Kitle İletişimde Temel Çalışmalar James Curran ve “Yeni Revizyonizm”

Yıl 2020, Cilt: 2 Sayı: 2, 3 - 14, 25.11.2020

Serhat Kaya

Öz

1940’lı yıllardan beri kitle iletişim araştırmalarında ana akım ve eleştirel yaklaşımların ortak bir
noktada birleşip birleşemeyeceğine dair çalışmalar Lazarsfeld’in ve Adorno’nun girişimiyle
başlatılmıştır. Her iki yaklaşımın iktidarı politik ve ekonomik açıdan kavramsallaştırmasının farklı olması yöndeşme olgusuna kısıtlamalar getirmektedir. Kitle iletişim araştırmalarında yapılan çalışmalar incelendiğinde genel anlamda her yaklaşım kendinden bir öncesine yönelttiği eleştiri ve itirazlar üzerine yeniden geliştirildiği veya araştırmanın eksik tarafını gidermeye yönelik olduğunu görmekteyiz. James Curran ise kültürel çalışmalar yaklaşımı içindeki alımlama analizlerini ve yöndeşme’yi yeni revizyonizm olarak değerlendirmektedir. Curran'ın, yeni revizyonizm kavramı ile alanı yeniden bir değerlendirme çabası içinde çalışmalar yaparak, kitle iletişim araştırmalarını farklı bir perspektiften değerlendirip yeni bir bakış açısıyla sorgulaması çalışmamızın hipotezini oluşturmaktadır. Alan yazın taraması ve reorganizasyon yaklaşımından faydalanılarak hazırlanan çalışmamızın amacı ise bahsi geçen iki kuram arasında yöndeşme çabalarını tarihsel süreç içerisinde anlatmaktır. Bu çalışma ile Türkiye’de hakkında görece çokça çalışma yapılmayan James Curran’ın geliştirdiği yeni revizyonizm kavramını açıklayıp alana katkılarını ortaya çıkararak bir sentez oluşturmaya çalışılmaktadır. James Curran'ın yeni revizyonizm düşüncesi ile iletişim araştırmalarını
yeniden değerlendirip radikal geleneği daha da güçlendirdiği ve bu alana zihinsel reform olarak sayılabilecek katkıyı verdiği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

yeni revizyonizm, James Curran, kitle iletişim çalışmaları

Kaynakça

• Alemdar, K. ve Erdoğan, İ. (1990). İletişim ve Toplum / Kitle İletişim Kuramları, Tutucu ve Değişimci Yaklaşımlar. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Altun, S. (2007). Haber Söylemi, Değişkeleri: Cumhuriyet Mitingleri Ya Da Gelincik Devrimi Örneklemi. İstanbul Kültür Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.
• Althusser, L. (2014). İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları. (A. Tümertekin, Çev.), İthaki Yayınları.
• Ayten, A.(2014). “Yöndeşme ve Gazetecilik”. Yeni Medya Üzerine Vol.2: Yeni İletişim Teknolojileri. (M. Demir, Ed.), 93-120. Konya: Literatürk Aacademia Yayınları.
• Bağce, E. (2006). Frankfurt Okulu. Ankara: Doğ Batı Yayınları.
• Bek, M. G. (2003). Avrupa Birliği ve Türkiye'de İletişim Politikaları. Ankara: Ümit Yayıncılık.
• Bennett, T. (1982). “Theories of The Media, Theories of Society”. Culture, Society and The Media. (M. Gurevitch, Ed.), 30-55. London: Routledge.
• Bulut, Y . (2011). İdeolojinin Tarihçesi” . İstanbul University Journal of Sociology , 3 (23) , 183-206. Retrieved https://dergipark.org.tr/tr/pub/iusosyoloji/issue/513/4695. (Erişim Tarihi: 20.09.2020).
• Biology Dictionary, “Convergent Evolution Definition”. https://biologydictionary.net/convergent-evolution/. (Erişim Tarihi: 03.04. 2020).
• Cccb. https://www.cccb.org/en/participants/file/james-curran/41841. (Erişim Tarihi: 25.09.2020).
• Curran,J., Fenton, N. ve Freedman, D. (2016). Misunderstanding The Internet, Pedagogies: An International Journal, http://dx.doi.org/10.1080/1554480X.2016.1209759Published. (Erişim Tarihi: 17.09.2020).
• Curran, J. (1990). “The New Revisionism in Mass Communication Research: A Reappraisal”. Sagepub. https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/0267323190005002002. (Erişim Tarihi: 18.04.2020).
• Curran, J. (2005). “Kitle İletişim Araştırmalarında Yeni Revizyonizm: Bir Yeniden Değerlendirme Çabası". (M. Küçük, Çev.), Medya, İktidar, İdeoloji. 397-425. Ankara: Ark Yayınevi.