BASIC EDUCATIONAL REFLECTIONS OF CULTURALLY RESPONSIVE PEDAGOGY

Yıl 2020, , 107 - 127, 12.11.2020

Kasım Karataş

https://doi.org/10.37669/milliegitim.611903

Öz

In this study, the opinions of prospective elementary school teachers in terms of the reflections of culturally responsive pedagogy to the elementary teachers and students were examined. Phenomenological design, which is one of the qualitative research approaches, was preferred as the research design. The research participants are 9 senior students in the elementary school undergraduate program. Data were collected by semi-structured interview technique. Descriptive analysis method was used in the analysis of the data, the data is categorized into two separate themes. According to the findings obtained from the research, the reflections of pedagogy sensitive to cultural values on the classroom teacher; contribution to rapid cultural adaptation, development of school belonging, increase of professional efficiency and development of a strong teaching skill. Its reflection on the student is in the form of rapid adaptation to the teaching process, strengthening school belonging and increasing academic success.   As a result, culturally responsive pedagogy has positive repercussions on both the student and the elementary school teacher in many ways.

Anahtar Kelimeler

Pedagogy, culture, basic education, inclusive education, elementary school teacher

KÜLTÜREL DEĞERLERE DUYARLI PEDAGOJİNİN TEMEL EĞİTİME YANSIMALARI

Öz

Bu araştırmada temel eğitim paydaşlarından sınıf öğretmen adaylarının kültürel değerlere duyarlı pedagojinin öğretmen ve öğrenciye yansımaları bakımından görüşleri incelenmiştir. Araştırma deseni olarak nitel araştırma desenlerinden fenomenolojik desen tercih edilmiştir. Araştırma katılımcıları, Türkiye’nin coğrafi olarak farklı bölgelerinde yer alan 4 farklı üniversitenin sınıf öğretmenliği lisans programında öğrenim gören 4’ü erkek 5’i kadın olmak üzere toplam 9 son sınıf öğrencisidir. Veriler yarı-yaplandırılmış görüşme tekniğiyle toplanmıştır.  Verilerin analizinde betimsel analiz yöntemi kullanılmış ve veriler iki ayrı tema halinde kategorize edilmiştir.  Araştırmadan elde edilen bulgularda kültürel değerlere duyarlı pedagojinin sınıf öğretmenine yansımaları; kültürel uyumunun hızlı olmasına katkı, okula aidiyetinin gelişmesi, mesleki verimliliğinin artması ve güçlü bir öğretim becerisinin gelişmesi şeklindedir. Öğrenciye yansıması ise öğretim sürecine hızlı uyum, okula aidiyeti güçlendirme ve akademik başarısının artması biçimindedir.  Sonuç olarak genel anlamda, kültürel değerlere duyarlı pedagojinin hem öğrenci hem sınıf öğretmenine birçok açıdan olumlu yansımaları bulunmaktadır. 

Anahtar Kelimeler

Pedagoji, kültür, temel eğitim, kapsayıcı eğitim, sınıf öğretmeni

Kaynakça

• Acar-Çiftçi, Y. ve Aydın, H. (2014). Türkiye’de çokkültürlü eğitimin gerekliliği üzerine bir çalışma. SDU Journal of Social Sciences. 33(1), 197-218.
• Aceves, T. C. ve Orosco, M. J. (2014). Culturally responsive teaching (Document No.IC-2). Retrieved from University of Florida, Collaboration for Effective Educator, Development, Accountability, and Reform Center.
• Aktekin, S., Öztürk, M., Tepebaş Cengiz, G. Ş., Köksal, H. ve İrez, S. (2017). Sınıfında Yabancı Uyruklu Öğrenci Bulunan Öğretmenler İçin El Kitabı. Milli Eğitim Bakanlığı: Ankara.
• Aronson, B. ve Laughter, J. (2016). The theory and practice of culturally relevant education: A synthesis of research across content areas. Review of Educational Research, 86(1), 163-206.
• Aydın, H. (2012). Felsefi temelleri ışığında yapılandırmacılık. Ankara:Nobel Akademi Yayıncılık.Bandura, A. (1969). Social-learning theory of identificatory processes. İçinde D. A. Goslin (Ed.) Handbook of socialization theory and research (ss 213-262). Texas: Rand Mc Nally & Company.
• Banks (2013). Çokkültürlü Eğitime Giriş. H. Aydın (Çev.) Ankara: Anı Akademi Yayıncılık.
• Başbay, A. ve Bektaş, Y. (2009). Çokkültürlülük bağlamında öğretim ortamı ve öğretmen yeterlikleri. Eğitim ve Bilim, 34(152),30-43.
• Baum, W. (2017). Understanding behaviorism. Malden: John Wiley & Sons, Inc.
• Berry, J., Poortinga, Y., Breugelmans, S., Chasiotis, A. ve Sam, D. (2015). Kültürlerarası psikoloji. (L. P. Tosun (Çev.Edt.)). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Bruner, J. S. (1996). The culture of education. Harvard University Press.
• Byrd, C. M. (2016). Does culturally relevant teaching work? An examination from student perspectives. SAGE Open, 6(3), 1-10.
• Deady, K. (2017). 5 steps to becoming a culturally responsive teacher. 21 Ağustos 2019 tarihinde https://medium.com/accelerated/5-steps-to-becoming-a-culturally responsive-teacher-2e22b9a714d0 adresinden alınmıştır.
• DiCicco-Bloom, B. ve Crabtree, B. F. (2006). The qualitative research interview. Medical Education,40(4), 314-321.
• Ersoy, A. ve Günel, E. (2011). Cross-cultural experiences through Erasmus: Pre-service teachers’ individual and professional development. Eurasian Journal of Educational Research, 42, 63- 78.
• Fuglei, M. (2014). Culturally responsive teaching: Empowering students through respect. 21 Ağustos 2019 tarihinde https://education.cu-portland.edu/blog/classroom resources/culturally-responsive-teaching-empowering-students-through-respect/ adresinden alınmıştır.
• Gay, G. (2010). Acting on beliefs in teacher education for cultural diversity. Journal of Teacher Education, 61(1–2), 143–152.
• Gay, G. (2014). Kültürel değerlere duyarlı eğitim teori, araştırma ve uygulama.. H.Aydın, (Çev.) Ankara: Anı Yayıncılık.
• Gliner, J. A., Morgan, G. A. ve Leech, N. L. (2011). Research methods in applied settings: An integrated approach to design and analysis. Routledge.
• Haviland, W.A., Prins, H.E.L., Walrath, F. ve McBride, B. (2008). Kültürel antropoloji. D. İnan ve E. Sarıoğlu (Çev.) İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Howard, T. C. (2010). Why race and culture matter in schools: Closing the achievement gap in America’s classrooms. New York, NY: Teachers College Press.
• Hutchison, C.B. (2006). Cultural constructivism: The confluence of cognition, knowledge creation, multiculturalism and teaching. Intercultural Education, 17(3), 301-310.
• Johnson, R. B., & Christensen, L. B. (2004). Educational research: Quantitative, qualitative, and mixed approaches. Boston, MA: Allyn and Bacon.
• Karataş, K. (2018). Kültürel değerlere duyarlı eğitim açısından sınıf öğretmenliği lisans programının değerlendirilmesi. Doktora Tezi. Dicle Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Diyarbakır.
• Karataş, K. ve Oral, B. (2015). Teachers’ perceptions on culturally responsiveness in education. Journal of Ethnic and Cultural Studies,2(2), 47-57.
• Karataş, K. ve Oral, B. (2016). Kültürel değerlere duyarlı pedagoji. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi (ASOS Journal), 4(34), 431-447.
• Kotluk, N. (2018). Kültürel değerlere duyarlı eğitime ilişkin öğretmenlerin öz-yeterlik algılarının ve görüşlerinin incelenmesi. Doktora Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Van.
• Kuzgun, Y. (1999). İlköğretimde Rehberlik. Ankara: Nobel Akademik Yayınları.Ladson-Billings, G. (2009). The dream-keepers: Successful teachers of African American children. New York, NY: Jossey-Bass.
• Lynch, E. ve Hanson, M. (1998). Developing cross-cultural competence: A guide for working with children and their families. Baltimore: Paul H. Brookes.
• McManis, L. D. (2017). Inclusive Education: What It Means, Proven Strategies, and a Case Study. 21 Ağustos 2019 tarihinde https://education.cuportland.edu/blog/classroomresources/inclusive-education/ adresinden alınmıştır. Özlem, D. (2015). Kültür bilimleri ve kültür felsefesi. İstanbul: Notos Kitap.
• Robson, C. (2007). How to do a research project: A guide for undergraduate students. Blackwell
• Sarıbaş, S. ve Babadağ, G. (2015). Temel eğitimin temel sorunları. Anadolu Eğitim Liderliği ve Öğretim Dergisi, 3(1), 18-34.
• Seeberg, V. ve Minick, T. (2012). Enhancing cross-cultural competence in multicultural teacher education: Transformation in Global Learning. International Journal of Multicultural Education 14(3), 1-22.
• Spiro, M. (1986). Cultural relativism and the future of anthropology. Cultural Anthropology, 1(3), 259-286.
• Taylor, S. V. ve Sobel, D. M. (2011). Culturally responsive pedagogy: Teaching like our students’ lives matter. London, England: Emerald Group.
• Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel biraraştırma tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 24(24), 543-559.
• UNESCO. (2005). Guidelines for inclusion: Ensuring access to education for all. ERIC Clearinghouse.
• UNESCO. (2009). Policy Guidelines on Inclusion in Education. Paris: UNESCO.
• Vavrus, M. (2008). Culturally responsive teaching. 21st century education: A reference handbook, 2, 49-57.
• Villegas, A. M. ve Lucas, T. (2002). Preparing culturally responsive teachers: Rethinking the curriculum. Journal of Teacher Education, 53(1), 20-32.
• Ware, F. (2006). Warm demander pedagogy: Culturally responsive teaching that supports a culture of achievement for African American students. Urban Education, 41(4), 427 456.
• Yeşilyaprak, B. (2007). İlköğretimde gelişimsel rehberlik. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yurdakul, B. (2011). Yapılandırmacılık. İçinde Eğitimde yeni yönelimler. (Ed. Ö. Demirel). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Zijderveld, A. (2013). Kültür sosyolojisi. (K. Canatan, Çev.) İstanbul: Açılım Kitap.