Gradualism is a law imposed by the creator, who is free from time and space, on the realm of existence, which is bound by time and space. The gradual descent of the Qurʾān and Prophet Muhammad’s gradual propagation (tablīgh) of the divine commands are the best examples of this principle. Although gradualism is mostly discussed in studies related to fiqh and tafsir, the role of this principle in understanding the words that Muhammad said to declare the Qurʾān and the prophetic model that he revealed is not denied. The principle of gradualism has been included in modern studies on hadith as an external element affecting the meaning of the ḥadīth and the judgements derived from it. In this respect, ḥadīth texts can be understood in accordance with their own reality in the light of the physical environment and place where they were told, the socio-cultural ground and the historical context. The aim of the study is to determine the scope and nature of gradualism within the science of ḥadīth, to identify the areas in which it is implemented, and to reveal the gradual methods followed when establishing İslamic laws. At the end of the research, it was concluded that the principle of gradualism is related to elements other than the text in the research in the field of ḥadīth, that the principle in question first existed in the preparation of Prophet Muhammad for his risalah duty and that this principle is applied by Prophet Muhammad in both tablīgh, aḥkām and practice, in general judgments, on issues specific to a person or event.
Tedrîcîlik, zaman ve mekânla kayıtlı olan varlık âlemine, zaman ve mekândan münezzeh olan yaratıcının koyduğu bir kanundur. Vahyin peyderpey inmesi ve Hz. Peygamber’in ilâhî hükümleri aşama aşama tebliğ etmesi bu ilkenin en güzel örneğidir. Tedrîcîlik daha çok fıkıh ve tefsirle ilgili çalışmalarda ele alınsa da Allah Resûlü’nün (s.a.v.) Kur’an’ı beyan etmek üzere söylediği sözleri ve ortaya koyduğu nebevî modeli kavramada, söz konusu ilkenin rolü yadsınamaz. Tedrîcîlik ilkesi modern dönemlerde hadis konusundaki araştırmalara, hadisin anlamına ve ondan çıkarılan hükümlere etki eden harici bir unsur olarak dâhil edilmektedir. Bu yönüyle hadis metinleri, söylendiği fizikî çevre ve mekân, sosyokültürel zemin ve tarihî bağlam ışığında kendi gerçekliğine uygun olarak anlaşılabilir. Çalışmada hadis ilmi içerisinde, tedrîcîliğin kapsam ve mahiyetinin belirlenmesi, gerçekleştiği alanların tespit edilmesi ve şer’î hükümler konulurken takip edilen tedrîc yöntemlerinin ortaya konulması hedeflenmektedir. Araştırma sonunda tedrîcîlik ilkesinin, hadis sahasındaki araştırmalarda metin dışındaki unsurlarla ilgili olduğu, söz konusu ilkenin Hz. Peygamber’in risâlete hazırlanması başta olmak üzere hem tebliğ hem teşri hem de pratikte, genel hükümlerde, şahsa ya da olaya özel konularda izlerine rastlandığı ve Allah Resûlü (s.a.v.) tarafından uygulandığı sonucuna ulaşılmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Hadis |
Bölüm | Araştırma Yazıları |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 27 Aralık 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2024 |
Gönderilme Tarihi | 17 Mart 2024 |
Kabul Tarihi | 4 Kasım 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 19 |