Iğdır İlinde Kayısı Üretimi ve Pazarlaması

Yıl 2016, Cilt: 1 - Özel Sayı (Sempozyum), 44 - 49, 28.12.2016

Yakup Erdal Erturk , Mustafa Kenan Geçer , Köksal Karadaş

Öz

Iğdır ilinde 2015 yılı verileriyle yaklaşık 27.126 da alanda 211.390 adet meyve veren ağaçta toplam 37.544 ton kayısı üretilmektedir. Dekara verimi 178 kg’dır. Türkiye’de üretilen toplam kayısı miktarının yaklaşık % 2’si Iğdır’da üretilmektedir. Iğdır’da yetiştirilen kayısıların % 85’lik kısmını Şalak, geriye kalan % 15’lik kısmını ise Ordubat, Teberze ve Teyvent (Ağerik) çeşitleri oluşturmaktadır. Çiftçi kayıt sistemi verilerine göre yaklaşık 650 tarım işletmesinde kayısı üretimi yapılmaktadır. İşletmeler ürettikleri kayısıyı büyük oranda tüccara, komisyoncuya, meyve suyu fabrikasına ya da şehir içinde perakende satmakta, ya da taze ve kuru olarak aile içinde tüketmektedirler. Bu çalışmada Iğdır ilinde kayısı pazarlama bileşenlerinin (ürün, fiyat, dağıtım ve tutundurma) yapısı incelenerek, değerlendirmelerde bulunulacaktır.

Kaynakça

• Alım M, Kaya G, 2005. Iğdır’da Kayısı Tarımı ve Başlıca Sorunları. Doğu Coğrafya Dergisi. 10(14),
• FAO, 2016. Food and Agricultural commodities production database, http://faostat.fao.org/site/339/default.aspx Accessed 09 September, 2016.
• TÜİK, 2016a. Türkiye İstatistik Kurumu, Bitkisel Üretim İstatistikleri Veri Tabanı, Erişim Tarihi: 09.09.2016. http://tuikapp.tuik.gov.tr/bitkiselapp/bitkisel.zul
• TÜİK, 2016b. Türkiye İstatistik Kurumu, Tarımsal Fiyat İstatistikleri Veri Tabanı, Erişim Tarihi: 09.09 2016.http://tuikapp.tuik.gov.tr/tarimsalfiyatapp/tarimsalfiyat.zul
• Asma BM, 2000. Kayısı Yetiştiriciliği. Evin Ofset, Malatya.
• Batmaz MF, 2005. Bazı Kayısı Genotiplerinin Adana Ekolojik Koşullarındaki Verim ve Kaliteleri. Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), 103s, Adana.
• Filiz E, 2005. Kayısı Şarabı Üretimi Üzerine Bir Araştırma.(Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 58s, Adana.
• Güçlü K, Altun M, Özyürek M, Karademir SE, Apak R, 2006. Antioxidant Capacity of Fresh, Sun- and Sulphited-Dried Malatya Apricot (Prunus armeniaca) Assayed by CUPRAC, ABTS/TEAC and Folin Methods. International Journal of Food Science and Technology . 41: 76–85.
• Güner M, 1998. Bazı Kayısı Çeşitlerinde Çekirdek Kırılma Karakteristiklerinin Belirlenmesi. Tarım Bilimleri Dergisi. 5: 95-103.
• Kaya T, Pehluvan M, Doğru B, Bozhüyük MR, 2013. Aprikoz (Şalak) Kayısı Ağaçlarında Farklı Yaş Gruplarının Meyve Dalı Profili ve Meyve Tutum Oranı Üzerine Etkisi. Tarım Bilimleri Araştırma Dergisi, 6 (2), s.77-81.
• Kibar H, Kibar B, Sürmen M, 2014. Sıcaklık ve Yağış Değişiminin Iğdır İlinde Bitkisel Ürün Deseni Üzerine Etkileri. Adnan Menderes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 11(1):11–24.
• Özdoğru B, Şen F, Bilgin N, Mısırlı A, 2015. Bazı Sofralık Kayısı Çeşitlerinin Depolanma Sürecinde Fiziksel ve Biyokimyasal Değişimlerinin Belirlenmesi. Ege Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Dergisi, 2015, 52 (1):23-30.
• Sarıbaş EB, 2012. Türkiye Kayısı Sektörünün Ekonomik Analizi: Malatya İli Üzerine Bir Araştırma. İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul.
• Sobutay T, 2003. Kayısı Sektör Araştırması. İstanbul Ticaret Odası, Dış Ticaret Şubesi, Araştırma Servisi, 37. İstanbul.
• Tutar H, Aydoğdu B, Elyıldırım G, Dik M, Sarışen M, İnce O.G. 2013. Iğdır’ın Sosyo-Ekonomik Durumu ve Uygun Yatırım Alanları. T.C. Serhat Kalkınma Ajansı Iğdır Yatırım Destek Ofisi Yayını, 13 Şubat 2013, Iğdır
• Ünal MR, 2010. Kayısı Araştırma Raporu. Malatya, Fırat Kalkınma Ajansı (FKA), s. 29, Malatya.
• Yarılgaç T, Kazankaya A, 2002. Bazı Kayısı Çeşitlerinin Van Ekolojisindeki Adaptasyonları Üzerinde Araştırmalar (1998-2000 Dilimi) KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1).