Istishhad With Poetry in Linguistic Exegesis

Yıl 2023, Cilt: 12 Sayı: 4, 1209 - 1221, 11.10.2023

Faima Israfılova

https://doi.org/10.33206/mjss.1279662

Cited By: 1

Öz

The problems we encountered in the correct understanding and interpretation of the Holy Quran have generally been related to language. Linguistic commentaries have taken place at the beginning of the activities of understanding and interpreting the Holy Quran. In linguistic commentaries, poetry stands out as an important source after the Holy Quran since it contains both its language and its uses. In our study, we first gave the definitions of linguistics and linguistic exegesis and then tried to exhibit the historical background of consultation with poetry. Then we touched upon the contribution of the consultation with poetry in linguistic commentaries in terms of understanding both the syntax and the consumption aspects of the verses. In addition, we have explained whether the words in the verse’s expressions with concrete meaning or abstract meaning are, both in terms of eloquence and terms of literature and verse. Thus, in linguistic commentaries, consultation with poetry was used to support sometimes the original meanings of the verse words, sometimes the use of Arabs, and sometimes the abstract meanings gained in the context of the text of the Holy Quran. We wanted to remind you that consultation with poetry, whether to confirm the meaning of words or to ground the use of words in the language and grammatical rules, has made a great contribution to the development and important place of linguistic exegesis.

Anahtar Kelimeler

Tafsir, Quran, Ayat, Linguistic Tafsir, Poetry

Истишхад Поэзией в Лингвистических Тафсирах

Öz

Проблемы, с которыми мы обычно сталкиваемся при правильном понимании и интерпретации Священного Корана, как правило, всегда связаны с лингвистикой. Фактически, лингвистические тафсиры имели первоначальное место в деятельности по пониманию и толкованию Корана. Также в лингвистических тафсирах поэзия выделяется как важный источник после Корана, поскольку в поэзии отражается правила Арабского языка и правильное использование. В нашей статье мы представим лингвистические тафсиры и исторический фон истишхада поэзией. Затем мы коснёмся вклада поэзией в лингвистические комментарии с точки зрения понимания как синтаксиса, так и использования слов в стихах. Кроме того, мы объясним, имеют ли слова в поэзии конкретное или абстрактное значение, как с точки зрения риторики, так и с точки зрения литературы и декламации. Таким образом, мы демонстрируем что истишхад поэзией в лингвистических тафсирах применялась для выявления первоначальных значений терминов употреблеямыми Арабами, а иногда для понимания абстрактных значений в контексте Корана. Тем самым мы выявим что истишхад поэзией, будь для подтверждения значения слов или будь для использования слов в языке и обоснования грамматических правил, внес большой вклад в развитие лингвистических тафсиров.

Anahtar Kelimeler

Тафсир, Коран, Аят, Лингвистический Тафсир, Поэзия

Dilbilimsel Tefsirlerde Şiirle İstişhad

Öz

Kur’an-ı Kerim’in doğru anlaşılması ve yorumlaması konusunda karşımıza çıkan sorunlar genellikle dil ile ilgili olmuştur. Nitekim Kur’an-ı Kerim’i anlama ve yorumlama faaliyetlerinin başında dilbilimsel tefsirler yer almıştır. Dilbilimsel tefsirlerde şiir ise gerek dildeki kuralları gerek ise kullanımları ihtiva ettiğinden, Kur’an-ı Kerim’den sonra önemli bir kaynak olarak öne çıkmaktadır. Çalışmamızda öncelikle dilbilim ve dilbilimsel tefsirin tanımlarını verdikten sonra şiirle istişhad ile ilgili tarihi arka planını sergilemeye çalıştık. Daha sonra dilbilimsel tefsirlerde şiirle istişhadın, ayetlerde geçen lafızlarının hem nahiv hem de sarfla ilgili hususlarının anlaşılması bakımından katkısına değindik. Ayrıca ayetlerde geçen lafızlarının somut anlamı taşıyan mı yoksa soyut anlamı taşıyan ifadeler olduğu gerek belagat açısından gerek ise edebi ve kıraat açısından izah ettik. Böylece dilbilimsel tefsirlerde ayet lafızlarının bazen asli anlamlarını, bazen Arapların kullanımlarını, bazen ise Kur’an-ı Kerim metni bağlamında kazanılan soyut anlamlarını desteklenme amacıyla şiirle istişhada başvurulmuştur. Şiirle istişhadın, ister lafızların anlamının teyidi amacıyla olsun ister ise lafızların dildeki kullanımı ve gramer kurallarını temellendirme amacıyla olsun, dilbilimsel tefsirin gelişmesine ve önemli bir yere gelmesine çok büyük katkısı olduğunu hatırlatmak istedik.

Anahtar Kelimeler

Tefsir, Kur’an-ı Kerim, Ayet, Dilbilimsel Tefsir, Şiir.

Kaynakça

• Ahfeş, E.H. (1990). Me‘âni’l-Kur’ân. Kâhire: y.y.
• Albayrak, H. (1996).Kur’an’ın Bütünlüğü Üzerine. İstanbul: Şule Yayınları.
• Bâkıllânî, K. E. (1988).İ’câzu’l-Kur’ân. Beyrut: Âlemü’l-Kütüb.
• Bakırcı, S. - Demirayak, K. (2001). Arap Dili Grameri Tarihi(Başlangıçtan Günümüze). Erzurum: Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Yayını.
• Beydâvî, N. Ö. (1418). Envâru’t-Tenzîl ve Esrâru’t-Te’vîl. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-‘Arabî.
• Cabirî, M. (2001). Arap/İslam Aklının Oluşumu. çev. İbrahim Akbaba. İstanbul: Kitabevi Yayınları.
• Cumahî, M.S. (ts.). Tabakâtu Fuhûli’ş-Şu‘arâ. Beyrut: y.y.
• Çetin, A. (2010). Kur’ân-ı Kerîm’in İndirildiği Yedi Harf ve Kırâatlar. İstanbul: Ensar Neşriyat.
• Demirayak, K. - Savran, A. (1996) Arap Edebiyatı Tarihi Sadru’l-İslam Dönemi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Yayını.
• Dimyati, A. (1987). İthâfü Füdalâi’l-Beşer Bi’lkırââti’l-Erbeate Aşer. Beyrut: y.y.
• Divlekci, C. (2000). Dilbilim ve Kur’an İlimleri Açısından el-Fîrûzâbâdî’nin Besâir’i (Yüksek Lisans Tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi. Isparta.
• Ebu Ubeyde, M. (ts.). Mecâzü’l-Kur’ân. Kâhire: Mektebetü’l-Hâncî.
• Emin, A. (1976). Fecru’l-İslâm. çev. Ahmet Serdaroğlu. Ankara: y.y.
• Eroğlu, A. (1993). “Şiirle İstişhâd ve İstişhâd Açısından Medarik”. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 0/11, 326-358.
• Ferrâ, E. Z. (1983). Meâni’l-Kur’ân. Beyrût: Âlemü’l-Kütüb.
• Goldziher, I. (1993). Klasik Arap Literatürü. çev. Rahmi Er Azmi Yüksel. Vadi Yayınları.
• Heysemî, E. (1986). Mecmau'z–Zevâid ve Menbau'l-Fevâid. Beyrut, y.y.
• Hûlî, E. (2006). Arap İslam Kültüründe Yenilikçi Yaklaşımlar. çev. M. Hakkı Suçin Emrullah İşler. Ankara: Kitâbiyât.
• İbn Atiyye, E. M. (1422). el-Muharrerü’l-Vecîz fî Tefsîri’l-Kitâbi’l-Azîz. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
• İbn Haldun, A. (1992). el-Mukaddime. Beyrût: Mektebetü Lübnân.
• İbn Mücahid, E. T. (1980). Kitâbü’s-seb‘ fi’l-kırâât. Kahire: Şevkî Dayf.
• İbn Reşîk el-Kayrevânî. (1981). el-‘Umde fî Mahâsini’ş-Şi‘r. Beyrut: Dâru’l-Cîl.
• İbnu'l-Cezerî, M. (1994.) Tayyibetü’n-neşr fi’l-kırââti’l-‘aşr. Cidde: Mektebetü Dâri’l-Hüdâ.
• İbnü’l-Cevzî, C. A. (1984). Zâdü’l-Mesîr fi Ilmi’t-Tefsir. Beyrut: el-Mektebü’l-İslâmiy.
• İsrafilova, F. (2021). Kıraat Vecihlerinin Dilbilimsel Tefsire Etkisi. Ankara: Grafiker Yayınları.
• Kabdan, A. (2007.) Nesefî Tefsirinde Şiirle İstişhâd (Doktora Tezi). Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kayseri.
• Karagöz, M. (2009). Dilbilimsel Tefsir ve Kur’an’ı Anlamaya Katkısı (Doktora Tezi). Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kayseri.
• Kılıç, H. (2006). Basriyyûn. Cilt 7. İstanbul: DİA TDV Yayınları.
• Kılıç, H. (2006). Kûfiyyun. Cilt 26. İstanbul: DİA TDV Yayınları.
• Kırca, C. “Kur’an-ı Anlamada Dil Problemi”. Kur’an Mesajı İlmi Araştırmalar Dergisi 1/9, 34-60.
• Kızıklı, Z.S. (2005). Arap Grameri Ekolleri (Doktora Tezi). Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Bursa.
• Kurtubî, E. A. (2001.) el-Câmi‘ li-Ahkâmi’l-Kur’ân. Beyrut: Dârü İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî.
• Matûk, A. M. (1996). el-Hasîletü’l-Lügaviyye. Kuveyt: Âlemü'l-Marife.
• Maverdi, A. M. (ts.). en-Nüketve’l- ‘Uyûn. thk. Seyyid b. Abdülmaksûd, Beyrut: Dârû’l-Kûtûbi’l-İlmiyye.
• Merâğî, A. M. (1946). Tefsîru’l-Merâğî. Beyrut.: Matbaatü Mustafa el-Bâbî el-Halebî.
• Nazlıgül, H. (1993). İmam Eş-Şafii’nin Hadis Kültürümüzdeki Yeri (Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
• Nesefî, E. A. (2001). Tefsîru'n-Nesefî el-Müsemmâ bi Medâriki’t-Tenzîl ve Hakâiki’t-Te’vîl. Beyrut: Dâru'l-Kutubi’l- İlmiyye.
• Öğmüş, H. (2010). Kur’an Yorumunda Şiirin Yeri. İsam Yayınları. İstanbul.
• Rudeyni, M. A. (2002). Fusûl fi İlmi’l-Lügati’l-Âmm. Beyrut: Âlemü’l-Kütüb.
• Sa’lebi, E. İ. (2004). el-Keşf ve’l-Beyân fî Tefsiri’l-Kur’an. thk. Seyyid Kesrevî Hasan, Beyrut: Daru’l-Kutûbi’l- İlmiyye.
• Saussure, F. (1998). Genel Dilbilim Dersleri. çev. Berke Vardar. İstanbul: Multilingual.
• Sezgin, F. (1991). Târîhu’t-Türâsi’l-Arabî. Riyâd: İdâretü’s-Sekâfe.
• Subhî, S. (1960.) Dirâsât fî Fıkhı’l-Lüga. Dımaşk: Matbaatu Câmiatü Dımaşk.
• Suyuti, C. (1987). el-Muzhir fi Ulumi'l-Luğa ve Envaiha. Beyrut.
• Taberânî, S. (1983). el-Mu’cemu’l-Kebîr. thk. Hamdi b. Abdi’l-Mecîd es-Silefî Musul.
• Taberî, C. (2000). Câmiu’l-Beyan an Te'vili âyi'l-Kurân. Beyrut: Müessesetü’r Risale.
• Türcan, S. (2003). “Mecaz Teriminin Gelişim Sürecinde el-Ferra’nın Yeri”. Gazi Üniversitesi Çorum İlahiyat Fakültesi Dergisi 2/4, 89-122.
• Ukberî, E. H. (1987). et-Tibyân fî i’râbi’l-Ḳur’ân. nşr. ‘Ali Muhammed el-Becâvî. Beyrût: Dâru’l-Cîl.
• Yalar, M. (2008). “Cahiliye Şiirinin Tarihsel Gerçekliği Problemi”. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 17/2, 96-97.
• Yiğit, İ. (1995). Emeviler (Siyasî Tarih, Medeniyet Tarihi). İstanbul: TDV Yayınları.
• Zeccac, E. İ. (1988). Me‘âni’l-Kur’ân ve İ‘râbüh. Beyrut: y.y.
• Zelat, M. (2013). Kurtubî ve Menhecühû fi’t-Tefsîr. Beyrut: Merkezü’l-Arabî.
• Zemahşeri, E. K. (1987). el-Keşşâf an Hakâ‘ik-ı Ğavâmizı’t-Tenzîl ve Uyûni’l-Akâvîl fî Vücûhi’t-Te’vîl. Beyrut: Daru’l-Kitabi’l- ‘Arabi.
• Zeydan, C. (2005). Târîhu Âdâbi’l-Lugati’l-Arabiyye. Beyrût: Dâru’l-Fikr.
• Ziolkowski, J. (1990). “What is Philology: Introduction”, On Philology (Pennsylvania: The Pennsylvania State University Press) 27/1-12.