A Reading of Vanity Fair and The Way of All Flesh in the Light of Carlyle’s Hero and Nietzsche’s Übermensch

Yıl 2021, Cilt: 11, 41 - 53, 30.06.2021

Nina Cemiloğlu

Öz

Bu makalenin amacı, William Makepeace Thackeray’ın Vanity Fair’indeki seçilmiş karakterleri Thomas Carlyle’ın kahraman kavramı üzerinden analiz etmek ve Samuel Butler’in The Way of All Flesh’in kahramanı Ernest Pontifex’i Friedrich Nietzsche’nin Übermensch kavramı üzerinden analiz etmektir. İki roman analiz için seçildi çünkü başlıkları Carlyle ve Nietzsche'nin eserlerinde önemli bir endişe olan Hıristiyan dinine atıfta bulunuyor. Carlyle’ın kahramanı ille de bir Hristiyan değildir, ancak Carlyle’ın “saygı” dediği şeye muktedir olmalıdır: görünmez ve sonsuza dair bir farkındalık ve takdir. Nietzsche ünlü bir şekilde Hıristiyan dinini kınadı. Übermensch'i Hristiyan değerlerine aykırı olarak yorumlanıyor. Bu makale, Vanity Fair'de seçilen karakterlerin Carlylean kahramanları olarak kabul edilip edilemeyeceğini veya ne ölçüde değerlendirilebileceğini ve The Way of All Flesh'ın kahramanın bir Nietzscheci Übermensch olarak kabul edilip edilmeyeceğini veya ne ölçüde değerlendirilebileceğini araştırıyor. Bu makale, Vanity Fair'deki önemli karakter Rawdon Crawley'in kısmen Carlylean kahramanı olarak düşünülebileceğini savunuyor. Bu makale ayrıca, The Way of All Flesh'ın kahramanı Ernest Pontifex'in kısmen Nietzscheci Übermensch olarak düşünülebileceğini savunuyor.

Anahtar Kelimeler

Carlyle, Nietzsche, Hero, Übermensch, Victorian Novel

Vanity Fair ve The Way of All Flesh Eserlerinin Carlyle’ın Kahraman Konsepti ve Nietzsche’nin Übermensch Konsepti Işığında İncelenmesi

Öz

Bu makalenin amacı, William Makepeace Thackeray’ın Vanity Fair’indeki seçilmiş karakterleri Thomas Carlyle’ın kahraman kavramı üzerinden analiz etmek ve Samuel Butler’in The Way of All Flesh’in kahramanı Ernest Pontifex’i Friedrich Nietzsche’nin Übermensch kavramı üzerinden analiz etmektir. İki roman analiz için seçildi çünkü başlıkları Carlyle ve Nietzsche'nin eserlerinde önemli bir endişe olan Hıristiyan dinine atıfta bulunuyor. Carlyle’ın kahramanı ille de bir Hristiyan değildir, ancak Carlyle’ın “saygı” dediği şeye muktedir olmalıdır: görünmez ve sonsuza dair bir farkındalık ve takdir. Nietzsche ünlü bir şekilde Hıristiyan dinini kınadı. Übermensch'i Hristiyan değerlerine aykırı olarak yorumlanıyor. Bu makale, Vanity Fair'de seçilen karakterlerin Carlylean kahramanları olarak kabul edilip edilemeyeceğini veya ne ölçüde değerlendirilebileceğini ve The Way of All Flesh'ın kahramanın bir Nietzscheci Übermensch olarak kabul edilip edilmeyeceğini veya ne ölçüde değerlendirilebileceğini araştırıyor. Bu makale, Vanity Fair'deki önemli karakter Rawdon Crawley'in kısmen Carlylean kahramanı olarak düşünülebileceğini savunuyor. Bu makale ayrıca, The Way of All Flesh'ın kahramanı Ernest Pontifex'in kısmen Nietzscheci Übermensch olarak düşünülebileceğini savunuyor.

Anahtar Kelimeler

Carlyle, Nietzsche, Kahraman, Übermensch, Viktorya Dönemi Roman

Kaynakça

• Bentley E. R. 1944, “Modern Hero-Worship: Notes on Carlyle, Nietzsche, and Stefan George”. The Sewanee Review Vol. 52/3 (Summer, 1944), 441-456. https://www.jstor.org/stable/27537528. Accessed: 07-01-2020.
• Butler S. 1994, The Way of All Flesh. Hertforshire, UK: Wordsworth Classics.
• Carlyle T. 1984, “Burns”. Ed. Alan Shelston. Selected Writings, 41-45. Penguin Books London.
• Carlyle T. 1984, “Goethe”. Ed. Alan Shelston. Selected Writings, 37-40. Penguin Books London.
• Carlyle T. 2001a, On Heroes, Hero-Worship, and the Heroic in History. Elecbook Classics.
• Carlyle T. 2001b, Sartor Resartus: The Life and Opinions of Herr Teufelsdröck. Pennsylvania State University Press.
• Carlyle T. 1984, “From Past and Present”. Ed. Alan Shelston. Selected Writings, 257-281. Penguin Books London.
• Carlyle T. 1984, “Signs of the Times”. Ed. Alan Shelston. Selected Writings, 59-85. Penguin Books London.
• Ferris I. 1994, “Thackeray and the Ideal Gentleman”. Ed. John Richetti. The Columbia History of the British Novel, 407-428. New York: Columbia University Press.
• Luyster R. 2001, “Nietzsche/Dionysus: Ecstasy, Heroism, and the Monstrous”. Journal of Nietzsche Studies 21, 1-26. https://www.jstor.org/stable/. Accessed: 07-01-2020.
• Nietzsche F. 2009, On the Genealogy of Morality. Cambridge: Cambridge University Press.
• Nietzsche F. 2003, Thus Spoke Zarathustra. New York: Penguin Books.
• Nietzsche F. 1990, Twilight of the Idols and The Anti-Christ. London: Penguin Books.
• Ryals C. de L. 1990, A World of Possibilities: Romantic Irony in Victorian Literature. Columbus: Ohio State University.
• Shuttleworth S. 2007, “Evolutionary Psychology and The Way of All Flesh”. Ed. James G. Paradis. Samuel Butler, Victorian Against the Grain: A Critical Overview, 143-165. Toronto University Press.
• Solomon R. C. 2003, Living with Nietzsche: What the Great “Immoralist” Has to Teach Us. Oxford University Press.
• Stone D. T. 1992/93, “Goethe and the Victorians”. Carlyle Annual 13, 17-34. https://www.jstor.org/stable/44945550. Accessed: 31/01/2020.
• Thackeray W. M. 1994a, Vanity Fair: Authoritative Text, Backgrounds and Contexts, Criticism. London: W. W. Norton Company.
• Thackeray W. M. 1994b, Vanity Fair. London: Penguin Popular Classics.
• Wallace M. 2015, The Unspeakable Victorian: Thomas Carlyle, Ideology and Adaptation. Ph.D. Thesis Dublin City University.
• Yeasted R. 1979, “The Handelian Quality of Butler’s The Way of All Flesh”. Modern Language Studies 9/2 (Spring 1979), 23-32. https://ww.jstor.org/stable/3194585. Accessed: 07-01-2020.
• Young J. 1999, Nietzsche’s Philosophy of Art. Cambridge: Cambridge University Press.