Bu yazıda, el-Kasasu’l-Kur’ânî -Arzu Vaqâi‘a ve Tahlîlü Ehdâs- adlı kitabında Salâh Abdülfettâh el-Hâlidî’nin (öl. 2022) Kur’ân kıssalarına yaklaşımı ele alınacaktır. Eserin metin tahlili yoluyla incelemesine dayanan bu çalışma, müellifin Kur’ân kıssalarını incelerken dayandığı temel parametreleri ortaya koymayı hedeflemektedir. Ona göre Kur’ân kıssalarını yorumlamak için iki temel kaynak Kur’ân ve sahih hadistir. Kıssaların tefsirini yapan müellifin, kısmen dilbilimsel tefsir yaptığı söylenebilir. Özellikle Râgıb el-İsfahânî (öl. V./XI. yüzyılın ilk çeyreği) ve Semîn el-Halebî’den (öl. 756/1355) yararlanmaktadır. İsrâiliyatın Kur’ân tefsirinde kullanılmasına karşı çıkan müellifin, bu düşüncesini eserinde ilke olarak belirlediği anlaşılmaktadır. Benzer şekilde, mübhemât konusunda Kur’ân’da sükût edilen yerlerde konuşulsa bile isabet edilemeyeceği kanaatindedir. Bununla birlikte, Kur’ân coğrafyasına meraklı biri olan Hâlidî’nin, Müphemâtü’l-Kur’ân’dan biri olan coğrafî yerlerin gerçek konumunu tespit etmek için çabaladığı tespit edilmiştir. Hâlidî’nin, Kur’ân kıssalarının yorumunda, dava-aksiyon ekolünün ve içtimâî tefsir ekolünün yaklaşımıyla benzerlik gösterdiği anlaşılmaktadır. Büyük ölçüde tasviri yöntemle konunun ele alındığı makalede kısmen eleştirel bir tutum benimsenmiştir.
Makalenin ham halini okuyup tashih ve değerlendirmeleriyle katkı sunan Prof. Dr. İsmail Çalışkan hocama teşekkür ederim.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Tefsir |
Bölüm | Araştırma Yazıları |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 28 Aralık 2023 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2023 |
Gönderilme Tarihi | 4 Eylül 2023 |
Kabul Tarihi | 27 Kasım 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Sayı: 17 |