İsmet ÇETİN, Türk Halk Hikâyeleri Türkiye Sahası. Ankara: Nobel Akademik Yayınları, 2020, ISBN: 978-625-406-262-9, 296 Sayfa.

Yıl 2021, Cilt: 17 Sayı: 132, 309 - 314, 15.12.2021

Arzu Acar

Öz

Halk hikâyeleri, halk bilimi araştırmalarında; hem geleneği yaratan ve yaşatan âşıklar ve de âşıklık geleneği ile ilgili çalışmalarda hem de tür olarak monografik çalışmalarda önemli bilimsel araştırma konularından biri olmuştur. Türk halk hikâyeleri üzerine derleme ve yayın çalışmaları on dokuzuncu yüzyılda başlamıştır. Halk hikayelerini ele alan ilk çalışmalar Kunos (1893) ve Otto Spies (1925) gibi araştırmacılar ile başlamış sonraki yıllarda da halk hikayeleri üzerine pek çok bilimsel çalışma hazırlanmıştır. Bu yazıda Türkiye sahası halk hikâyeciliği geleneği ve halk hikâyesi türü üzerine İsmet Çetin tarafından hazırlanan “Türk Halk Hikâyeciliği Türkiye Sahası” isimli eser incelenmektedir. Halk hikayelerini bütüncül bir bakış açısıyla çok yönlü olarak ele alan bu çalışmanın, her bir bölümü incelenerek tanıtılmış ve eserin halk hikayeleri çalışmaları içerisindeki yeri ve önemi hakkında değerlendirme yapılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Halk Edebiyatı,, Halk Hikayeleri,, Halk Hikayeciliği Geleneği.

Kaynakça

• Bascom, William R. (2010). “Folklorun Dört İşlevi”. (Çeviren: Ferya Çalış). Halkbiliminde Kuramlar ve Yaklaşımlar 2. (Editör: M. Öcal Oğuz-Selcan Gürçayır). Ankara: Geleneksel Yayınları, ss. 71-86.
• Duymaz, Ali (2014). “120. Yılında Halk Hikâyesi Araştırmaları Tarihine Bir Bakış”. Akademik Kaynak, 2(3), 2014, ss. 1-23.
• Düzgün, Dilaver (2015). “Halk Bilimi Araştırmaları Tarihinde Prof. Dr. Mehmet Kaplan ve Atatürk Üniversitesi” Atatürk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, ss.257-272.
• Elçin, Şükrü (1993). Halk Edebiyatına Giriş. Ankara: Akçağ Yayınevi.
• Köprülü M. Fuad (1999). Edebiyat Araştırmaları. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.