Amaç: Diyabetli hastaların önemli bir bölümünün, doktorlarının ve güvenilir otoritelerin tavsiyelerine rağmen Ramazan ayında oruç tutmakta ısrar ettiği bilinmektedir. Bu hastalara mümkün olan en iyi bakım ve desteği sağlamak için, International Alliance tarafından Uluslararası Diyabet Federasyonu (IDF) ve Diyabet ve Ramazan (DAR) Uluslararası İttifakı pratik kılavuzları oluşturulmuştur. Bu çalışmanın amacı, Ramazan orucu tutan diyabetik hastalarda hekime danışma ve kendi kendine glukoz izleminin diyabet yönetimine etkisini araştırmaktı.
Yöntem: Bu retrospektif gözlemsel çalışmaya diyabet tanısı konan, diyabet polikliniğine Ramazandan sonra kontrole gelen ve Ramazan öncesi poliklinik takibini yapan 18 yaş üstü hastalar dahil edildi. Oruç tutmuş olan hastalara (öncesinde tutmuş olan ve olmayan) daha önceki oruç deneyimleri, Ramazandan önce doktora danışıp danışmadıkları, oruç tutanların bu Ramazanı nasıl geçirdikleri sorulup anket doldurulmuştur. Oruç tutan hastaların Ramazan öncesi ve sonrası biyokimyasal verileri analiz edildi.
Bulgular: Çalışmaya 98'i (%24.9) oruç tutan 394 diyabetli hasta katıldı. Oruç tutan diyabetli hastaların yaş ortalaması 59.7 ± 12.3 yıl olup, % 39.2'si kadındı. Oruç tutanların %86.7'sinin 15 günden fazla oruç tuttuğu tespit edildi. Erkeklerde açlık oranları kadınlara göre daha yüksekti (%32.4 - %20.8) Tip 2 DM'li hastaların %25.9'unun, tip 1 DM'li hastaların %10.3'ünün oruç tuttuğu saptandı. Oruç tutmak isteyen hastaların %62.8'inin bu konuda hekime başvurduğu, %55.3'ünün hekim tarafından risk tespit edildiği ve %70'inin kendi kendine kan glukoz izlemi (SMBG) ile takip edildiği belirlendi. Oruç tutan hastaların %23.4'ünün (23/98) kullanılan diyabet ilaçlarının sayısında veya dozunda azalma olduğu; %5.1 (5/98) orucu bozacak bir komplikasyon yaşandığı; %16,3'ünün kilo aldığı (2.8 ± 2.4 kg) ve %23.5'i kilo verdiği (2.7 ± 1.9 kg) gözlendi. HbA1c'de belirgin bir artış ve idrar albumin atılımında anlamlı bir düşüş saptandı. Kişisel kan şekerini takip edenlerin A1c kontrolünün takip etmeyenlere göre daha iyi korunduğu belirlendi.
Sonuç: Çalışmamızda diyabetli hastaların dörtte birinin oruç tuttuğu görüldü. Bu çalışmanın en değerli sonucu, diyabet hastalarının, Ramazan ayında doktor konsültasyonu alıp almadıklarına bakılmaksızın, SMBG ile kendi kendine oto kontrol mekanizması sağlayarak daha başarılı bir diyabet kontrolü elde etmiş olmasıdır.
diabetes mellitus : Ramazan orucu diabetes mellitus glisemik kontrol
Aim: It is known that a significant number of patients with diabetes insist on fasting in the month of Ramadan, despite the advice of their physicians and reliable authorities. In order to provide the best possible care and support to these patients, the International Diabetes Federation (IDF) and the Diabetes and Ramadan (DAR) International Alliance practical guidelines have been created by the International Alliance. The aim of this study was to investigate the effect of consulting a physician and self glucose monitoring on diabetes management during Ramadan in patients with fasting diabetes.
Methods: With this retrospective observational study, patients over 18 years of age who were diagnosed with diabetes, who came to the diabetes outpatient clinic for control after Ramadan and who made their follow-up from our outpatient clinic before Ramadan, were included. Everyone who intends to fast (previous or not) has been asked about previous fasting experiences, questions about whether they consulted the doctor before Ramadan, and those who fasted, how they spent this Ramadan, the questionnaire was filled. The biochemical data of fasting patients before and after Ramadan were analyzed.
Results: A total of 394 patients with diabetes participated in the questionnaire and 98 of them (24.9 %) who were fasted were included in the study. The mean age of the fasting patients with diabetes was 59.7 ± 12.3 years and39.2 %werefemale. It was detected that 86.7% of the fasting people were fasting for more than 15 days. Fasting rates were higher in males than females (32.4% to 20.8%) It was found that 25.9% of patients with type 2 DM and 10.3% of patients with type 1 DM were fasting. It was determined that 62.8% of the patients intending to fast were consulted to the physician about this subject, 55.3% of them were determined risk by physician and 70% of them followed up with selfmonitoring blood glucose (SMBG). It was determined that 23.4% (23/98) of fasting patients had a reduction in the number or dose of diabetes medications used; 5.1% (5/98) experienced a complication that would disrupt fasting; 16.3% gained weight (2.8 ± 2.4 kg) and 23.5% lost weight (2.7 ± 1.9 kg). A significant increase in HbA1c and a significant decrease in UACR were detected. It has been determined that A1c control of those who follow with SMBG is better protected than those who do not.
Conclusion: In our study, it was seen that a quarter of patients with diabetes fasted. The most valuable result of this study is that the diabetic patients have achieved a more successful diabetes control by providing self-auto control mechanism with SMBG, regardless of whether or not they have received medical advice by physician consultationin Ramadan.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | İç Hastalıkları |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Mart 2022 |
Gönderilme Tarihi | 1 Temmuz 2021 |
Kabul Tarihi | 12 Aralık 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 |
Bu Dergi Creative Commons Atıf-GayriTicari-AynıLisanslaPaylaş 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.