Violence against physicians according to patients and relatives of the patients

Yıl 2020, Cilt: 13 Sayı: 3, 418 - 427, 05.12.2020

Işıl Zorlu , Mehmet Kurçer

https://doi.org/10.26559/mersinsbd.690969

Cited By: 2

Öz

Aim: The aim of this study is to determine the knowledge, attitude and behavior characteristics about violence against the physicians of the patients and their relatives who applied to family health centers in Zonguldak and also to evaluate the causes and solution of violence against physicians. Methods: In this study, it was aimed to evaluate patients and their relatives who applied to some of the family health centers in Zonguldak for a week. And 337 patients and their relatives who agreed to participate in the study were included. A survey form consisting of 35 questions that questioning socio-demographic data and variables that may affect opinions about violence to the physicians and their information, attitudes, and behaviors about the violence to the physicians were applied to the participants. Results: In this study; 55.1% of the participants were female and mean age was 36.9± 13.3. Men have applied more violence against physicians (p=0.001). According to the marital status, education, occupation, psychiatric drug use and whether there is a health worker in family the situation of having verbal or physical discussion with the physician does not change (p>0.05). In this study, 29.1% of the participants witnessed physical violence against physicians, 47.0% witnessed verbal violence against physicians and 62% thought that the medical profession has been discredited in recent years. Conclusion: Men have used more violence against physicians. Most of the participants think that the medical profession has been discredited in recent years. Almost half of the respondents stated that they witnessed verbal violence against physicians and about one in three witnessed physical violence against physicians. This situation reveals the extent of the problem.

Anahtar Kelimeler

violence, patient, physician

Hasta ve hasta yakınlarına göre hekime yönelik şiddet

Öz

Amaç: Bu araştırmanın amacı Zonguldak’taki aile sağlığı merkezlerine başvuran hasta ve hasta yakınlarının hekime yönelik şiddet ile ilgili bilgi, tutum ve davranış özelliklerini belirlemek ve ayrıca hekime yönelik şiddetin nedenleri ve çözümüyle ilgili düşüncelerini değerlendirmektir. Yöntem: Araştırmada bir hafta boyunca Zonguldak’taki bazı aile sağlığı merkezlerine başvuran hasta ve hasta yakınlarının değerlendirilmesi amaçlanmış ve çalışmaya katılmayı kabul eden 337 hasta ve hasta yakını çalışmaya dahil edilmiştir. Katılımcılara sosyo-demografik veriler ve hekime şiddet ile ilgili görüşleri etkileyebilecek değişkenler ile hekime yönelik şiddet konusunda bilgi, tutum ve davranışlarını sorgulayan 35 soruluk veri formu uygulanmıştır. Bulgular: Katılımcıların %55.1’i kadındır, yaş ortalaması 36.9± 13.3’tür. Erkekler daha fazla hekime yönelik şiddet eyleminde bulunmuştur (p=0.001). Medeni duruma, eğitim durumuna, mesleğe, psikiyatrik ilaç kullanımına ve ailede sağlık çalışanı olmasına göre hekimle sözel veya fiziksel tartışma yaşamış olma durumu değişmemektedir (p>0.05). Katılımcıların %29.1’i hekime yönelik fiziksel şiddete, %47.0’ı hekime yönelik sözel şiddete tanık olmuştur ve %62’si son yıllarda hekimlik mesleğinin itibarsızlaştırıldığını düşünmektedir. Sonuç: Erkekler daha fazla hekime yönelik şiddet eylemlerinde bulunmaktadır. Katılımcıların büyük bir kısmı hekimlik mesleğinin itibarsızlaştırıldığını düşünmektedir. Katılımcıların neredeyse yarısının hekime yönelik sözel şiddete, yaklaşık üçte birininse hekime yönelik fiziksel şiddete tanık olduklarını belirtmesi sorunun boyutunu gözler önüne sermektedir.

Anahtar Kelimeler

şiddet, hasta, hekim

Kaynakça

• Referans1 Heybet M., Tekin O, Kahveci R , Heybet ER, Yarloğlueş G, Şencan İ. ve ark. Hastalarda Hekim Algısına Yönelik Bir Ölçek Geliştirme Çalışması: Hekim İlişkili Sağlık Hizmeti Algılama. Konuralp Medical Journal/ Konuralp Tip Derg 2016; 8(2).
• Referans2 WHO. World Report on Violence and Health. Geneva (Switzerland). 2002;1-21.
• Referans3 Kaya M, Güneş G, Kaya B, Pehlivan E. Tıp fakültesi öğrencilerinde boyun eğici davranışlar ve şiddetle ilişkisi. Anadolu Psikiyatri Derg 2004; 5. 5-10.
• Referans4 İlhan. MN, Çakır M, Tunca. MZ, Avcı E, Çetin E, Aydemir Ö. ve ark. Toplum gözüyle sağlık çalışanlarına şiddet: nedenler. tutumlar. davranışlar. Gazi Medical Journal. 2013; 24.1.
• Referans5 Saines JC. Violence and Aggression in A&E: Recommendations for Action. Accid Emerg Nurs 1999;7:8-12.
• Referans6 TBMM Araştırma Komisyon. Sağlık Çalışanlarına Yönelik Artan Şiddet Olaylarının Araştırılarak Alınması Gereken Önlemlerin Belirlenmesi. Yasama dönemi. 2013; 24: 454.
• Referans7 Kingma M. Workplace violence in the health sector: a problem of epidemic proportion. Int Nurs Rev 2001; 48: 129-30.
• Referans8 SAĞLIK-SEN. AR-GE Birimi. Sağlik Çalişanlari Şiddet Araştirmasi. Ankara: Sağlik-Sen Yayinlari-20. 2013.
• Referans9 Annagür B. Sağlık çalışanlarına yönelik şiddet risk faktörleri. etkileri. değerlendirilmesi ve önlenmesi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar 2010;2:161–73.
• Referans10 Ayrancı Ü, Yenilmez Ç, Günay Y, Kaptanoğlu C. The frequency of being exposed to violence in the various health institutions and health profession groups. Anadolu Psikiyatri Derg 2002;3:147–54.
• Referans11 Pınar T, Pınar G. Sağlık Çalışanları ve İşyerınde Şiddet. TAF Prev Med Bull 2013; 12.3: 3.
• Referans12 Gordon T, Edwards WS. Making the patient your partner communication skills for doctors and other caregiver (Doktor hasta işbirliği). (çev). Aksay E. İstanbul. Sistem Yayıncılık. 1997.
• Referans13 Aksakal OS. Türkiye’de doktor yetiştirme programları-1: -biz neredeyiz?-. Tıp Etiği-Hukuku-Tarihi Derg 2003; 11(1): 64-8.
• Referans14 Atıcı E. Hasta-Hekim İlişkisini Etkileyen Unsurlar. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Derg 2007; 32(2) 91-6.
• Referans15 Al B. Sağlık çalışanlarına yönelik artan şiddet. The Journal of Academıc Emergency medıcıne. 2012. 11: 115-24.
• Referans16 Winstanley S, Whittington R. Aggression towards health care staff in a UK general hospital: Variation among professions and departments. J Clin Nurs 2004;13:3-10.
• Referans17 Chen WC, Hwu HG, Kung SM, Chiu HJ, Wang JD. Prevalence and determinants of workplace violence of health care workers in a psychiatric hospital in Taiwan. J Occup Health 2008; 50: 288-93.
• Referans18 Kowalenko T, Walters BL, Khare RK, Compton S. Michigan College of Emergency Physicians Workplace Violence Task Force Workplace violence: a survey of emergency physicians in the state of Michigan. Ann Emerg Med 2005 Aug;46:142-7.
• Referans19 Ayranci U, Yenilmez C, Balci Y, Kaptanoglu C. Identification of violence in Turkish health care settings. J Interpers Violence 2006; 21: 276-96.
• Referans20 Açık Y, Deveci SE, Güneş G, Gülbayrak G, Dabak Ş, Saka G. Türkiye’de Tıp Fakültelerinde Uzmanlık Eğitimi Almakta Olan Hekimlerin Sözel. Fiziksel ve Cinsel Şiddete Maruz Kalma Sıklığı. IX.Halk Sağlığı Kongre Bildiri Özetleri Kitabı. GATA. 2005; 185: 415.
• Referans21 Young GP. The agitated patient in the emergency department. Emerg Med Clin North Am 1987; 5: 765-81.
• Referans22 Sarcan E. Toplumun sağlık çalışanlarına uygulanan şiddete bakış açısı. Tıp Uzmanlık Tezi. Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi. 2013; 1-122.
• Referans23 Ferri P, Silvestri M, Artoni C, Di LorenzoR. Psychol Res Behav Manag. Workplace violence in different settings and among various health professionals in an Italian general hospital: a cross-sectional study. Psychol Res Behav Manag. 2016; 9: 263–275
• Referans24 Arnetz JE, Arnetz BB. Violence towards health care staff and possible effects on the quality of patient care. Soc Sci Med 2001; 52: 417-27.
• Referans25 Dağ E., Baysal H. Hasta Ve Yakınlarını Şiddete Yönelten Sebeplerin Araştırılması-Burdur İli Örneği. 2017; ASEAD C:4 SAYI:11. S 95-118.
• Referans26 Carmi-Iluz T, Peleg R, Freud T, Shvartzman P. Verbal and physical violence towards hospital- and community based physicians in the Negev: An observational study. BMC Health Serv Res 2005; 5: 54.