BİRLEŞMİŞ MİLLETLER UYGULAMALARI ve YEREL YÖNETİMLER

Yıl 2004, Cilt: 6 Sayı: 22, 229 - 235, 10.06.2004

Recep Bozlağan

https://doi.org/10.14783/maruoneri.678806

Öz

Birleşmiş Milletler Konferansları ve Ortak Geleceğimiz (Brundtland) Raporu’nun yerel yönetimler açısından değerlendirildiği bu çalışmada, Birleşmiş Milletler İnsani Çevre Konferansı (Stockholm, 1972) ile başlayan süreçte, yerel, ulusal ve küresel düzeyde görülen çevre-insan yerleşimleri sorunlarının çözümlenmesi konusunda yerel yönetimlerin konumunun güçlenme eğiliminde olduğu görülmüştür. Sivil toplum örgütleri bir yana, birer resmi kuruluş olarak yerel yönetimlerin bile katılamadığı Birleşmiş Milletler etkinliklerine, daha sonraları yerel yönetimler, sivil toplum örgütleri ve özel sektör temsilcileri de katılabilmiştir. Başlangıçta, sorunların çözümünde temel kabul edilen “devlet-merkezli” yaklaşımlar, yerini zaman içinde “devlet- yerel yönetim-sivil toplum” merkezli yaklaşımlara bırakmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yerel Yönetimler, Birleşmiş Milletler Uygulamaları

Kaynakça

• [1] The Documents of the United Nations Conference on Human Environment (1972), Declaration on the Human Environment, Declaration of Principles, Recommendations for Action, Stockholm.
• [2] KAPLAN, AYŞEGÜL (1997), Küresel Çevre Sorunları ve Politikaları, Mülkiyeliler Birliği Vakfı Yayınlan, Yayın No. 18, Ankara.
• [3] SÖNMEZ, NECMİ (1996), “Ortak Geleceğimiz Stockholm 1972-Rio 1992 ve Sonrası”, Yeni Türkiye Dergisi, 5. Sayı (Çevre Özel Sayısı), ss. 194-209.
• [4] The Documents of the United Nations Conference on Human Settlements-Habitat I (1976), Vancouver.
• [5] Birleşmiş Milletler İnsan Yerleşimleri Konferansı- Habitat II, Türkiye Ulusal Raporu ve Eylem Plam (1996).
• [6] GERAY, CEVAT (Mayıs 1996a), “Yerel Yönetimler ve HABİTAT II”, Çağdaş Yerel Yönetimler, Cilt 5, Sayı 3, ss. 3- 17.
• [7] Birleşmiş Milletler Dünya Çevre ve Gelişme Komisyonu (1991), Ortak Geleceğimiz, (Çev. Belkıs Çırakçı), Türkiye Çevre Sorunlan Vakfı Yayını, Ankara.
• [8] TALU, NURAN (1996), “Rio’dan İstanbul’a”, Yeni Türkiye Dergisi, Sayı 8 (Habitat II Özel Sayısı), ss. 236-250.
• [9] Yerel Gündem 21 (Kasım, 1997), “Türkiye’de Yerel Gündem 21’lerin Teşviki ve Geliştirilmesi Projesi” Bülteni, IULA-EMME (Uluslararası Yerel Yönetimler Birliği, Doğu Akdeniz ve Ortadoğu Bölge Teşkilatı) Yayını, Sayı 1.
• [10] Local Government Association, LGMB and DETR (1998), Sustainable Local Communities for the 21st Century-Why and How to Prepare an Effective Local Agenda 21 Strategy, London.
• [11] Birleşmiş Milletler Çevre ve Kalkınma Konferansı Belgeleri: Gündem 21, Rio Bildirgesi (1992).
• [12] ROTHBLUM, CORİNNE VE D. (Ed.) (Summer/Fall 1995), “Strategies for Achieving Sustainable Cities” Cities International, Vol. 7, No. 1,, ss. 1-7.
• [13] TÜZÜN, GÜREL (1996), “Habitat II Üzerine”, Yeni Türkiye Dergisi, 8. Sayı, (Habitat II Özel Sayısı), ss. 12-14.
• [14] T.C. Başbakanlık Toplu Konut ve Kamu Ortaklığı İdaresi Başkanlığı, Habitat II Konferans Belgeleri (1996).
• [15] ŞENCAN HÜNER (çev.), “Habitat II Gündemi”, Yeni Türkiye, Sayı 8 (Habitat II Özel Sayısı), Mart-Nisan 1996, s. 25-34.
• [16] KIRAY, MÜBECCEL (1996), “HABİTAT I Sonuç Vermedi, Umut HABİTAT II’de”, İTÜ Vakıf Dergisi, Sayı 19, ss. 29-32.
• [17] TEKELİ, İLHAN (1997), “Bir Demokrasi Projesi Olarak Yerel Habitatlar”, ADA-Kentliyim, Yıl 2, Sayı 8, ss. 86-91.
• [18] Birleşmiş Milletler İnsan Yerleşimleri Konferansı Habitat II Kent Zirvesi, IULA Üyelerine Yönelik Bilgi Notu (1996), İstanbul.
• [19] The Reports of United Nations Conference on Human Settlements-Habitat II (1996), Habitat Agenda, İstanbul Declaration, İstanbul.