THE LEVEL OF GLOBAL CODES OF ETHICS IMPLEMENTATION FOR TOURISM: A RESEARCH ON TOURISM STUDENTS

Yıl 2018, Cilt: 7 Sayı: 1, 539 - 553, 01.01.2018

C.murat Koçoğlu Muharrem Aycı

Öz

Ethic is a process that people make decisions based on values. Everyone has inherent and subjective own world that the person interprets and reacts to different situations depending on her/his value. World Tourism Organization has accepted the global ethical principles statement in tourism in an attempt to benefit on maximum level of rapidly developing and growing international tourist mobility for brand destinations and this statement also aims to minimize the negative environmental and cultural problems that those facilities will reveal. This study mainly aims to determine the perception of the level of application of global ethic codes in tourism by higher education students who have undergraduate tourism education. And also it is to determine whether the perception of the level of implementation of global codes of ethics in tourism differ from age, gender and the situation of awareness of global code of ethics before. In this context, face to face and drop-collect survey methods have been implemented to Kastamonu University Tourism Faculty students and collected data has been analyzed in SPSS 22. According to the analysis results obtained students indicated that the most applied factor is "Freedom in the Tourism Movement" and the least one is the "Rigths of Employess and Enterpreneurs in the Tourism Sector". On the other side, it has been determined that students evaluate the level of implementation of Küresel codes of ethics differently in tourism depending on their the sex, age, nationality and the situation of awareness of küresel code of ethics before

Anahtar Kelimeler

Tourism, Global Codes of Ethics, Tourism Students

Turizmde Küresel Etik Kodların Uygulanma Düzeyleri: Turizm Eğitimi Alan Öğrenciler Üzerinde Bir Araştırma

Öz

ik, insanların değerlere dayalı kararlar verdiği bir süreçtir. Herkesin kendi değerlerine bağlı olarak, çeşitli durumları yorumladığı ve tepki verdiği içsel ve öznel bir dünyası vardır. Dünya Turizm Örgütünün 1 Ekim 1999 tarihinde; hızla gelişmekte ve artış gösteren uluslararası turistik hareketliliğin marka varış noktaları için en fazla yararı sağlaması ve bu faaliyetlerin ortaya çıkaracağı olumsuz çevresel ve kültürel sorunların en aza indirilmesi amacıyla turizmde küresel etik kodları bildirgesini kabul etmiştir. Bu çalışma temel olarak lisans düzeyinde turizm eğitimi alan yükseköğretim öğrencilerinin turizmde küresel etik kodların uygulanma düzeylerini algılamalarının belirlenmesi ve bu turizmde küresel etik kodların uygulanma düzeylerini algılamalarının, yaş cinsiyet, uyruk ve etik kodları duyma durumuna bağlı olarak farklık gösterip göstermediğini tespit etmek amacıyla hazırlanmıştır. Bu kapsamda Kastamonu Üniversitesi Turizm Fakültesinde öğrenim görmekte olan lisans öğrencilerine yüz-yüze, bırak-topla yaklaşımlarının uygulandığı bir yöntem ile anket uygulanmıştır ve toplanan veriler SPSS 22 ile analiz edilmiştir. Elde edilen analiz sonuçlarına göre öğrencilerin en fazla uygulanan olarak “Turizm hareketinde özgürlük” faktörünü gördüğünü, en az uygulanan olarak da “Turizm Sektöründe Çalışanların ve Girişimcilerin Hakları” faktörünü görmüşlerdir. Diğer yandan öğrencilerin cinsiyetleri, yaşları, uyrukları ve etik ilkeleri daha önce duyma durumlarına bağlı olarak, turizmde küresel etik kodların uygulanma düzeylerini farklı değerlendirdikleri tespit edilmiştir

Anahtar Kelimeler

Turizm, Turizmde Küresel Etik Kodlar, Turizm Öğrencileri

Kaynakça

• Akan, P. (2007). Uygulama açısından iş etiği kuralları ve evrensel turizm etiği ilkeleri, Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 18(1), 7-20.
• Akoğlan-Kozak, M. & Güçlü-Nergiz, H. (2012). Turizmde Etik (Kavramlar, İlkeler, Standartlar). Ankara: Detay.
• Altay, Ş. (2016). Tüketicilerin Etik Algılamaları Üzerinde Demografik Faktörlerin Etkisinin Araştırılmasına Yönelik Bir Araştırma, Ardahan Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı: 3, 201- 215.
• Ang, S.H.; Cheng, P.S.; Lım, E. Ve Tambyah, S.K., (2001), “Spot the Difference: Consumer Responses towards Counterfeits”, Journal of Consumer Marketing¸ 23 (4), ss. 272-27.
• Aslan, A. & Kozak, M. (2006). Turizmde gelişme ve etik sorunları: üniversite öğrencileri üzerine bir araştırma, Ege Akademik Bakış Dergisi, 6(1), 49-61.
• Baş, T. (2001), Anket, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Demirçivi, B. M. (2013). Turizmde küresel etik kodları: seyahat acentesi yönetici görüşlerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Dünya Turizm Örgütü (UNWTO). (2016). “International Tourist Arrivals Up 4% Reach A Record 1.2 Billion In 2015” Başlıklı Yazısı, http://media.unwto.org/press-release/2016-01-18/international-tourist-arrivals-4- reach-record-12-billion-2015 (Erişim Tarihi: 30.01.2017).
• Dünya Turizm Örgütü (UNWTO). “Background of the Küresel Code of Ethics for Tourism” Başlıklı Yazısı, http://ethics.unwto.org/en/content/background-Küresel-code-ethics-tourism (ErişimTarihi: 30.01.2017).
• Eryılmaz, B. & Biricikoğlu, H. (2011). Kamu yönetiminde hesap verebilirlik ve etik. İş Ahlakı Dergisi, 4(7), 19- 45.
• Fennell, D. A. ve Przeclawski, K. (2003). Generating Goodwill in Tourism Through Ethical Stakeholder Interactions. (İçinde) D.J. Singh ve R.K.S. Timothy Tourism and Host Communities (Der.) ss.135–152. Dowling: Cabi Publishing
• Kaypak, Ş. (2010). Ekolojik turizmin sürdürülebilirliği. Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 2(2), 93-114.
• Muncy, J.A. ; Vıtell, S.J., (1992). “Consumer Ethics: An Investigation of the Ethical Beliefs of the Final Consumer”, Journal of Business Research, 24 (4), ss. 297-311.
• Özmen, F. ve Güngör, A. (2008). Eğitim denetiminde etik. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(15), 137–155.
• Payne, D. ve Dimanche, F. (1996), “An ethics model”. Journal of Business Ethics, 15 (9), ss. 997–1007.
• Sarıışık, M., Akova, O., Çontu, M., (2006). “Otel Yöneticilerinin Etik Politika ve Yöntemlere Yaklaşımları, Üzerine Ampirik Bir Araştırma”, Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, Cilt 17, Sayı 1, Bahar: 22-34.
• Sönmez, M. (2008). “İmanın ahlâkî yaptırım gücü”. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 13(23), 117-141.
• Swaidan, Z.; Vıtell, S. J. ve Rawwas, M.., (2003). “Consumer Ethics: Determinants of Ethical Beliefs of African Consumers”, Journal of Business Ethics, 46 (2), ss. 175-186.
• Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S., (2013). Using Multivariate Statistics (sixth ed.) Pearson, Boston.
• Thiroux, J., (1998), Ethics Theory and Practise R.R. Donneley& Sons Company New.
• Usta, A. (2011). Kuramdan uygulamaya kamu yönetiminde etik ve ahlâk. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(8), 39-50.
• Usta, A. (2012). Kamu örgütlerinde meslek etiği ve çalışma ahlakı üzerine bir değerlendirme. Süleyman Demirel Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(1), 403-421.
• Yazıcıoğlu, İ. ve Boylu, Y. (2003). “Dünya Turizm Örgütünün Belirlediği Etik Kodları ve Bu Kodların Türkiye’de Uygulanmasına İlişkin Bir Araştırma”, Turizm Akademik, 2: 41–57.
• Yılmazer, Y. ve Bahadır, Ö . (2013). “Otel işletmelerinde Önbüro Çalışanlarının Etik Algılamalarına Yönelik Bir Araştırma”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20 (3), 21-40.