SOCIAL MUNICIPALITY PRACTICES IN REDUCTION OF URBAN POVERTY

Yıl 2013, Cilt: 2 Sayı: 1, 21 - 39, 01.03.2013

Muharrem Es Mustafa Başkurt Eyüp Zengin

Öz

Unhealthy urbanization moved to the city, but that does not meet the city population has never, in a sense to life in every sense imaginable type and called brain, a breakaway from all the urban social structure as a whole is considered to constitute a unique living spaces. Urban poverty, suffering from various empty for the poor, social protection, health, education, housing, personal safety, such as the absence of infrastructure, including the dimensions of a dynamic and potentially a problem.Both large cities and other cities in Turkey, urban poverty, urban ghettoization, dissociation, and across every instance possible. Looks pretty smoothly, even in healthy urbanization in cities that are experiencing this condition are seen in thought. Even if this many people in cities, profession, unhealthy, unhappy, tense and can be observed in all the urban social structure that is broken. This study examined, the results of social municipal local governments in the prevention of urban poverty

Anahtar Kelimeler

Poverty, Urban Poverty, SocialMunicipality, Municipal, Turkey

Kentsel Yoksulluğun Önlenmesinde Sosyal Belediyecilik Uygulamaları

Öz

Sağlıksız kentleşmeyle birlikte kente taşınan, ancak hiçbir zaman kentlileşemeyen nüfus, hayata tutunamayanlar sınıfına girmekte, tüm kentsel toplumsal yapıdan kopan ve kendine özgü yaşam alanları oluşturan bir bütün olarak kabul edilmektedir. Kentsel yoksulluk, çeşitli yoksunlukları içeren, sosyal korumayı, sağlık, eğitim, konut, kişisel güvenlik, alt yapı gibi eksiklikleri kapsayan, dinamik ve potansiyel boyutları olan bir sorundur. Türkiye’de de hem büyük kentlerde hem de diğer kentlerde kentsel yoksulluğun, kentsel kopmanın ve gettolaşmanın her örneğine rastlamak olanaklıdır. Oldukça sorunsuz görünen, sağlıklı kentleşmenin yaşandığı düşünülen kentlerde bile bu durumla karşılaşılabilmektedir. Bu kentlerde bile birçok kimsenin, mesleksiz, sağlıksız, mutsuz, gergin ve tüm kentsel sosyal yapıdan kopuk olduğu gözlenebilmektedir. Sağlıklı bir kentsel gelişme ve yapılaşmanın olmadığı Türkiye’de birçok kent merkezinde temel altyapı sorunları bile aşılmış değildir. Kentsel yoksulluğun ve doğurduğu parçalanmışlığın giderilmesi her şeyden önce bir sosyal planlama konusudur. Bu çalışmada kentsel yoksulluğun önlenmesinde yerel yönetimlerin sosyal belediyecilik uygulamaları değerlendirilecektir

Anahtar Kelimeler

Yoksulluk, Kentsel Yoksulluk, Sosyal Belediyecilik, Belediyecilik, Türkiye

Kaynakça

• Akad, İ. (1982).Endüstri Sosyolojisi, İzmir:D.E.Üniv. İİBF Yayını,
• Akdoğan Y. (1999). Sosyal Belediyecilik,İstanbullu Dergisi, İstanbul: Mart sayısı.
• Akdoğan Y. (2002). Ulusal Soruna Yerel Çözüm: Sosyal Belediyecilik, Eminönü Bülteni, İstanbul:
• Alada, A. Sayıta, S. U., Temelli, S. (2002). Küreselleşme, Yoksulluk ve Şiddet Bağlamında Sokak Çocukları, Yoksulluk, Şiddet ve İnsan Hakları, (s. 257-265)Ankara: TODAİE Yayını No: 311.
• Bayraktutan, Y., Akatay, M. (2012). Kentsel Yoksulluk ve Mikro Finansman: Kocaeli Örneği, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2012, 24, s. 1-34.
• Bayındırlık ve İskân Bakanlığı. (2009). Kentleşme Şûrası 2009, Kentsel Yoksulluk, Göç Ve Sosyal Politikalar. Ankara - Nisan 2009.
• Bostanoğlu, Ö. (1992). Birinci ve Üçüncü Dünyalarda Kentsel Yoksulluk Üzerine, Amme İdaresi Dergisi, Cilt: 25, Sayı: 3, Eylül-1992, s. 147-161
• Dağdemir, Ö. (1999). Türkiye Ekonomisinde Yoksulluk Sorunu ve Yoksulluğun Analizi: 1987-1994, H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 17, Sayı: 1/1999
• DPT (2001). Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı Gelir Dağılımının İyileştirilmesi ve Yoksullukla Mücadele ÖİK Raporu, Ankara.
• Dumanlı, R. (1996).Yoksulluk ve Türkiye’deki Boyutları, Ankara. DPT Yayını,
• Dündar, Z. Ö., Türkiye’de Kentsel Yoksulluk Açısından Sosyal Belediyeciliğin Önemi, Akdeniz İnsani Bilimler Dergisi, Cilt 1, Sayı 2, s. 117- 126 http://mjh.akdeniz.edu.tr/_dinamik/201/344.pdf (20. 03. 2013)
• Ekin, N. (2000).Türkiye’de Yapay İstihdam ve İstihdam Politikaları, İstanbul. İTO Yayını,
• Erkan, H. (2000). Bilgi Uygarlığı İçin Yeniden Yapılanma, Ankara. İmge.
• Gökçe, O. ve Çukurçayır, M. A.(1999). “Cumhuriyetin 75. Yılında Konya’da Kentleşme ve Belediyecilik”, Milli Mücadeleden Günümüze Konya (1915-1965), Cilt 1,Konya. Konya Valiliği İl Kültür Müdürlüğü Yayını,
• Hazman, G. G., (2010). Kentsel Yoksulluk ve Belediyelerin Rolü, Türk İdare Dergisi, Sayı: 467, Haziran 2010, s. 135-152 İnsel, A. (2001). İki Yoksulluk Tanımı ve Bir Öneri. Toplum ve Bilim, Sayı 89, Yaz, s.62-77.
• Keleş, R. (2002). Kentleşme Politikası, Ankara. İmge.
• Kıray, M. (1998). Kentleşme Yazıları, İstanbul. Bağlam.
• Lordoğlu, K. (1989). Enformel ve Yabancı Kaçak İstihdam Üzerine Notlar, Ankara.Petrol-İş Yayını,
• Özsoylu, A. F. (1994). Kayıtdışı Ekonomiden Kim Kazanıyor? Kim Kaybediyor?, Ekonomik Forum Dergisi Şubat Sayısı, Ankara.TOBB Yayını,
• Pınarcıoğlu, M. ve Oğuz I. (2001). “Kent Yoksullarının Ağ İlişkileri: Sultanbeyli Örneği, Toplum ve Bilim, Sayı 89, Yaz- 2001, s. 31-61
• Şenses, F. (2001). Küreselleşmenin Öteki Yüzü Yoksulluk, İstanbul: İletişim.
• Şenyapılı, T. (2000).Enformel Sektör”, Yoksulluk, (Der. A.H.Akder ve M.Güvenç), TESEV Yayınları, İstanbul.
• Sönmez, M. (2001). “10 Boyutuyla 2000 İstanbul’u”, İstanbul Dergisi, Sayı:36, İstanbul.
• Taş, R.(Ed.) (2012). Ankara’nın Kentsel Yoksulluk Haritası, Turgut Özal Üniversitesi Yayınları, Ankara. 2012 http://www.turgutozal.edu.tr/contents/files/kentsel_yoksulluk_h aritasi.pdf (Erişim Tarihi, 20. 03. 2013)
• Tekeli, İ., Güloksüz Y., Okyay T., (1976).Gecekondulu, Dolmuşlu, İşportalı Şehir, İstanbul.Cem.
• Worldbank, “The Nature andEvolution of Poverty”, http://www.globalsolidarity.org/wdr2000-1/cha1.pdf, (10.10.2002)
• Worldbank,http://www.worldbank.org/html/fpd/urban/poverty/defining.html#m ultidimensional (28.09.2002)