This paper does not concern
theology. Rather it focuses on legitimacy, one of the most important subjects
of political science. The possibility of a profane legitimacy is primarily
discussed; the thesis is that a complete profane legitimacy is not possible and
that profanity must always refer to sanctification. This sanctification does
not follow the traditional religious definition. It covers everything in the
context of divine or secular glorification. The principles that most secular
ideologists aim to die for are the best examples of these sanctifications. In
particular, aggrandization of each identity such as the beliefs that the
nations derive from legend and the rituals that transform these beliefs explain
this kind of sanctities. This work is aimed at revealing secular legitimacy
which is a claim to profanity but can not be exclusive of the sanctuary.
Bu çalışma teoloji ile ilgili değildir. Siyaset
biliminin en önemli konularından biri olan meşruluğa odaklanmakta ve profan bir
meşruluğun olabilirliğini tartışmaktadır. Çalışmanın temel tezi, profan bir
meşruluğun tam olarak mümkün olmadığı ve her halükarda profanın kutsala
başvurmak zorunda kaldığıdır. Bu kutsallık dinsel olanın özcü tanımındaki bir
kutsallık değildir. İlahi olabileceği gibi dünyevi yüceltmeleri kapsayan, insan
aklının ötesine geçmeyi hedefleyen, hümanist olmayan ve bu bağlamda insanı aşan
her şeyi kapsamaktadır. En seküler ideolojilerin uğrunda ölmeyi hedefledikleri
ilkeler, bu kutsala verilebilecek en iyi örneklerdir. Özellikle ulusların
efsanelerden türettikleri inançları ve bu inançları dönüştürdükleri ritüelleri
gibi her bir kimliğin yücelttiği dışavurumları bu tarz bir kutsalı anlatır. Bu
çalışma tam da buradan hareketle profanlık iddiaları olan ama kutsalın dışına
çıkamayan laik/seküler meşruluk anlayışını ortaya koymayı hedeflemektedir
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Haziran 2017 |
Gönderilme Tarihi | 5 Mayıs 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 14 Sayı: 1 |