The Negativity About the Language and Style of Sermons and Sermons

Yıl 2019, , 25 - 41, 30.09.2019

Şükrü Keyifli

https://doi.org/10.5281/zenodo.3463529

Öz

The aim of this article is to determine the problems
encountered in language and style used in the presentation of sermons and
sermons given in mosques and to make suggestions for their elimination. Sermons
and sermons that have been given continuously since the first years of Islam in
mosques, which are non-formal religious education institutions, are the means
of religious education which contribute to the religious education and training
of the people. The fact that sermons and sermons are seen as a source of
religious education today also reveals that these institutions should be solved
if there are negativities. Sermons and sermons in mosques are carried out by
religious officials. Officers need some competence in performing these tasks.
One of these competencies is “language and style competence. As in all verbal
communication processes, language and style are important in mosque-centered
religious communication processes. Selecting the appropriate language and style
for the message and transferring it to the recipient is of particular importance
in terms of the effectiveness of communication and the delivery of the message
to its purpose. Lack of language and style proficiency causes communication to
be ineffective.

Hutbe ve Vaazların Dili ve Üslubuyla İlgili Yaşanan Olumsuzluklar

Öz

Bu makalenin amacı camilerde verilmekte olan hutbe
ve vaazların sunumunda kullanılan dil ve üslup ile ilgili karşılaşılan
olumsuzlukları belirlemek ve giderilmesine yönelik önerilerde bulunmaktır.
Yaygın din eğitimi kurumu olan camilerde İslam’ın ilk yıllarından bu yana
kesintisiz olarak verilmekte olan hutbe ve vaazlar, halkın din eğitim ve
öğretimine katkı yapan cami içi din eğitimi vasıtalarıdır. Hutbe ve vaazlarla
günümüzde de birer din eğitimi kaynağı olarak görülmeleri, bu kurumlarla ilgili
varsa olumsuzlukların giderilmesi gerektiğini ortaya koymaktadır Hutbe ve
vaazların sunumunda karşılaşılan olumsuzluklar arasında korkutma, zorlama,
buyurgan ve ayrımcı bir söylemlerde bulunma ve mesajların iletilmesinde
toptancı ya da genellemeci dil ve üslubun kullanılası bulunmaktadır.
Camilerdeki hutbe ve vaazlar, din görevlileri tarafından yürütülmektedir.  Görevliler, bu görevleri yerine getirirlerken
bazı yetkinliklere sahip olmaları gerekmektedir. Bu yetkinliklerden biri de
“dil ve üslup yetkinliğidir. Her türlü sözel iletişim süreçlerinde olduğu gibi
cami merkezli dinî iletişim süreçlerinde de dil ve üslup önemlidir. Mesaja
uygun dil ve üslubun seçilmesi ve alıcıya aktarılması, iletişimin etkinliği ve
mesajın amacına ulaştırılması bakımından ayrı bir önem arz etmektedir. Dil ve
üslup yeterliğine sahip olmamak, iletişimin etkisiz olmasına neden olur.

Anahtar Kelimeler

Din Eğitimi, Yaygın Din Eğitimi, Cami, İletişim

Kaynakça

• Aziz, A. (2012). İletişime Giriş. İstanbul: Hiperlik Yayınları.
• Baktır, M. (2019, 08 19). İslam Ansiklopedisi. islamansiklopedisi. org.tr: https://islamansiklopedisi. org.tr/hutbe adresinden alındı
• Baktır, M. (2019, 08 19). İslam Ansiklopedisi. islamansiklopedisi.org.tr: https://islamansiklopedisi.org.tr/hutbe adresinden alındı
• Balcı, Ş. (2007). Negatif Siyasal Reklamlarda İkna Edici Mesaj Stratejisi Olarak Korku Çekiciliği Kullanma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 72-106.
• Balcı, Ş. (2007). Negatif Siyasal Reklamlarda İkna Edici Mesaj Stratejisi Olarak Korku Çekiciliği Kullanma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitusu , 72-106.
• Baymur, F. (1997). Genel Psikoloji. Ankara: İnkılap.
• Cebeci, S. (2013). Dini İletişim. İstanbul: İz Yayıncılık.
• Cirit, H. (2019, 07 19). TDV İslam Ansiklopedisi. ismalanasiklopedisi. org.tr: https://islamansiklopedisi. org.tr/vaaz adresinden alındı
• Çağıl, N. (2008). Din Dili ve Mecaz. İstanbul: İz Yayıncılık.
• Çakan, İ. L. (2006) Dînî Hitabet. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.
• Çetidikçi Ergüder , T., & Çedikçi Fener, T. (2011). İletişimin Kalitesini Etkileyen Engeller ve Bu Engellerin Giderilmesi . The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication
• Çetin, A. (1998). Hitabet ve İrşat. Bursa: Aksa Yayınları.
• DİB. (2006 ). DİB Çalışma Yönergesi. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı.
• Dökmen, Ü. (1988). İletişim Çatışmaları ve Empati. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Eren, A. (2005). Korku Kültürü, Değerler Kültürü ve Şiddet. Aile ve Toplum Dergisi, 1-13.
• Ergin, A. (2002). Öğretim Teknolojileri ve İletişim. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Gordon, T. (2002). Etkili Öğretmenlik Eğitimi. İstanbul: Profil Kitap.
• Kağıtcıbaşı, Ç. (1988) İnsan ve İnsanlar. İstanbul: Evrim Yayınları.
• Kaya, A. (2017 ). Kişiler arası İletişimde Sözlü İletişim. Ankara: Pegem Akademi.
• Kaya, M. (2002). Din Eğitiminde İletişim. Samsun: Etüt Yayınları.
• Kazancı, A. L. (1992). Peygamber Efendimizin Hitabeti . İstanbul: Mağrifet Yayınları .
• Koç, A. (2011). Din Eğitiminde Etkili İletişim. İstanbul: Rağbet Yayınları.
• Korkmaz, M. (2018). Hitabet ve Mesleki Uygulama. Ankara: Bilay Yayınları.
• Köylü, M. (2015). Dînî İletişim. Ankara: Ankara Okulu Yayınları.
• Küçükahmet, L. (1995). Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Gazi Üniversitesi Yayınları.
• Küçükaslan, N. (2014). Etkili İletişim Teknikleri. Bursa: Ekin Basın Yayın Dağıtım .
• Macit, Y. (2008). Din Hizmetlerinde Sözlü ve Sözsüz İletişim. I. Din Hizmetleri Sempozyumu 3-4 Kasım 2007
• Omay, M. (2009). Ütopya Üzerine Bir Genelleme. Sosyoloji Dergisi, 1-14.
• Organ, İ. & Gölçek, A. G. (2017). Anayasa'da Bulunan Kişi Hak ve Ödevlerin Sınırlandırılması. Ömer Halis Demir Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 117-129.
• Önkal, A. & Bozkurt, N. (2018, Aralık Pazar). www.islamansiklopedisi. http://www.islamansiklopedisi.info/: http://www.islamansiklopedisi.info/ adresinden alındı
• Sabuncuoğlu, Z., & Gümüş, M. (2008 ). Örgütlerde İletişim. İstanbul: Arıkan Yayınları.
• TDK. (2018, Aralık Pazar). http://www.tdk.gov.tr. Büyük Türkçe Sözlük: http://www.tdk.gov.tr/ adresinden alındı
• TDK. (2018, Aralık Pazar). http://www.tdk.gov.tr. Büyük Türkçe Sözlük: http://www.tdk.gov.tr/ adresinden alındı
• Tosun, C. (2012). Din Eğitimi Bilimine Giriş. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Türk Dil Kurumu. (2018, Ağustos Cumartesi). http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&view=bts. www.tdk.gov.tr: http://www.tdk.gov.tr/ adresinden alındı
• Türk Dil Kurumu. (2019, 7 19). Türk Dil Kurumu Sözlükleri. sozluk.gov.tr: http://sozluk.gov.tr/ adresinden alındı
• Yılmaz , H. (2005). Camilerin Eğitim Fonksiyonu. İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
• Yılmaz, H. (2016). Dinî Hitabet. Sivas.