://www. computerworld.com/article/3137261/social-media/in-presidential-campaign-twitterwas-a-powerful-political-tool.html (Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018). Gonzalez, R. J. (2017). Hacking the citizenry?: Personality profiling,‘big data’and the election of Donald Trump. Anthropology Today. 33(3), 9-12. Kell, L. A. (2018). How to increase rates of engagement on Twitter. https://www.itpliveme.com/ content/3089-does-your-twitter-account-have-good-engagement (Erişim tarihi: 19 Temmuz 2018). Kelly, S., Truong, M., Shahbaz, A., Earp, M. & White, J. (2017). Freedom on the net 2017. Freedom House. https://freedomhouse.org/sites/default/files/FOTN_2017_Final.pdf (Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018). Kemp, S. (2018). Special reports: Digital in 2018. https://wearesocial.com/blog/2018/01/globaldigital-report-2018 (Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018). Köseoğlu, Y. & Al, H. (2013). Bir siyasal propaganda aracı olarak sosyal medya. Akademik İncelemeler Dergisi. 8(3), 103-125. Larsson, A. O. & Moe, H. (2012). Studying political microblogging: Twitter users in the 2010 Swedish election campaign. New Media & Society. 14(5), 729-747. Lasswell, H. D. (1927). The theory of political propaganda. The American Political Science Review. 21(3), 627-631. Meriç, Ö. (2017). Çevrimiçi siyasal iletişim üzerine bir literatür değerlendirmesi. Selçuk İletişim, 9(4), 25-39. Mills, S. (2012). How Twitter is winning the 2012 US election. The Guardian. https://www. theguardian.com/commentisfree/2012/oct/16/twitter-winning-2012-us-election (Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018). Mostrous, A., Bridge, M. & Gibbons, K. (2017). Russia used Twitter bots and trolls ‘to disrupt’ Brexit vote. The Times. https://www.thetimes.co.uk/edition/news/russia-used-web-poststo-disrupt-brexit-vote-h9nv5zg6c (Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018). Ölçer, N. (2016). 1 Kasım 2015 genel seçimleri örneğinde siyasi parti liderlerinin Twitter kullanım pratikleri. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi. 4(2), 748-780. Pehlivan, K. B. (2010). A study on prospective teachers’ learning styles and their attitudes toward teaching profession. Elementary Education Online. 9(2), s. 749-763. Persily, N. (2017). Can democracy survive the internet? Journal of Democracy. 28(2), 63-76. Qualter, T. H. (1980). Propaganda teorisi ve propagandanın gelişimi. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi. 35(1), 255-307. (Ü. Oskay, Çev.). Ramswell, P. Q. (2017). Derision, division–decision: Parallels between Brexit and the 2016 US presidential election. European Political Science. 16(2), 217-232. Salganik, M. J. (2018). Bit by bit: Social research in the digital age. Princeton University Press. Social Media and Political Participation Lab. (2016). Brexit Data Report. New York University. https://wp.nyu.edu/smapp/wp-content/uploads/sites/1693/2016/01/SMaPP_Data_ Report_2016_03_Brexit.pdf (Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018). Stieglitz, S. & Dang-Xuan, L. (2013). Social media and political communication: A social media analytics framework. Social Network Analysis and Mining. 3(4), 1277-1291.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makale Başvuru
Yazarlar

Hikmet Tosyalı 0000-0002-9639-5072

Cem Sefa Sütcü Bu kişi benim 0000-0002-9389-6832

Yayımlanma Tarihi 9 Şubat 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019 Cilt: 14 Sayı: 51

Kaynak Göster

APA Tosyalı, H., & Sütcü, C. S. (2019). TÜRKİYE’DE SOSYAL MEDYA ÜZERİNDEN SİYASAL PROPAGANDA YAPMAK: 2018 CUMHURBAŞKANI SEÇİMİ ÖRNEĞİ. Öneri Dergisi, 14(51), 61-89. https://doi.org/10.14783/maruoneri.vi.522165

15795

Bu web sitesi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.

Öneri Dergisi

Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü

Göztepe Kampüsü Enstitüler Binası Kat:5 34722  Kadıköy/İstanbul

e-ISSN: 2147-5377