Akademisyenlerin Uzaktan Eğitimde Mesleki Motivasyon Unsurları Üzerine Bir Araştırma

Yıl 2023, Cilt: 12 Sayı: 4, 1270 - 1281, 11.10.2023

Duygu Burcu Gönülaçar Güvendi , Özlem Çetinkaya Bozkurt

https://doi.org/10.33206/mjss.1248982

Öz

Covid-19 pandemisinin tüm dünyayı etkisi altına almasıyla beraber Dünya Sağlık Örgütü çeşitli kısıtlarlar uygulamaya başlanmıştır. Bu kapsamda alınan önlemler üniversiteleri de etkilemiş örgün eğitimden uzaktan eğitime zorunlu olarak geçiş yapılmıştır. Bununla beraber pek çok eğitim kurumunun uzaktan eğitime geçiş süreci plansız ve hızlı bir şekilde gerçekleşmiştir. Dolayısıyla uzaktan eğitime hazırlıksız olan akademisyenlerin motive olmaları oldukça önemli ve gerekli bir hale dönüşmüştür. Bu çalışmada, akademisyenlerin uzaktan eğitimde mesleki motivasyonuna etki eden unsurlar tespit edilmiştir. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden biri olan mülakat tekniğinden yararlanılmıştır. Çalışma grubu maksimum çeşitlilik örneklemesi yöntemiyle seçilmiş olup bir devlet üniversitesinde görev yapan otuz dört akademisyen oluşturmaktadır. Yapılan mülakatlar neticesinde akademisyenlerin uzaktan eğitimde mesleki motivasyonuna etki eden toplam altı faktör tespit edilmiştir. Bu faktörler; mesleki faktörler, öğrenci faktörü, bireysel faktörler, teknolojik altyapı ve iletişim, yeni eğitim modellerinin geliştirilmesi ve yönetsel politikalar olarak belirlenmiştir. Akademisyenlerin uzaktan eğitimde mesleki motivasyonu en yüksek frekansla etkileyen unsurların çoğunlukla öğrenciyle ilgili unsurlar olduğu tespit edilmiştir. Aynı zamanda yönetsel politikalar, öğrenci ve teknolojik altyapı ve iletişim ile ilgili unsurlarının uzaktan eğitimde mesleki motivasyonu hem arttıran ve hem de azaltan faktörlerde olması dikkat çekmektedir. Araştırma sonucunda, devlet ve vakıf üniversitelerinde görev yapan akademisyenlerin uzaktan eğitimde mesleki motivasyon faktörlerinin karşılaştırmasına yönelik çalışmaların yapılması gibi önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Mesleki Motivasyon, Uzaktan Eğitim, Uzaktan Eğitimde Mesleki Motivasyon, Akademisyenler

A Research on Vocational Motivation Factors of Academicians in Distance Education

Öz

With the Covid-19 pandemic affecting the entire world, the World Health Organization has started to apply various restrictions. The precautions and rules taken in this context also touched universities and had to transition from formal to distance education. Although distance education is not a new practice, the transition process of many educational institutions to distance education has taken place quickly and unplanned. Therefore, the motivation of academicians who are not ready for distance education has become very important and necessary. In this study, we determined factors that influence on academicians' vocational motivation in distance education. The interview technique, one of the qualitative research methods, was used in this research. We selected a study group by the maximum variation sampling method consisting of thirty-four academicians working at a state university. As a result of the interviews, we identified six factors affecting the vocational motivation of academicians in distance education. These factors are vocational factors, student factors, individual factors, technological infrastructure and communication, development of new education models, and administrative policies. We determined that the factors that affect the vocational motivation of academicians in distance education with the highest frequency are mostly student-related. At the same time, it is noteworthy that the factors related to administrative policies, students, technological infrastructure, and communication are factors that both increase and reduce the level of vocational motivation in distance education. As a result of the research, suggestions were made such as conducting studies to compare the vocational motivation factors of academicians working in public and private universities in distance education.

Anahtar Kelimeler

Vocational Motivation, Distance Education, Vocational Motivation in Distance Education, Academicians

Kaynakça

• Akça, Ö. (2006). Uzaktan eğitim öğrencilerinin iletişim engelleri ile ilgili öğrenci görüşleri. (Yüksek Lisans tezi). Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• Almachi, S. (2015). Akademisyenlerin öğretim performanslarını geliştirilmesinde motivasyonun rolü (Yüksek Lisans tezi). Kilis 7 Aralık Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kilis.
• Altun, E. (2020). Eğitmenlerin uzaktan eğitime yönelik pedagojik yeterliliklerinin uzaktan eğitim ders videoları aracılığıyla incelenmesi. (Yüksek Lisans tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Samsun.
• Bernard, R. M., Abrami, P. C., Borokhovski, E., Wade, C. A., Tamim, R. M., Surkes, M. A. ve Bethel, E. C. (2009). A meta-analysis of three types of interaction treatments in distance education. Review of Educational research, 79(3), 1243-1289.
• Betts, K. S. (1998). An institutional overview: Factors influencing faculty participation in distance education in postsecondary education in the United States: An institutional study. Online Journal of Distance Learning Administration, 1(3).
• Bolliger, D. U., Inan, F. A. ve Wasilik, O. (2014). Development and validation of the online instructor satisfaction measure (OISM). Journal of Educational Technology & Society, 17(2), 183-195.
• Caganova, D., Starecek, A., Bednarikova, M. ve Honnakova, N. (2017). Analysis of factors influencing the motivation of generations Y and Z to perform in educational process. Proceedings of The 15th IEEE International Conference on Emerging E-Learning Technologies and Application, Slovakia.
• Chang, C., Shen, H. Y. ve Liu, E. Z. F. (2014). University faculty’s perspectives on the roles of e-instructors and their online instruction practice. The International Review of Research in Open and Distance Learning, 15(3), 72–92. doi: 10.19173/ irrODE.v15i3.1654.
• Chizmar, J. ve Williams, D. B. (2001). What do faculty want?. Educause Quarterly, 24, 18–24.
• Curry, G. D. (2015). Supervising across generations. S. J. Davis, C. A. Hertig ve B. P. Gilbride (Eds.), Security supervision and management (pp. 244–255). Elsevier.
• Demir, G., Güneş, A. ve Derviş, H. (2021). Çeşitli boyutlarıyla uzaktan eğitim. İstanbul: Hiperyayın.
• Elo, S. ve Kyngäs, H. (2008). The qualitative content analysis process. Journal of Advanced Nursing, 62(1), 107-115. doi: 10.1111/j.1365-2648.2007.04569.x
• Güçlü, İ. (2019). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri teknik-yaklaşım-uygulama. Nobel Yayıncılık.
• Gürsoy, D., Maier, T. A. ve Chi, C. G. (2008). Generational differences: An examination of work values and generational gaps in the hospitality workforce. International Journal of Hospitality Management, 27(3), 448–458.
• Haythornthwaite, C. ve Andrews, R. (2011). E-learning theory and practice. Sage Publications.
• Hitka, M., Rozsa, Z., Potkany, M. ve Lizbetinova, L. (2019). Factors forming employee motivation influenced by regional and age-related differences. Journal of Business, Economics and Management 20(4), 674–693.
• Hoffman, M. S. (2013). An examination of motivating factors on faculty participation in online higher. (Doctoral Disseratation), ProQuest Dissertations and Theses Global veri tabanından erişildi. education (UMI No. 3563616)
• Hoffmann, R. L. ve Dudjak, L. A. (2012). From onsite to online: Lessons learned from faculty pioneers. Journal of Professional Nursing, 28(4), 255-258.
• İşman, A. (2011). Uzaktan eğitim. Ankara: Pegem Akademi.
• Kıral, B. (2021). Nitel araştırmada fenomenoloji deseni: Türleri ve araştırma süreci. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, Journal of Research in Education and Teaching 10(4), 92-103.
• Lee, J. A. ve Busch, P. E. (2005). Factors related to instructors’ willingness to participate in distance education. Journal of Educational Research, 99(2), 109–115. doi: 10.3200/JOER.99.2.109-115
• Locke, E. A. ve Latham, G. P. (2004). What should we do about motivation theory? Six recommendations for the twenty-first century. Academy of Management Review, 29(3), 388-403. doi: 10.5465/amr.2004.13670974
• Lorenzetti, J. P. (2012). Running a MOOC: Secrets of the World's largest distance education classes. Distance Education Report, 16(3), 1-7.
• Mansbach, J. ve Austin, A. (2018). Nuanced perspectives about online teaching: Mid-career and senior faculty voices reflecting on academic work in the digital age. Innovative Higher Education, 43, 257–272. doi: 10.1007/s10755-018- 9424-4.
• Marasi, S., Jones, B. ve Parker, J. M. (2020). Faculty satisfaction with online teaching: A comprehensive study with American faculty. Studies in Higher Education, 47(3), 513-525.
• Miles, M, B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded Sourcebook (2.baskı). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Moore, M. ve Kearsley, G. (2012) Distance education: A systems view of online learning (3. baskı). Wadsworth Cengage Learning.
• Nabolsi, M., Abu-Moghli, F., Khalaf, I., Zumot, A. ve Suliman, W. (2021). Nursing faculty experience with online distance education during COVID-19 crisis: A qualitative study. Journal of Professional Nursing, 37(5), 828-835.
• Ng, E. S. W., Schweitzer, L. ve Lyons, S. T. (2010). New Generation, great expectations: A field study of the millennial generation. Journal of Business and Psychology, 25(2), 281–292.
• Nguyen, D. N., Zierler, B. ve Nguyen, H. Q. (2011). A survey of nursing faculty needs for training in use of new technologies for education and practice. Journal of Nursing Education, 50(4), 181–189. doi: 10.3928/01484834-20101130-06.
• Olcott, D., Jr. ve Wright, S. J. (1995). An institutional support framework for increasing faculty participation in postsecondary distance education. The American Journal of Distance Education, 9(3), 5–1. doi: 10.1080/08923649509526894
• Özbay, Ö. (2015). Dünyada ve Türkiye’de uzaktan eğitimin güncel durumu. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(5), 376-394. doi: 10.16991/INESJOURNAL.174
• Robbins, S. P. ve Judge, T. A. (2013). Örgütsel davranış (14. Baskı), (Çev. Ed. İ. Erdem). Nobel Yayınevi.
• Schlosser, L. A. ve Simonson, M. (2009). Distance education: Definition and glossary of terms (3.baskı). U.S.: Information Age.
• Shea, P. (2007). Bridges and barriers to teaching online college courses: A study of experienced online faculty in thirty-six colleges. Journal of Asynchronous Learning Networks, 11(2), 73-129.
• Simmons, S., Jones Jr, W. ve Silver, S. (2004). Making the transition from face-to-face to cyberspace. TechTrends, 48(5), 48.
• Simonson, M., Smaldino, S., Albright, M. ve Zvacek, S. (2019). Teaching and learning at a distance: Foundations of distance education (7. baskı). Pearson.
• Stickney, L. T., Bento, R. F., Aggarwal, A. ve Adlakha, V. (2019). Online higher education: Faculty satisfaction and its antecedents. Journal of Management Education, 43(5), 509-542.
• Tabata, L. N. ve Johnsrud, L. K. (2008). The impact of faculty attitudes toward technology, distance education, and innovation. Research in Higher Education, 49(7), 625-646.
• Tekinarslan, E. ve Gürer, M. D. (2021). Açık ve uzaktan öğrenme. Pegem Akademi.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (10. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yurdakul, B. (2015). Öğretim strateji, yöntem ve teknikleri. Altun E. (Ed.), Özel Öğretim Yöntemleri I-II içinde (ss. 55– 129). Pegem Akademi.
• Walters, S., Grover, K. S., Turner, R. C. ve Alexander, J. C. (2017). Faculty perceptions related to teaching online: A starting point for designing faculty development initiatives. Turkish Online Journal of Distance Education, 18(4), 4-19.