EKONOMİK KALKINMA SÜRECİNDE KİTLE İLETİŞİM ARAÇLARINDAN TELEVİZYONUN YERİ

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: 12, 15 - 26, 06.05.2021

Baran Kocatepe

Öz

İkinci Dünya Savaşı sonrasında dünya ülkeleri gelişmiş ülkeler ve gelişmekte olan ülkeler olmak üzere sınıflandırılmaya başlanmıştır. Gelişmiş ülkelerin önceliği ekonomik büyümeyle birlikte ülke vatandaşlarının refah düzeylerini arttırmaktır. Gelişmekte olan ülkelerin önceliği ise ekonomik kalkınmayı gerçekleştirip, gelişmiş ülkeler düzeyine ulaşmaktır.

Ekonomik kalkınma süreci, başta ekonomi olmak üzere siyasal, sosyo-kültürel gibi birçok alanda ilerlemeyi kapsar. Bu sürecin kültürel altyapısının sağlanması, tanıtılması ve yönlendirilmesinde kitle iletişim araçlarından popülaritesi yüksek olsan televizyonun kullanılması birincil tercihtir. Bu çalışma da gelişmekte olan ülkelerin, ekonomik kalkınma sürecinde bir araç olarak kullandıkları televizyonun, dolayısıyla medya ve reklamların kitleleri hangi yönden etkilediği, yönlendirdiği, tüketim harcamaları üzerinde hangi açıdan etkisi olduğu, televizyonun tanmı ile işlevi arasındaki hangi açılardan farklılıklar olduğuna dikkat çekilmeye çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kalkınma, Televizyon, Medya

Destekleyen Kurum

Trakya Üniversitesi

Teşekkür

Çalışmanın başından beri desteklerini benden esirgemeyen başta Doç. Dr. Mustafa Hatiplere ve sevgili aileme teşekkürü borç bilirim.

Kaynakça

• Adorno, T. (2003). “Kültür Endüstrisini Yeniden Düşünürken” (Çev. O. Doğan.), Cogito Dergisi, S:36
• Arslan, A. (2004). “Medyanın Birey, Toplum ve Kültür Üzerine Etkileri”, Uluslar arası İnsan Bilimleri Dergisi, V.1, N.1, 1-10.
• Berger, J. (2010). Görme Biçimleri, Metis Yayınları, İstanbul.
• Dinler, Z. (2009). İktisada Giriş, 9.Baskı, Ekin Kitabevi, Bursa.
• Erdoğan, İ. (2002). İletişimi Anlamak. Erk Yayınları, Ankara.
• Güneş, S. (2001). Modern Kitle Toplumunda Medya Kültür İlişkisi, Medya ve Kültür, Vadi Yayınevi. Ankara.
• Hatipler, M. (2018). Küreselleşmenin Yoksullaştırıcı Gücü Olarak Kültür Medya ve Televizyon, IBANESS Kongreler Serisi, 505-521.
• İlaslan, S. (2014). Türkiye’de Televizyon Yayıncılığının Kuruluşu Üzerine Temel Tartışmalar: Kalkınma, Eğitim ve Milli Güvenlik. Ankara Üniversitesi, SBF Dergisi, Cilt 69, No.3, S. 481-510.
• Karacoşkun, M. (2002). Bireysel ve Toplumsal Çözülmede Televizyon Faktörü Üzerine Düşünceler. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 6(1), S: 227-234.
• Mora, N. (2008). “Medya ve Kültürel Kimlik”, Uluslar arası İnsan Bilimleri Dergisi. C.5, S.1.
• Postman, N. (2019). Televizyon: Öldüren Eğlence (Çev. Osman Akınhay), 9.Baskı, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
• Şimşek, S. (2009). Medya-Siyaset-İktidar Üçgeninde Medya Gerçeği. Selçuk İletişim, 6, 1. S:124-143.
• Tarhan, S, Karakoç, E. (2020). Popüler Kültür Ürünü Olarak Televizyon Dizilerinde İdeolojinin Sunumu. Uluslararası Kültürel ve Sosyal Araştırmalar Dergisi (UKSAD), 6(1), S: 70-91.
• Usta, E. (2013). Kültürün Ekonomik Kalkınmaya Etkisi ve Türkiye-Rusya Ekonomik İlişkisi. International Conference On Eurasıan Economıes. Session 5B: Uluslar arası Ticaret 1. S. 461- 468.
• Yılmaz, S. (2016). Kültür ve Bilincin Türdeşleşmesi Açısından Televizyon. İNİF E-Dergi, 1 (1) , 85-94.