İkinci Çocukluk Dönemindeki Çocukların Oyun Mekanları ve Örgün Eğitim İlişkisi

Yıl 2020, Cilt: 10, 131 - 142, 30.06.2020

Mukaddes Çırak Yılmaz İbrahim Bakır

Öz

Oyun; çocukluk döneminin vazgeçilmezi olarak, çocuk mekanı tasarımlarında yer alan en temel fonksiyondur. Oyun mekanları da bu fonksiyon çerçevesinde şekillenir, düzenlenir ve nitelik kazanır. Özellikle İkinci Çocukluk dönemi (6-11 yaş dönemi) çocukların oyun ihtiyacının çevresel oyun alanları kadar temel eğitim aldıkları kurumlara ait mekanlarda da çözümlenmesi gerekmektedir. Bu çalışma, ikinci çocukluk döneminde olan çocukların kullandıkları oyun alanlarındaki mekânsal düzenleme ve kurgunun öneminin vurgulanması amacıyla yapılmıştır. Çalışma kapsamında çocuklar için “oyun” ve “oyun mekanları” konuları üzerine bir literatür taraması yapılmış; oyunun mekansal karşılığının sağlanabilmesine yönelik tasarıve kriterler belirlenmiş ve bu mekanların örgün eğitimdeki yeri üzerine bir değerlendirme yapılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Çocuk Oyun Alanları, Okul Oyun Mekanları, Çocuk Mekanları, Oyun

Kaynakça

• Aksoy Y. (2014). “Türkiye‟de Yeşil Alanlarla ilgili Yasal Düzenlemeler” İstanbul Ticaret Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi 26 (2014) 1-20.
• Altan, İ. (2005). Mimarlıkta Mekân Kavramı. Ofis Yayınları, İstanbul 2005.
• Ayan S. & Ulaş M. (2015). “The Examination of Playground Equipments Which are Used in Turkey according to The Models in Developed Countries”. Route Educational and Social Science Journal 2/3 (2015) 130-145.
• Balkış G. N. (2019). “Çocuk Gelişiminde Açık hava Oyunlarının Önemi”. https://okul.com.tr/okul-oncesi/ makaleleri/cocuk-gelisiminde-acik-hava-oyunlarinin-onemi-480 Erişim Tarihi: 04 Mayıs 2019.
• Ching F. D. K. (2004). Mimarlık Biçim Mekan ve Düzen. Yapı yayınları, İstanbul 2004.
• Çırak Yılmaz M. (2008). ‘Mimaride Biçimin Görsel Etkisi: Tasarımcı hedefi ve kullanıcı üzerinden bir Araştırma‟. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi F.B.E., Konya 2008.
• Duman G., Koçak N. (2013). “Çocuk Oyun Alanlarının Biçimsel Özellikleri Açısından Değerlendiril-mesi: Konya İli Örneği”. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi 11/1 (2013) 64-81.
• Fanuscu E. M. (1994). “Çocuk Oyun Alanları”. İTÜ Orman Fakültesi Dergisi 1/2 (1994) 145-153.
• Gür Ş.Ö. & Zorlu T. (2002). Çocuk Mekânları. Yem Yayınları, İstanbul 2002.
• Hasol D. (2002). Ansiklopedik Mimarlık Sözlüğü. YEM yayınları, İstanbul 2002.
• Korkmaz E. (2009). Oyunun Çocuk Gelişimine Etkisi ve Çocuk Oyun Alanları Tasarım Kriterleri ; http://www.planlama.org/index.php/aratrmalar/makaleler/60-oyunun-cocuk-geliimine-etkisi-ve-cocuk-oyun-alanlar-tasarm-kriterleri Erişim Tarihi: 30 Temmuz 2019.
• Kök M., Koçyiğit S. & Tuğluk M. (2007). “Çocuğun gelişim sürecinde eğitsel bir etkinlik olarak Oyun”. KKEFD 16 (2007) 324-242.
• Ormanlıoğlu M. (1999). „Niçin Oyun? Çocuğun Gelişiminde ve Çocuğu Tanımada Oyunun Önemi‟, Özne Yayınları. İstanbul 1999.
• Pilten P. & Pilten G. (2013). “Okul Çağı Çocuklarının Oyun Kavramına İlişkin Algılarının ve Oyun Tercihlerinin Değerlendirilmesi”. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9/2 (2013) 15-31.
• Tekkaya E (2001). “Tasarlanmış Çocuk Hakları; Ankara Çocuk Oyun Alanları”. Milli Eğitim Dergisi 151 (2001) http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/151/tekkaya.htm. Erişim Tarihi: 09 Mayıs 2019.
• Ünal M. (2009). “Çocuk Gelişiminde Oyun Alanlarının Yeri ve Önemi”. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 10/2 (2009) 95-109.
• Yılmaz S. & Bulut Z. (2003). “Kentsel mekânlarda çocuk oyun alanlarının yeri ve önemi: Erzurum örneği”. Milli Eğitim Dergisi 158. http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/158/yilmaz.htm Erişim Tarihi: 30 Temmuz 2019.