TÜRKİYE’DE YABANCI DİL EĞİTİMİNİN DÜNÜ BUGÜNÜ

Yıl 2007, Cilt: 7 Sayı: 28, 397 - 404, 10.06.2007

Oya Soner

https://doi.org/10.14783/maruoneri.684553

Cited By: 6

Öz

İnsanımsı diye tanımlanan ilk insanın bir milyon yıl önce yeryüzünde meydana çıkışı ile eşzamanlı olduğu varsayılan dil kullanımının oluşumuna ilişkin değişik hipotezler ve dil olgusuna ilişkin farklı görüşler vardır. Ancak bu görüşler ortak temel öğelere indirgenebilir.
Ana dil ve yabancı dil olarak iki ana kategoriye ayrılan dil olgusunun yabancı dil bölümü, ülkemize ilişkin bu çalışmanın konusunu oluşturur ve şu kronolojik düzende incelenir.
• Osmanlı’dan önce Türklerde yabancı dil.
• Osmanlılar Dönemi
— Mektepler dönemine kadar geçen süre
— Mektepler dönemi
• Cumhuriyet Dönemi
• 07/06/2005 tarihli önemli değişiklikler.
Ülkemizde, uzun bir süreden beri artıları ve eksileri tartışılan Yabancı Dille Öğretim uygulaması değişik görüşler doğrultusunda irdelenmektedir.
Ülkemizde çok uzun bir geçmişi olan yabancı dil eğitimi, üzülerek belirtilebilir ki, arzu edilen sonuçları verem emiştir. Yabancı dil eğitimindeki başarısızlık, genel eğitim sistemimizin aksaklıklarından soyutlanamaz- Eğitim sistemimizin yeniden gözden geçirilerek daha verimli bir düzeye çıkarılması, yabancı dil eğitiminden de daha iyi sonuç alınması için gereklidir.

Anahtar Kelimeler

Yabancı Dil, Eğitim, Türkiye

Kaynakça

• [1] Başkan, Ö. (1969). Yabancı Dil Öğretimi. İstanbul: Edebiyat Fakültesi Basımevi.
• [2] Uygur, N. (1984). Dilin Gücü, Denemeler. İstanbul: Birim Yayınları.
• [3] Roucek, J.S. (1968). The Study Of Foreign Languages. New York: Philosophical Library Inc.
• [4] Dilaçar, A. (1968). Dil, Diller ve Dilcilik. Ankara: Türk Dil Kurumu.
• [5] Langacker, R.W. (1968). Fundamentals Of Linguistic Analysis. New York: Harcourt Brace Jovanovich, Inc.
• [6] Aksan, D. (1977). Her Yönüyle Dil, Ana Çizgileriyle Dilbilim I. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• [7] Dubois, J.; Guespin, L. & Giacomo, M. (1973). Dictionnaire de Linguistigue. Paris: Librairie Larousse.
• [8] Demire!, Ö. (2004). Yabancı Dil Öğretimi. Ankara: Pegem Yayınları.
• [9] Gleason, H.A. (1969). (Traduction de F. Dubois Charlier) Introduction a la linguistique. Paris: Librairie Larousse.
• [10] Demircan, Ö. (1988). Dünden Bugüne Türkiye’de Yabancı Dil. İstanbul: Remzi Kitapevi.
• [11] Uzunçarşılı, İ.H. (1965). Osmanlı Devletinin İlmiye Teşkilatı. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• [12] Kaya, K.Y. (1974). İnsan Yetiştirme Düzenimiz. Ankara: Nüve Matbaası.
• [13] (1986). M.E.B. Tebliğler Dergisi, Sayı 2222.
• [14] (1983). M.E.B. Tebliğler Dergisi, Sayı 2153.
• [15] (2004). M.E.B. Tebliğler Dergisi, Sayı 2560, 16.04.2004 tarih ve 46 sayılı karar.
• [16] (2002). M.E.B. Tebliğler Dergisi, Sayı 2537.
• [17] (2005). M.E.B. Tebliğler Dergisi, Sayı 2573, 07.06.2005 tarih ve 184 sayılı karar.
• [18] (2005). M.E.B. Tebliğler Dergisi, Sayı 2575, 14.07.2005 tarih ve 192 sayılı karar.
• [19] Alptekin, C. (1989). İkinci Dil, Anadil Yeteneğini Arttırır. Cumhuriyet Gazetesi, 11.09.1989, 2.
• [20] Gümüş, H. (1991). Diladam Konferansı. İstanbul: Lv. Mly. Ok. ve Eğt. Mrk. Matbaası.