Bilgisayar Oyun Bağımlılığının Ailedeki Koruyucu Etkenler ve Kişisel Özellikler Açısından İncelenmesi

Yıl 2020, Cilt: 9 Sayı: 3, 1508 - 1520, 21.07.2020

Seval Aras Mücahit Gültekin

https://doi.org/10.33206/mjss.592332

Cited By: 3

Öz

Bu araştırmanın amacı; ortaokul öğrencilerinin
bilgisayar oyun bağımlılığı düzeylerini ailedeki koruyucu etkenler ve kişisel özellikler
açısından incelemektir. Çalışmada
betimsel araştırma modellerinden genel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma evrenini Bursa il
merkezinde yer alan resmi ortaokullarda öğrenim gören öğrenciler
oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklem grubunu ise belirtilen evren içerisinden
seçilen 945 öğrenci oluşturmuştur. Veri toplama araçları olarak
“Çocuklar İçin Bilgisayar Oyun Bağımlılığı Ölçeği” (Horzum,2008) ve ‘‘Ailedeki
Koruyucu Etkenler Ölçeği’’(Danışman ve Köksal, 2011) kullanılmıştır. Elde
edilen verilerin analizinde betimsel istatistikler (frekans, yüzde, ortalama),
Kruskal Wallis H- Testi, Mann Whitney U-Testi, Kolmogorov- Smirnov Testi ve
Pearson korelasyon analizi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, öğrencilerin bilgisayar oyun bağımlılığı düzeylerinin
düşük seviyede olduğu görülmüştür. Ayrıca öğrencilerin bilgisayar oyun
bağımlılığı düzeylerinde, anne-baba
durumlarına (birlikte-ayrı-üvey) göre anlamlı farklılıklar bulunmazken; günlük
bilgisayar kullanım süresi, bilgisayar kullanımlarının ebeveynleri tarafından
kontrol edilip edilmemesi ve oyun oynama aracı değişkenlerine göre anlamlı
farklılıklar tespit edilmiştir. Öğrencilerin bilgisayar oyun bağımlılığı düzeyi
ile ailedeki koruyucu etkenler ölçeği toplam puanı arasında  [r=-.12^**] negatif
yönde anlamlı ilişkiler saptanmıştır.  

Anahtar Kelimeler

Bilgisayar Oyun Bağımlılığı, Ortaokul Öğrencileri, Ailedeki koruyucu etkenler

Kaynakça

• Bailey, K. D. (1982). Methods of social research. (2. Baskı). New York: The Free Press.Cesarone, B. (1998). Video games: Research, ratings, recommendations. (ERIC Digest No. EDOPS-98-11). (ERIC Document Reproduction Service No. ED424038).Doğusoy, B. ve İnal, Y. (2006). Çok Kullanıcılı Bilgisayar Oyunları İle Öğrenme. VII. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Ankara.Gehlbach, L.,A.,N. (1991). The relation between emotional state, social cognition, and aggression in boys. Unpublished Doctoral Dissertation. Southern Illinois University.Griffiths, M. D. and Hunt, N. (1998). Computer Game Playing İn Adolescence: Prevalence And Demographic İndicators. Journal of Community & Applied Social Psychology, 5(3), 189-193.Horzum, M.B., Ayas, T. ve Balta, Ö.Ç. (2008). Çocuklar İçin Bilgisayar Oyun Bağımlılığı Ölçeği. Türk PDR (Psikolojik Danışma ve Rehberlik) Dergisi, III(30), 76-88.Horzum, M.B., Ayas, T. Ve Çakır, Ö. (2011). Üniversite Öğrencilerinin İnternet Ve Oyun Bağımlılıklarının Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 44(2), 95-117.Kıran Ö.(2013). Ortaöğretim Öğrencilerinin Şiddet İçeren Bilgisayar Oyunlarına İlgileri Üzerine Bir Araştırma Uluslararası Katılımlı VII. Ulusal Sosyoloji Kongresi, Bildiri Kitabı I Krathwohl, D. R. (1993). Methods of educational and social science research: An intagrated approach. New York: St. Matrin’s Press.Matthews, D. W. (2000). Family resiliency. North Carolina Cooperative Extension Service. http://www.ces.ncsu.edu/ depts/fcs/pdfs/fcs-508.pdf adresinden indirilmiştir.(Sönmez, V. ve Alacapınar, F. G. (2011). Örneklendirilmiş Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: ANI Yayıncılık.Tisseron, S. (2009) Jeux video: entre nouvelle culture et séductions de la dyade numérique. Psychotropes, 15(1), 21-40.Ünsal, H. (2011). Öğrenme Öğretme Kuram Ve Yaklaşımları. Sevil Büyükalan Filiz (Ed.), Beyin temelli öğrenme. Ankara: Pegem Akademi.Wang, C. W., Chan, C. L., Mak, K. K., Ho, S. Y., Wong, P. W. and Ho, R. T. (2014). Prevalence and correlates of video and internet gaming addiction among Hong Kong adolescents: a pilot study. The Scientific World Journal,2014.Yazıcıoğlu, Y. ve Erdoğan, S. (2004). Spss Uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Detay Yayıncılık.Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.