Amaç: Bu çalışmada, prostat kanseri tanısında thiol/disülfid dengesinin prostat spesifik antijene (PSA) ek bir serum markırı olarak değerlendirmeyi amaçladık.
Hastalar ve Yöntemler: Prospektif çalışmamız PSA düzeyi 2.5-20 ng / mL olan, rektal muayenede malignite şüphesi olmayan ve prostat iğnesi biyopsisi yapılan toplam 174 hasta üzerinde yapıldı. Dışlama kriterleri sonrası çalışmamıza toplam 75 hasta dahil edildi. Biyopsi öncesi hastaların serum PSA, thiol ve disülfid düzeyleri kaydedildi. Çalışmamıza patoloji sonucu prostat kanseri olan 25 hasta, patoloji sonucu kronik prostatit olan 25 hasta ve patoloji sonucu benign prostat hiperplazisi (BPH) olan 25 hasta dahil edildi.
Bulgular: Prostat kanseri grubunda total ve native thiol seviyeleri BPH ve kronik prostatit gruplarından daha yüksekti; ancak, istatistiksel anlamlı bir farklılık gözlenmedi (p> 0.05). Prostat kanseri alt grupları incelendiğinde, total ve native thiol seviyelerinin Gleason skoru 7, 8 ve 9 olan hastalarda, Gleason skoru 6 olanlara göre daha yüksek olduğu saptandı; ancak, istatistiksel anlamlı bir fark gözlenmedi (p> 0.05).
Sonuç: Thiol seviyeleri prostat kanseri grubunda, benign hastalık (BPH ve kronik prostatit) gruplarından daha yüksekti; bu seviyeler aynı zamanda Gleason skoru yüksek olan grupta (Gleason 7, 8 veya 9), Gleason skoru düşük olan (Gleason 6) gruba göre daha yüksekti; ancak, bu farklılıklar istatistiksel olarak anlamlı değildi.
Prostat kanseri Thiol Disülfid Tanı Prostat spesifik antijen
Aim: We aimed to investigate thiol/disulphide homeostasis as an additional serum marker to prostate specific antigen (PSA) in the diagnosis of prostate cancer.
Patients and Methods: Prospective study was conducted among 174 patients with PSA levels of 2.5–20 ng/mL without suspicion of malignancy in rectal examination and who underwent prostate needle biopsy. A total of 75 patients were included in our study after exclusion criteria. Serum PSA, thiol, and disulphide levels of the patients were recorded prior to biopsy. In this study, 25 patients with pathology results indicating prostate cancer, 25 randomly selected patients with pathology results indicating chronic prostatitis, and 25 randomly selected patients with pathology results indicating benign prostate hyperplasia (BPH) were included.
Results: Total and native thiol levels were higher in prostate cancer group than in BPH and chronic prostatitis groups; however, no statistically significant difference was observed (p> 0.05). When prostate cancer sub-groups were investigated, total and native thiol levels were noted to be higher in patients with a Gleason score of 7, 8, and 9 than in those with a Gleason score of 6; however, no statistically significant difference was observed (p> 0.05).
Conclusions: Thiol levels were higher in prostate cancer group than in benign disease (BPH and chronic prostatitis) groups; these levels were also higher in group with high Gleason scores (Gleason 7, 8, or 9) than in group with a low Gleason score (Gleason 6); however, these differences were not statistically significant.
Prostate cancer Thiol Disulphide Diagnosis Prostatic specific antigen
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Cerrahi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Ekim 2019 |
Gönderilme Tarihi | 9 Nisan 2019 |
Kabul Tarihi | 15 Haziran 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 3 Sayı: 3 |
Bu Dergi Creative Commons Atıf-GayriTicari-AynıLisanslaPaylaş 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.