Morfoloji Metodolojisinin Yenilenmesi

Yıl 2019, Sayı: 10, 40 - 46, 13.12.2019

Lale Altunel

https://doi.org/10.35333/Sanat.2019.87

Öz

Bu araştırma, insan anatomisinin daha kapsamlı öğrenilerek, iki boyutlu ve üç boyutlu sanatsal betimleme becerisinin geliştirilmesi ve mesleğinde daha yetkin heykel sanatçıları mezun edilmesi hedeflenerek yapılmıştır.

İnsan bedenine ait kas, iskelet ve eklem yapısını, bu yapının harekete bağlı değişen biçimini ve bu biçimin sanatsal olarak yorumlanmasını içeren morfoloji ya da genel adıyla anatomi dersleri, güzel sanatlar eğitiminin, özellikle heykel ve resim bölümlerinde temel öğelerinden biridir. Araştırmanın yürütüldüğü yurtdışındaki güzel sanatlar akademilerindeki anatomi derslerinin çeşitliliği, uygulanmakta olan metoda kazandırılacak yeni yöntemler için yol gösterici olmuştur.

Teorik ve uygulamalı pek çok metod incelenmiş, bulgular mevcut müfredata ve ihtiyaçlara göre değerlendirilmiştir. Ders içeriğinin branşlara göre oluşturulması gerekliliği göz önünde bulundurulduğunda, heykel bölümünde desen çalışmalarıyla yürütülen derse modelaj etütleri eklenerek, morfolojinin üç boyutlu olarak kavranması gerektiği kanaatine varılmıştır. Bunlara ek olarak, hayvan bedenine ait yapının da araştırmacı bir yöntemle etüd edilmesine ihtiyaç olduğu saptanmıştır.

Bu doğrultuda canlı modelden etütlerin, kas ve iskelet yapıyı gösteren üç boyutlu anatomi modelleri ile desteklenmesi ve ders kaynaklarının bu enstrümanlarla zenginleştirilmesi amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Anatomi, canlı model, sanat eğitimi

Destekleyen Kurum

Marmara Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi

Proje Numarası

SOS-K-110117-0028

Teşekkür

Bu araştırmayı yapmam için beni yüreklendiren ve yolumu aydınlatan çok kıymetli hocam Prof.Nilüfer Ergin Doğruer'e en derin minnetimi ve saygımı sunarım.

Kaynakça

• Berkol, N. A. (1940). Artistik Anatomi. İstanbul: G.S.A Neşriyatından N:9.
• Bussagli, M. (1998). Il Nudo Nell’Arte. Firenze: Giunti.
• Canlı Modelin Sanat Eğitimindeki Yeri. (2006). İstanbul: M.S.G.S.Ü ve Yapı Kredi Yayınları.
• Clayton, M. P. R. (2014). Leonardo Da Vinci Anatomist. London: Royal Collection Publications.
• Corbin, A., Courtine, J.J. ve Vigarello, G.(2007). Bedenin Tarihi I Rönesanstan Aydınlanmaya. (S.Özen, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Crespo F. J. L. (t.y.) Iconos Anatomicos En La Escena Artistica Contemporanea. Erişim adresi: http://www.eumed.net/libros-gratis/ciencia/2013/16/index.htm (Erişim tarihi: 20.12.2018).
• Girardi, L., Muerlino, R., Santarcangeli, A.L. ve Tartaglino, F. (2014). A Fiordipelle L’anatomia In Mostra. İtalya: Albertina Press.
• Hogarth, B. (1990). Dynamic Anatomy. New York: Watson-Guptill Publications.
• Hogarth, B. (2005). Sanatsal Anatomi. (B.Bolan, Çev.). İstanbul: Engin Yayınevi.
• Lanza, B., Azzarolli, P., Maria, L., Poggesi, M. Ve Martelli, A. (1997). Le Cere Anatomiche Della Specola Di Firenze. Firenze: Arnaud Editore.
• Leppert, R. (2002). Sanatta Anlamın Görüntüsü. (İ.Türkmen, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Luppi, A. (2016). The Teaching Of Academic Anatomy: From Past To Present Or From Present To Future?, Erişim adresi: https://www.academia.edu/36410256/The_teaching_of_Academic_Anatomy_from_past_to_present_or_from_present_to_future (Erişim tarihi: 10.02.2019)
• P Dergisi Tıp ve Sanat, (2002). (27), Güz
• Uzun Aydın, D. (2016). Türk Heykel Sanatı ve İlk Türk Heykeltıraşlar. Ankara: Gece Kitaplığı Yayınları
• Ürekli, F. (2003). Güzel Sanatlar Eğitiminde Osmanlı Hanımlarına Açılan Bir Pencere: İnas Sanayi-i Nefise Mektebi. Tarih ve Toplum Dergisi. 39(23), ss.50-60