Çin, Avustralya, Rusya ve Arjantin Eğitim Yönetimi Sistemlerinin Karşılaştırılması

Yıl 2024, Cilt: 13 Sayı: 1, 16 - 30, 09.01.2024

Bertan Akyol , Neşem Erkoç , Altan Öztaban

https://doi.org/10.33206/mjss.1296390

Öz

Bu çalışmada Çin, Avustralya, Rusya ve Arjantin’deki eğitim yönetimi sistemlerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Bu araştırma kapsamında, Çin, Avustralya, Rusya ve Arjantin eğitim yönetimi uygulamaları sistem yaklaşımı çerçevesinde ele alınmıştır. Ülkelerin seçiminde PISA 2018 sonuçları ve 2020 İnsani Gelişmişlik Endeksi kriter olarak belirlenmiştir. Araştırma nitel araştırma yönteminden bütüncül çoklu durum araştırması desenine uygun olarak gerçekleştirilmiştir. Verilerin elde edilmesinde nitel veri toplama yöntemlerinden doküman incelemesi kullanılmıştır. Veriler ile ilgili dokümanlar toplandıktan sonra okunup analiz edilerek sistem yaklaşımının başlıkları altında kategorilere ayrılmışlardır. Sonrasında her bir kategori ülkeler bazında yeniden düzenlenmiş ve araştırma bulgularına ulaşılmıştır. Araştırmada kullanılan sistem yaklaşımının ölçütlerine göre ülkeler; eğitim finansmanı, öğretmen ve yönetici seçme yetiştirme ve eğitim yönetimi stratejisi girdi; ülkenin demografik, coğrafi özellikleri, eğitim felsefesi ve eğitim modeli çevre; ülkenin eğitim sistemi ve eğitim göstergeleri süreç; okul yöneticilerinin memnuniyeti ve kariyer planlaması çıktı kategorisi başlıkları altında ele alınmıştır. Araştırmadan elde edilen veriler doğrultusunda Çin, Avustralya, Rusya ve Arjantin’in eğitim sistemleri sistem yaklaşımının girdi, süreç, çevre ve çıktı boyutlarında karşılaştırılmış, benzerlikler ve farklılıklar ortaya konulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Türk Eğitim Sistemi, Sistem Yaklaşımı, Çin, Avustralya, Rusya, Arjantin.

Etik Beyan

“Çin, Avustralya, Rusya ve Arjantin Eğitim Yönetimi Sistemlerinin Karşılaştırılması” başlıklı çalışmanın yazım sürecinde bilimsel kurallara, etik ve alıntı kurallarına uyulmuş; toplanan veriler üzerinde herhangi bir tahrifat yapılmamış ve bu çalışma herhangi başka bir akademik yayın ortamına değerlendirme için gönderilmemiştir.

Comparison of Education Management Systems of China, Australia, Russia and Argentina

Öz

This study is aimed to comparatively examine the education management systems in China, Australia, Russia and Argentina. Within the scope of this research, education management practices in China, Australia, Russia and Argentina are discussed within the framework of the system approach. PISA 2018 results and 2020 Human Development Index were determined as criteria in the selection of countries. The research was carried out in accordance with the holistic multiple case research design from the qualitative research method. Document analysis, one of the qualitative data collection methods, was used to obtain the data. After the documents related to the data were collected, they were read, analyzed and categorized under the headings of the system approach. Afterwards, each category was rearranged on the basis of countries and research findings were reached. According to the criteria of the system approach used in the research, countries; education financing, teacher and administrator selection, training and education management strategy; country's demographic, geographical features, education philosophy and education model; country's education system and education indicators process; satisfaction of school administrators and career planning are discussed under the output category. In line with the data obtained from the research, the education systems of China, Australia, Russia and Argentina were compared in the input, process, environment and output dimensions of the system approach, and similarities and differences were revealed.

Anahtar Kelimeler

Turkish Education System, System Approach, China, Australia, Russia, Argentina.

Kaynakça

• Acuner, A.M.(1991). Arjantin ve Türk Egitim Sistemlerinin Karşılaştırılması. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakülteleri Dergisi, 6(2), 155-169.
• Ahi, B. ve Kildan, O.(2013). Comparative analysis of early childhood education in Australia and Turkey. 3rd World Conference on Learning, Teaching and Educational Leadership.
• Akyol, B. ve Yeşilbaş Özenç, Y. (2023). Karşılaştırmalı eğitim yönetimi. Ankara: Pegem Akademi.
• Arastaman, G. (2021). Karşılaştırmalı ve uluslararası eğitim. Ankara: Pegem Akademi.
• Australian Institue of Health and Welfare. (2022). https://www.aihw.gov.au/reports/australias-health/rural- and-remote-health adresinden 21.04.2022 tarihinde erişilmiştir.
• Altınbaş, G. ve Yeşiltepe, M. (2016). Karşılaştırmalı Öğretmen Yetiştirme. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi, Özel Sayı, 225-250.
• Argentina Gob. (2022). https://www.argentina.gob.ar/educacion/evaluacion-e-informacion- educativa/indicadores adresinden 21.04.2022 tarihinde erişilmiştir.
• Ataman, O. ve Adıgüzel, A. (2019). Türkiye ve Avustralya Öğretmen Yetiştirme Sistemleri ve Akreditasyon Modellerinin Karşılaştırmalı İncelenmesi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 12(2), 678-700.
• Australian Bureau of Statistic. (2012). 2012 Year Book Australia.
• Australian Bureau of Statistic.(2021). https://www.abs.gov.au/statistics/people/education adresinden 21.04.2022 tarihinde erişilmiştir.
• Australian Government (2022). https://www.ag.gov.au/rights-and-protections/human-rights-and-anti- discrimination/human-rights-scrutiny/public-sector-guidance-sheets/right- education#:~:text=1.,human%20rights%20and%20fundamental%20freedoms. adresinden 21.04.2022 tarihinde erişilmiştir.
• Aydınalp, A. (2011). Almanya, Danimarka, Birleşik Krallık, Avustralya, Amerika Birleşik Devletleri ve Türkiye’de Yükseköğretim Programlarında Kalite Güvencesi Ve Akreditasyon Süreci. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Aydoğan, R. (2020). Karşılaştırmalı Eğitim: Dünya Ülkelerinden Örneklerle(Ed. Adil Türkoğlu) Anı yayıncılık: Ankara.
• Balcı, S. ve Wu, H. (2011). Çin Halk Cumhuriyetinde Yükseköğretim Sisteminin Reformu ve Gelişimi. Uluslararası Yükseköğretim Kongresi: Yeni Yönelişler ve Sorunlar (UYK-2011), 3, 1867-1875. İstanbul.
• BBC. (2023). Çin'in nüfusu 1961'den bu yana ilk kez azaldı. https://www.bbc.com/turkce/articles/c8935qxp4vvo adresinden 10.03.2023 erişilmiştir.
• Bolat, Y.(2016). Türkiye, Almanya, Amerika Birleşik Devletleri, Avustralya Fransa, İngiltere Ve Japonya’da Mesleki Ve Teknik Eğitime Öğretmen Yetiştirme. Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi,2(3), 39-72.
• Bodrova, E. ve Yudina, E. (2018). Early childhood education in the Russian Federation. In Handbook of International Perspectives on Early Childhood Education (pp. 59-69). Routledge.
• Bullough, R. V. (2014). Recalling 40 years of teacher education in the USA: A personal essay. Journal of Education for Teaching, 40(5), 474-491.
• Cemaloğlu, N. ve Gülcan, M. G. (2018). Kuramdan Uygulamaya Okul Yönetimi. 1. b. Ankara: Pegem Akademi.
• China-briefing (2022). China Demographic Trends – What the Latest Data Says. https://www.china- briefing.com/news/china-demographic-trends2021-what-the-latest-data-says/ adresinden 05.04.2023 tarihinde erişilmiştir..
• China ABC (2019). http://english.gov.cn/archive/chinaabc/ adresinden 23.04.2022 tarihinde erişilmiştir.
• Chu, H. ve Yang, H. (2009). Towards Principal Professionalization. Shanghai, China: Shanghai Education Publishing House.
• Coşkun, B. ve Çelikten, M. (2020). Çin Halk Cumhuriyeti Eğitim Sistemi. Uluslararası Toplum Araştırma Dergisi, 15(24), 2982 3011.
• Cramer, J.F. ve Browne, G.S. (1982). Çağdaş Eğitim Milli Eğitim Sistemleri Üzerine Bir İnceleme. (Çev. F. Oğuzkan) İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Cruickshank, D. R., Jenkins, D. B. ve Metcalf, K. K. (2009). The act of teaching (5th Ed.). New York, NY: McGraw- Hill Companies, Inc.
• Çelik, N. (2015). Türkiye ve Rusya Federasyonu Ortaöğretim İngilizce Dersi Öğretim Programlarının Karşılaştırılması. (Yüksek Lisans Tezi). Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Tokat.
• Çelik, S. (2017). Tarihsel Süreçte Rus Eğitim Sistemi. International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 12(6), 155-178).
• Çetin, K. ve Yalçın, M. (2003). Milli Eğitim Bakanlığı yönetici eğitimi programlarının değerlendirilmesi, 21. yüzyıl eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi sempozyumu, 16-17 Mayıs, 2002, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara.
• Day, C. ve Bakioğlu, A. (1996). Development and disenchantment in the professional lives of headteachers. In I. Goodson and A. Hargreaves (eds), Teachers’ Professional Lives (London: The Falmer Press), pp. 123–139.
• Dertli, A. (2021). Türkiye, Rusya ve Kanada Eğitim Sistemlerinin Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi.(Yüksek Lisans Tezi). Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kahramanmaraş.
• EDB, (Education Bureau), (2008). Teacher Training & Qualifications, http://www.edb.gov.hk/en/teacher/qualificationtrainingdevelopment/qualification/teacher-training- qualifications/index.html,
• Ergün, M. (2009). Eğitim felsefesi (2. Bakı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Eskioğlu, I.(2007). Türkiye İle Kanada, Norveç, Abd, Avustralya Ve Avusturya Yükseköğretim Sistemleri İçinde Lisansüstü Müzik Eğitimi Programlarının Karşılaştırılması.(Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Expatica (2023). The education system in Russia. https://www.expatica.com/ru/education/children- education/the-education-system-inrussia104072/#:~:text=Education%20in%20Russia%20is%20divided ,three%20years%20of%20secondary%20education adresinden 22.05.2023 tarihinde erişilmiştir
• Federal Yasa (2013). Rusya Federasyonu’nda Eğitim Yasası. 1 Eylül 2013.
• https://www.gosuslugi.ru/situation/obtain_education/education_system_in_Russia.
• https://www.haber7.com/dunya/haber/3223319-cinde-universite-ogrencisi-sayisi-240-milyona-ulasti
• https://orbisedu.com.tr/yurtdisinda-universite/cin/cin-halk-cumhuriyeti-egitim-sistemi/
• https://smolnarod.ru/v_rossii/mrak-kolichestvo-shkol-v-rossii-umenshilos-a-uchenikov-stalo-bolshe/ adresinden 10.05.2022 tarihinde erişilmiştir.
• https://studyinrussia.ru/tr/why-russia/russian-education-in-figures/ adresinden 11.06.2022 tarihinde erişilmiştir.
• Hurriyet, (2022). Rusya nüfusu 2022! Rusya'nın nüfusu kaç? https://www.hurriyet.com.tr/gundem/rusya- nufusu-2022-rusyanin-nufusu-kac-42010429 adresinden 12.05.2022 tarihinde erişilmiştir.
• İnsani Gelişmişlik Endeksi. (2020). https://tr.wikipedia.org/wiki/%C4%B0nsani_Geli %C5%9Fme_Endeksi%27ne_g%C3%B6re_%C3%BClkeler_listesi adresinden 14.04.2022 tarihinde erişilmiştir.
• King, E. (1979). Other Schools and Ours Comparative Studies For Today. London: Holt.
• Koçkar, R. (2019). Rusya 'da Eğitim Sistemi ve Açık ve Uzaktan Öğrenme'nin (AUÖ) Başlangıcından 2019 Yılına Kadar Gelişimi. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Kremer-Hayon, L. ve Fessler, D. (1992) The inner world of school headteachers: reflections on career life stages. International Review of Education, 38 (1), 35–45.
• Liang, X., Kidwai, H. ve Zhang, M. (2016). How Shanghai does it: Insights and lessons from the highest-ranking education system in the world. Washington, DC: World Bank. doi:10.1596/978-1-4648-0790-9.
• Liu, H., Liu, C., Chang, F. ve Loyalka, P. (2016). Implementation of teacher training in China and its policy implications. China & World Economy, 24(3), 86-104.
• Lofstedt, J. (1984). Educational planning and administration in China. Comparative Education, 20(1), 57-71.
• Marmoah, S., Roslan, R. , Chaeroh, M. , Elita, D. ve Fauziah, M. (2021). The Comparison of Education System in Australia and Indonesia. Jurnal Pendidikan Indonesia (JPI), 784-796.
• Memmedova Telci, A. (2018). Rusya eğitim sistemi. Ali Balcı (Ed.) Karşılaştırmalı eğitim sistemleri içinde (ss. 789-804). Ankara: Pegem Akademi.
• MOE. (2010). Notice from the Ministry of Education and Ministry of Finance of the Implementation of the National Training Plan for Primary and Secondary Education Teachers. Ministry of Education and Ministry of Finance, Government of China.
• NCEE (2018). http://ncee.org/what-we-do/center-on-international-educationbenchmarking /top- performing-countries/shanghai-china/shanghai-china-teacher-and-principalquality/ adresinden 11.07.2022 tarihinde erişilmiştir.
• OECD. (2016). Education İn China A Snapshot, https://www.oecd.org/china/Education-in-China-a- snapshot.pdf.
• OECD (2018). https://www.oecd.org/education/talis/TALIS2018TR_ISCED1_CN_ABA.pdf adresinden 21.04.2022 tarihinde erişilmiştir.
• PISA. (2018).https://tr.wikipedia.org/wiki/Uluslararas%C4%B1_%C3%96%C4%9Frenci_De%C4%9Ferlendirme_Progr am%C4%B1 adresinden 14.04.2022 tarihinde erişilmiştir.
• Romero, C. ve Krichesky, G. (2019). Eldirector escolar en Argentina: Un actor clave pero (aún) invisible. Un estudiosobre las normas, condicioneslaborales y formación de los directores escolaresde escuelas públicas. Archivos Analíticos de Políticas Educativas, 27(1),10(4), 1-29.
• Rusya Federasyonu Eğitimde Resmi Belgeler (2004). Moskova: Özel eğitim C, Rusça eğitimi, Moskova.
• Savaş, G. (2019). Okul Yöneticisi Yetiştirmede Dünyadaki Eğilimler Ve Türkiye İçin Öneriler. Uluslararası Liderlik Çalışmaları Dergisi.
• Şevçenko, D. A. (2013) İstoriya stanovleniya i razvitiya rınka vısşego professionalnogo obrazovaniya v Rossii, https://www.cfin.ru/press/practical/2013-06/01.shtml
• Şişman, M. (2020). Eğitimde Mükemmellik Arayışı (Etkili Okullar). 5. b. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Tekin, U. ve Odabaşı, B. (2014). Eğitimde Program Geliştirme. Konya: Çizgi Kitapevi Yayınları.
• Telci, A. M. (2009). Rusya eğitim sistemi. A. Balcı (Ed.), Karşılaştırmalı eğitim sistemleri içinde (s. 487-498). Ankara: Pegem Akademi.
• The Economist Intelligence Unit (2019). China. http://country.eiu.com/china adresinden 28.01.2022 tarihinde erişilmiştir.
• The Government of Hong Kong Special Administative Region. (2015). Fact Sheets. GovHK: http://www.gov.hk/en/about/abouthk/factsheets/ adresinden 15.07.2022 tarihinde erişilmiştir.
• Tunç, B., Özsoy, S. ve Ünal, I. (2010). Eğitim Bilimlerinin Ontolojik Temelleri. Ankara: Tan Yayınları.
• UNESCO. (2011). World data on education (7th Edition). (IBE/2011/CP/WDE/II) Geneva: UNESCO/International Bureau of Education.
• UNESCO. (2022a). http://stats.uis.unesco.org/unesco/ adresinden 13.12.2022 tarihinde erişilmiştir.
• UNESCO. (2022b) The financing of education in China. https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000384391 adresinden 10.05.2023 tarihinde erişilmiştir.
• Valeeva, R. A. ve Gafurov, I. R. (2017). Initial Teacher Education in Russia: Connecting Theory, Practise and Research. European Journal of Teacher Education, 40:3, 342-360.
• Wang, W. (2014). Decomposing inequality in compulsory education finance in China: 1998-2008. Public Finance and Management, 14(4).
• Yalçınkaya, M. (1991). Avustralya Eği̇ti̇m Si̇stemi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. Yan, W. ve Ehrich, L. (2009) Principal preparation and training: a look at China and its issues. International Journal of Educational Management, 23(1), 51-64.
• Yan, W. ve Ehrich, L. C., (2009). Principal preparation and training: a look at China and its issues. International Journal of Educational Management, 23(1), 51-64.
• Zhang, M., Ding, X. ve Xu, J. (2016). Developing Shanghai’s teachers. Washington, DC: National Center on Education and the Economy.
• Zhu, N. ve Chang, L. (2019). Education and parenting in China. School systems, parent behavior, and academic achievement: An international perspective, 15-28.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2021). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin yayıncılık.
• Yin, R. K. (1981). The case study as a serious research strategy. Knowledge, 3(1), 97-114.