SAMSUN ŞİDDET ÖNLEME VE İZLEME MERKEZİ‘NE BAŞVURAN ŞİDDET MAĞDURU KADINLARIN BAŞVURU DURUMLARI VE GEREKSİNİMLERİ

Yıl 2018, Cilt: 7 Sayı: 2, 401 - 414, 01.04.2018

Hatice Kumcağız İlknur Avcı Aydın Tuğba Talay Senem Gürkan Damla Nur Kinsiz

Öz

Bu araştırmanın amacı, Samsun Şiddeti Önleme ve İzleme Merkezi’ne (ŞÖNİM) şiddete maruz kalması nedeniyle başvuran kadınlar için Samsun ŞÖNİM tarafından oluşturulan ‘İlk Görüşme Raporları’nı değerlendirmek amacıyla geriye dönük olarak incelemektir. Araştırma gereği Samsun ŞÖNİM’e 2014 yılı içerisinde başvuran, şiddete maruz kalan 13 yaş ve üzeri 980 kadın için doldurulan ‘İlk Görüşme Raporları’ alınmıştır. Raporlarda yer alan şiddet mağduru kadınların sosyodemografik özellikleri, ŞÖNİM’e gelme durumları, gereksinimlerine ilişkin sorulara verdikleri cevapları incelenmiştir. Yapılan analizlerde, şiddet mağdurlarının %88.67’sinin kolluk güçlerine yapılan başvuru ya da ihbar aracılığıyla ŞÖNİM’e geldikleri, %60.10’unun fiziksel şiddete maruz kaldıkları, %95.09’unun daha önceden ŞÖNİM’den hizmet almadıkları; %4.90’u için daha önceden tedbir kararı alındığı; %48.42’sinin hayati tehlike durumunun olduğunu beyan ettikleri saptanmıştır. ŞÖNİM’e getirilen/gelen şiddet mağduru kadınların %60.17’sinin ŞÖNİM’den rehberlik hizmeti, %14.60’sinin barınma, %13.82’sinin hukuki destek istedikleri belirlenmiştir. Ortaya çıkan sonuçlar kaynaklar eşliğinde tartışılarak önerilerde bulunulmuştur

Anahtar Kelimeler

Şiddet, Kadına Şiddet, Şiddet Mağduru, Şiddet Önleme ve İzleme Merkezi

THE CASES AND NEEDS OF THE WOMEN, AS VICTIMS OF VIOLENCE,WHO CONSULTED TO SAMSUN CENTER FOR PREVENTINGAND MONITORING VIOLENCE

Öz

The aim of this study is to retrospectively examine the evaluation of “The First Interview Reports” of the cases of women as the victims of violence prepared by Samsun Center for Preventing and Monitoring Violence (ŞÖNİM). To meet the requirements of the research, 980 “The First Interview Reports” of the women at the age of 13 and above and who consulted to Samsun ŞÖNİM in 2014 were analyzed. The socio-demographic features, the application methods to ŞÖNİM and the answers to the questions regarding women’s necessities were examined. As the results of the analyses, it was found out that the 88.67% of the violence victims came to ŞÖNİM by consulting to law enforcement officers or by being announced; and 60.10% of them were exposed to physical violence; 95.09% of them had not got service from ŞÖNİM before; 4.90% of the women had a cautionary judgment decision and 48.42% of them declared to have a risk of death. Moreover, it was also found out that the 60.17% of the women victims who came or who were brought to ŞÖNİM demanded guidance and counseling service, 14.60% demanded accommodation service and 13.82% of them demanded legal support from ŞÖNİM. The results were discussed in company with the literature and some suggestions were given

Anahtar Kelimeler

Violence, Violence To Women, Violence Victim, Center For Preventing And

Kaynakça

• Aksoy, E.,Çetin, G., İnanıcı, M.A., Polat, O., Sözen, Ş. & Yavuz, F. (2013). Aile İçi Şiddet. Adli Tıp Ders Notlar, http://www.ttb.org.tr/eweb/adli/6.html, Erişim tarihi:01.04.2016.
• Altıparmak, İ.B. (2015).Kadına Yönelik Aile İçi Şiddetle Mücadelede ŞÖNİM’lerin Rolü: Ankara Örneği, The Journal of Academic Social Science Studies, 36,449-464.
• Atman, Ü.C. (2003). Kadına Yönelik Şiddet; Cinsel Taciz/ Irza Geçme, STED, 12(9), 333−335.
• Ayrancı, Ü., Günay, Y. & Ünlüoğlu, İ. (2002). Hamilelikte Aile İçi Eş Şiddeti: Birinci Basamak Sağlık Kurumuna Başvuran Kadınlar Arasında Bir Araştırma, Anadolu Psikiyatri Dergisi, 3,75-87.
• Bacaksız, P. (2012). 6284 Sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun Kapsamında Kadının Korunması. Ceza Hukuku Genç Akademisyenler Sempozyumu, 5 Ekim 2012, İstanbul.
• Brady, K. (2000). The Treatment and Prevention of Violence .American Psychiatric Association 153rd Annual Meeting, 2- May 15.2000.
• Canbay, A. & Nacakcı Z. (2015). Toplumda Şiddete Karşı Müziksel Tavır, International Journal of Science Culture and Sport, 3, 278-286.
• Centel, N. (2012). Ceza Hukuk Şiddete Karşı Kadını Korur mu? Ceza Hukuku Genç Akademisyenler Sempozyumu, 5 Ekim 2012, İstanbul
• CEDAW (United Nations Convention on the Elimination of all Forms Of Discrimination Against Women). (1993).(Kadınlara Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Önlenmesi Sözleşmesi) 85th Plenary Meeting,General Assembly A/RES/48/104.
• Chase, K.A., O' Leary, K.D. & Heyman, R.E. (2001). Categorizing Partner-Violent Men Within The Reactive-Proactive Typology Model. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 69(3),567-572.
• Cinoğlu, A. (2015). Sağlık Kurumlarında Şiddet. (Yayımlanmamış Dönem Projesi), Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• Coker, A.L., Smith, P.H., McKeown R.E. & King M.J. (2000). Frequency and Correlates of İntimate Partner Violence By Type: Physical, Sexual And Psychological Battering, American Journal Public Health, 90, 553-559.
• Demir, Ü. (2000). Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet, Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 3(1), 57-61.
• Dişsiz, M. & Şahin, N.H. (2008). Evrensel Bir Kadın Sağlığı Sorunu: Kadına Yönelik Şiddet. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, 1(1), 50-58.
• Dixon, L. & Browne, K. (2003) The Heterogeneity of Spouse Abuse: A Review. Aggression and Violent Behavior, 8(1), 107- 130.Genç, Y. ve Seyyar, A. (2010). Sosyal hizmet terimleri Sözlüğü, Sakarya: Sakarya Kitabevi.
• Genç, Y. (2016). Gençleri Fiziksel Şiddete İten Sebepler, Öğrenme Yoları ve Şiddet Eğilimleri, The Journal of Academic Social Science Studies, 44,51-62.
• Gökkaya, V.B. (2011). Türkiye’de Kadına Yönelik Ekonomik Şiddet, Cumhuriyet Üniversitesi. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 12(2), 101-112.
• Güler, N., Tel, H. & Tuncay, F.Ö. (2005). Kadının Aile İçinde Yaşanan Şiddete Bakışı, Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 27(2), 51-56.
• Heisse L (1993). Violence against women; the hidden health burden. World Health Statistic Quarterly, 46(1),78-85. Karakülah, S.A.
• Biyoisttaistik. Sağlık alanında kullanılan araştırma tipleri.
• http://biyoistatistik.med.ege.edu.tr/Dersler/Biyoistatistik/1.Saglik_Alaninda_Kull_Arastirma_Tipleri_AS.pdf Erişim tarihi: 14.07.2017.
• Karal, D. & Aydemir, E. (2012). Türkiye’de Kadına Yönelik Şiddet. Uluslararası Stratejik Araştırmalar Kurumu. Uşak Sosyal Araştırmalar Merkezi. Ankara. www.usak.gov.tr. Erişim tarihi: 13.03.2016,
• Kocacık, F. (2001). Şiddet Olgusu Üzerine Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2(1),1-7.
• Korkut-Owen, F. & Owen, W.D. (2008). Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet. T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. Kadına Yönelik Aile İçi Şiddetle Mücadele Projesi, www.kadininstatusu.aile.gov.tr. Erişim tarihi: 10.02.2016
• Kocacık, F. & Çağlayandereli, M. (2009). Ailede Kadına Yönelik Şiddet: Denizli İli Örneği. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(2),24-43.
• Krantz, G. & Garcia-Moreno, C. (2005). Violence Against Women. Journal of Epidemiology and Community Health, 59, 818–821.
• Moroğlu, N. (2012). Kadına Yönelik Şiddetin Önlenmesi. 6284 sayılı yasa ve Istanbul sözleşmesi, www.portal.ubap.org.tr/App_Themes/Dergi/2012-99-1169.pdf, Erişim tarihi: 15.03.2016.
• Mutlu, F.(2006). Aile İçi Şiddet Sürecinde Kadına Yönelik Şiddet Üzerine Sosyolojik Bir Araştırma, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• Öşme, P. (2014). T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Trabzon Koza Şiddet Önleme ve İzleme Merkezi, www.avrasya.edu.tr/.../ŞÖNİM-Koza-Şiddet-Önleme-ve-İzleme-Merkezi, Erişim tarihi: 17.03.2016
• Özmen, S.K. (2004). Aile İçinde Öfke ve Saldırganlığın Yansımaları, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 27-39.
• Öztürk, Ö. & Öztürk Ö., Tapan B. (2016). Kadına Yönelik Şiddetin Kadın ve Toplum Sağlığı Üzerine Etkileri. Sağlık Akademisyenleri Dergisi, 3(4), 139-144.
• Page, A.Z.ve İnce, M. (2008). Aile İçi Şiddet Konusunda Bir Derleme. Türk Psikoloji Yazıları, 11(22), 81-94.
• Romans, S., Forte, T., Cohen, M. M., Du Mont, J. & Hyman, I. (2007). Who is Most at Risk for İntimate Partner Violence? A Canadian Population-Based Study.Journal of interpersonal violence, 22(12), 1495-1514.
• Rees, S., Pittaway, E. & Bartolomei, L. (2005) Waves of Violence: Women in Post-Tsunami Sri Lanka. Australasian Journal of Disaster and Trauma Studies,(2), 1-6. Serious Crime Act (2015). Determination of Extent of Defendant’s İinterest in Property. www.legislation.gov.uk/ukpga/2015/9/section/76/enacte Erişim tarihi: 13.07.2017.
• Şenol, D. & Yıldız, S. (2011). Bir Kentleşme Sorunu Olarak Gecekondularda Yaşanan Aile İçi Şiddet ve Kadın –Ankara İli, Çankaya İlçesi, Yıldız Örneği. 38. (ICANAS) Uluslararası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kong., Çevre, Kentleşme Sorunları ve Çözümleri Bildiriler Kitabı, Ankara.
• Tanrıverdi, G. & Sıpkın, S. (2008). Çanakkale’de Sağlık Ocaklarına Başvuran Kadınların Eğitim Durumunun Şiddet Görme Düzeyine Etkisi. Fırat Tıp Dergisi, 13(3), 183-187.
• Tatlılıoğlu, K. & Küçükköse, İ. (2015). Türkiye’de Kadına Yönelik Şiddet: Nedenleri, Koruma, Önleme ve Müdahale Hizmetleri. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13, 193-209.
• Türkiye’de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet Araştırması. (2014). Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü, http://kadininstatusu.aile.gov.tr/data/542a8e0b369dc31550b3ac30/siddetarastirmaozetrapor. 14.07.2017.
• Nations. EUnited (2015). Vıolence Agaınst Women. Violence Against Women is Everywhere.http://unstats.un.org/unsd/gender/worldswomen.htm Erişim tarihi: 03.07.2017.
• Uysal, A, (1999). Birey, Aile ve Toplum Açısından İstismar ve Risk Yaklaşımı. (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Ege Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Vatandaş, C. (2003). Aile ve şiddet: Türkiye’de Eşler Arası Şiddet. Ankara: Uyum Ajans.
• Watts, C. & Zimmerman, C. (2002). Violence Against Women: Global Scope And Magnitude. The Lancet, 359((9313),1232-1237.
• Yavuz, M.S. & Aşırdizer, M. (2009). Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Polikliniği’ne Başvuran Aile İçi Şiddete Maruz Kalmış Kadın Olgularının Analizi. Adli Tıp Dergisi, 23(1),15-23.
• Yetim, D. (2008). Edirne Şehir Merkezinde Kadınlara Yönelik Şiddet Sıklığı ve Etkileyen Faktörler. (Yayımlanmamış Uzmanlık Tezi), Trakya Üniversitesi, Edirne.
• Yetim, D. & Şahin, E.M. (2005). Aile Hekimliğinde Kadına Yönelik Şiddete Yaklaşım. Aile Hekimliği Dergisi, 2(2),48-53.