Dinsel amaçlarla yerine getirilen özel davranışlar din araştırmalarında
“ibadet” olarak tanımlanır. Pagan gelenekler açısından bu tür davranışlar
“ritüel” kelimesiyle ifade edilir. Şekilsel açıdan bu iki kavram kıyaslandığında
ibadet ile ritüelin benzer davranış şekillerini yansıttığı görülür. Ancak
İslami bir kavram olan ibadet ile paganist geleneeğin ürünü olan
ritüelistik davranış arasında manevi düzlemde büyük bir farklılık söz konusudur.
Ritüelistik davranışta insanın tanrı ile mekanik bir ilişkisi ve menfaat
edinme kaygısı söz konusudur. İbadet ise mümin bireyin yaşamı
boyunca sürdüreeceği rabbine karşı kulluk bilincinin bir parçası olarak anlam
kazanmıştır. Dolayısıyla ritüel, tanrıya dönük, dönemsel ve karşılıklı
çıkar ilişkisine dayalı bir ilişkiyi tanımlarken İslami anlamda ibadet ahiret
saadeti peşindeki müminin rabbine kul olma bilincinin davranışa yansımış
halini ifade etmektedir.
In religion studies, special behaviors and actions that are performed
with religious objectives are defined as ‘worship’. In Paganist traditions,
these actions and behaviors are expressed as ‘ritual’. When these two concepts
are compared from a formal point of view, both worship and ritual
exhibit similar forms of behavior. However, there is a great difference on
the spiritual level between the Islamic concept of worship and the ritualistic
behavior of the paganist tradition. In ritualistic behavior, human being has
a mechanical relationship with God and is concerned with obtaining benefits.
While worship is defined as a lifelong commitment of a believer to
God, that is backed by a servitude mindset and consciousness. Therefore,
while ritual defines a relationship that is god-oriented, periodic and based
on mutual interest, Islamic sense of worship expresses the consciousness of
being a servant of the God by the believer, in the wake of the Hereafter.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 28 Aralık 2016 |
Gönderilme Tarihi | 8 Ocak 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 13 Sayı: 2 |