Klinik Örneklerden İzole edilen Enterokokların Vankomisin ve Yüksek Düzey Aminoglikozid Direncinin Araştırılması

Yıl 2012, Cilt: 5 Sayı: 2, 14 - 18, 01.06.2012

Sebahat Aslan Candan Öztürk Nuran Delialioğlu Gürol Emekdaş

Öz

Abstract Investigations on Vancomycin and High Level Aminoglycoside Resistance of Enterococci Isolates From Clinical Specimen Aim: In recent years, enterococci, is one of the leading causes of nosocomial infections. In this study, the identification of enterococci that were isolated from the clinical specimens of the patients admitted to our hospital was aimed in addition to the detection of the resistance to vancomycin along with high level resistance to aminoglycosides. Method: For this purpose, a total of 470 enterococci isolates from the clinical specimens sent by various clinical services to the Microbiology Laboratory in Mersin University, Faculty of Medicine were evaluated. Identification tests and the detection of vancomycine resistance of these enterococci isolates were carried out with Vitek-2 automated system. Antibiotic paterns of these vancomycine resistant enterococci (VRE) were evaluated with Kirby-Bauer disk diffusion method. In order to investigate the high-level aminoglycoside resistance gentamicin (120 μg/ml) and streptomycin (300 μg/ml) antibiotic disks were used. Of these VRE isolates minimum inhibitory concentration (MIC) levels of vancomycine were determined by E-test method. The presence of potential mutations in the VanA, VanB and VanC gen regions associated with the resistance of vancomycin was investigated by Polimerase Chain Reaction (PCR). Results: Of the 470 enterococci isolates, 50 (10.6%) isolates were identified as VRE with Vitek-2 automated system. The identification of these 50 isolates were made as 44 (88%) isolates for E. faecium, 5 (%10) isolates for E. faecalis and 1 (2%) isolate for E. gallinarum. In 47 (94%) VRE strains, high level gentamicin resistance was detected whereas high level of streptomycine resistance was determined in 48 (96%) strains. Vancomycin MIC values of 45 (90%) isolates were found in the range of 128-256 μg/ml while it was between 32-64 μg/ml in the remaining 5 (10%) isolates. The mutations only in the VanA gen region were detected in 36 (72%) isolates with PCR method. Conclusion: Among the isolates undergone investigation in this study, vancomycin resistant E. faecium was found to be dominant. Of the VRE isolates, 37 (74%) isolates were also resistant to teicoplanin. In conclusion, it\'s suggested that high level of aminoglycoside resistance should be taked into account in the treatment of enterococci as such ressitance was obtained in a large part of VRE strains.

Anahtar Kelimeler

Enterococci; vancomycin resistance; aminoglycoside resistance; VRE; epidemiology.

Klinik Örneklerden İzole edilen Enterokokların Vankomisin ve Yüksek Düzey Aminoglikozid Direncinin Araştırılması

Öz

Türkçe Özet: Amaç: Son yıllarda enterokoklar hastane enfeksiyonlarının önde gelen etkenleri arasında yer almaktadır. Bu çalışmada hastanemize başvuran hastaların klinik örneklerinden izole edilen enterokokların tiplendirilmesi ve vankomisin ile yüksek düzey aminoglikozid direncinin belirlenmesi amaçlandı. Yöntem: Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Mikrobiyoloji Laboratuvarına çeşitli servislerden gönderilen hastalara ait klinik materyallerden izole edilen 470 enterokok izolatı değerlendirildi. Bu enterokok izolatlarının identifikasyonu ve vankomisin direnci Vitek-2 otomatize sistemi ile belirlendi. Vankomisin dirençli enterokok (VRE)\'ların antibiyotik paternleri Kirby-Bauer disk difüzyon yöntemi ile incelendi. Yüksek düzey aminoglikozid direncinin araştırılması için 120 μg\'lik gentamisin ve 300 μg\'lik streptomisin diskleri kullanıldı. Çalışılan VRE izolatlarının E-test yöntemi ile vankomisin minimum inhibitör konsantrasyon (MİK) değerleri belirlendi. Vankomisin direnci ile ilişkili VanA, VanB ve VanC gen bölgelerinde mutasyon olup olmadığı ise Polimeraz Zincir Reaksiyonu (PZR) ile araştırıldı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 470 enterokok izolatından 50 (%10.6)\'si Vitek-2 otomatize sistemi ile VRE olarak saptandı. Bu 50 izolatın 44 (%88)\'ü E. faecium, 5 (%10)\'i E. faecalis ve 1 (%2)\'i E. gallinarum olarak identifiye edildi. VRE suşlarının 47 (%94)\'sinde yüksek düzey gentamisin direnci ve 48 (%96)\'inde yüksek düzey streptomisin direnci saptandı. E-test yöntemi ile 45 (%90) izolatın vankomisin MİK değerleri 128-256 μg/ml arasında, 5 (%10) izolatın ise 32-64 μg/ml arasında belirlendi. PZR yöntemi ile 36 (%72) izolatta sadece VanA gen bölgesinde mutasyon tespit edildi. Sonuç: Çalışmaya dahil edilen izolatlar arasında vankomisin dirençli E. faecium\'un baskın olduğu saptandı. VRE izolatlarının 37 (%74)\'sinin ayrıca teikoplanin dirençli olduğu belirlendi. VRE suşlarının büyük bir kısmında yüksek düzey aminoglikozid direnci saptanmasından dolayı enterokok tedavisinde dikkatli olunması gerektiği düşünüldü.

Anahtar Kelimeler

enterokok; vankomisin direnci; aminoglikozid direnci; VRE; epidemiyoloji.

Kaynakça

• Alp S. Vankomisine dirençli enterokokların epidemiyo- lojisi ve kontrolü. Hacettepe T ip Dergisi 2008;36(2):89- 95.
• Murray BE. Diversity among multidrug-resistant Enterococci. Emerging Infectious Diseases 1998;4(1):37- 47.
• French GL. Enterococci and vancomycirı resistance. Clinical Infectious Diseases 1998;27(1):75—83.
• Sayıner SH. Hastanemizde sürveyansla saptanan VRE'lerirı dağılımı antibiyotik duyarlılıkları ve kolonize hastalarda risk faktörlerirıirı değerlendirilmesi. Uzmanlık Tezi, Sağlık Bakanlığı Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesi İstanbul 2008.
• Aktaş G, Derbentli S. Vankomisine dirençli enterokok- ların önemi ve epidemiyolojik özellikleri. lnfeksiyon Dergisi 2009;23(4):201-9.
• Karagöz G. Yoğun bakım ünitesinde vankomisin dirençli enterokok taşıyıcılığırıın araştırılması. Uzmanlık Tezi, Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi İnfeksiyon Hastalıkları ve Klirıik Mikrobiyoloji Klirıiği, İstanbul 2005.
• Öztürk R, Eroğlu C, Köksal F, Mert A, Aygün G. Enterokoklarda antibiyotiklere direnç ve yüksek düzeyde gentamisirı direnci. Ankem Dergisi 1995;9(4):351-4.
• Yüceer S, Demir S. Yoğun bakım ünitesinde nozokomiyal enfeksiyonlarırı önlenmesi ve hemşirelik uygulamaları. Dicle Tıp Dergisi 2009;36(3):226-33.
• Yıldırım M. Enterokoklar ve enterokoklarla gelişen
• Erdek M, Yazgı H, Akta E, Erol S, Yaran M. Vankomisine
• dirençli enterokok araştırılması ve diğer antimikrobiyal
• Gazi H, Kurutepe S, Sürücüoğlu S, Ecem T, Özbakkaloğlu
• B. Hastane kökenli E. faecium ve E. faecalis suşlarırıda
• Seno Y, Kariyama R, Mitshuta R, Monden K, Kuman H.
• Clinical implications of biofilm formation by Efaecalis irı
• Meriç M, Rüzgar M, Gündeş S, WillkeA. Hastanede Yatan
• Hastalardan lzole Edilen Enterokok Türleri ve
• Aktaş G, Derbentli S. Vankomisine dirençli
• Celkan T, Apak H, Özkan A, Özer Y, Diren S, Yıldız 1. Bir hematoloji servisinde varıkomisine dirençli enterokok ve sepsis kolonizasyonu. Ankem Dergisi 2004;18(3):176-9.
• Kaleli D, Özkaya F. Enterokoklar. ln: Gıda Mikrobiyo
• lojisi ve Uygulamaları, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakül
• Gündes S, Wilke A, Ates B. Kocaeli Üniversitesi
• Hastanesi'nde ilk VRE izolasyonunu takiben yapılan
• Murray BE. Diversity among multidrug-resistant
• Enterococci. Emerging Infectious Diseases 1998;4:37-47.
• Aguş N, Sarıca A, Özkalay N, Cengiz A. Klirıik
• Çetinkaya Y, Zarakolu P, Alturı B, Kaya G, Yıldırım A, Ünal S. Hacettepe Üniversitesi Eriskirı Hastanesi'nde sürveyans programı kapsamırıda izole edilen VRE'lerirı epidemiyolojik özellikleri. XXXl. Türk Mikrobiyoloji Kongresi, Kongre Kitabı 2004;263.
• Aygün H, Memikoğlu O, Tekeli A, Azap A,Yörük F. Hastanede yatan riskli hasta gruplarırıda vankomisirıe dirençli enterokok kolonizasyonunun sürveyansı. T urk Anest Rean. Dergisi 2008;36(3):168-73.