Bir Devlet Hastanesi Nörofizyoloji Laboratuvarına Başvuran Olguların Özellikleri ve Klinik Ön Tanı ile Elekromiyografik Tanı Tutarlılığı

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: 3, 409 - 414, 25.12.2021

Refik Kunt , Sinem Aslan Karaoğlu

https://doi.org/10.29058/mjwbs.959801

Öz

Amaç: Bu çalışma ile ikinci basamak devlet hastanesi nörofizyoloji laboratuvarına farklı branşlar
tarafından yönlendirilen hastaların özellikleri ve klinik ön tanıları ile elektromiyografik(EMG) tanıları
arasındaki uyumun değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: 01.03.2014–30.09.2015 tarihlerini kapsayan 18 aylık süre içinde Aydın Devlet
Hastanesi Nörofizyoloji Laboratuvarı’nda aynı hekim tarafından yapılan EMG’lerin sonuç raporları
retrospektif olarak incelenerek gönderen branşın ön tanısı ve EMG sonuç bilgileri arasındaki uyum
analiz edildi.
Bulgular: Yaş ortalaması 48.5±15 (5-90) yıl olan hastaların 1620’si (%64.1) kadındı. Nörofizyoloji
laboratuvarından; nöroloji 1574 (%62.3), fizik tedavi ve rehabilitasyon (FTR) 534 (%21.1), ortopedi
184 (%7.3), nöroşirürji 155 (%6.1) ve diğer branşlar 81(%3.2) EMG isteminde bulundu. EMG yapılan
hastaların ön tanılarının 1027 (%40.6)’si karpal tünel sendromu (KTS), 130 (%5.1)’u kubital tünel
sendromu (KUTS), 452 (%17.8)’si polinöropati (PNP), 467 (%18.4)’si üst ekstremite radikülopati (RDP),
198 (%7.8)’i alt ekstremite RDP ‘ydi. Ön tanı-kesin tanı uyumları incelendiğinde: KTS’de %55.6 oran,
orta derecede uyum; KUTS’de %65.4 oran, önemli derecede uyum; PNP’de %38.5 oran, orta derecede
uyum, üst ekstremite RDP’de %87.1 oran, önemli derecede uyum, alt esktremite RDP’de %81.3 oran,
önemli derecede uyum saptandı. Tüm EMG sonuçlarının %25’i normaldi. Nörolojide %27.5, FTR’de
%21.7, ortopedide %20.1, nöroşirürjide %11.6 normal sonuç saptandı. Ayrıca KTS’de %27.7, KUTS’de
%16.2, PNP’de %48, üst ekstremite RDP’de %6, alt esktremite RDP’de %10.6 normal sonuçlar
belirlendi. PNP, en çok oranda (%48) sonucu normal çıkan ön tanı olup istatistiksel olarak anlamlı
(p<0.001) bulundu.
Sonuç: Çalışmamıza göre; normal olarak tamamlanan EMG yüzdesi fazla sayıdadır. Gerek klinik
gerekse branş bazlı ön tanı-kesin tanı uyumları ise düşük seviyelerde saptandı. Literatür verileri ile
beraber değerlendirildiğinde çoğu EMG incelemesinin gereksiz istendiği sonucuna varıldı

Anahtar Kelimeler

EMG, tanı uyumluluğu, klinik ön tanı, elektrodiagnostik tanı

Destekleyen Kurum

Yok

Proje Numarası

Yok

Teşekkür

Aydın Devlet Hastanesi Nörofizyoloji Laboratuvarı’na hasta yönlendiren başta Dr. Cennet Nalan Kuş Soyder olmak üzere tüm nöroloji, ortopedi, nöroşirürji, fizik tedavi ve rehabilitasyon branşları hekimlerine ve çalışmanın poster olarak hazırlandığı dönemde teknik destek veren Dr. Bilge Piri Çınar’a teşekkür ederiz.

Characteristics of Cases Admitted to a State Hospital Neurophysiology Laboratory and Consistency of Clinical Pre-Diagnosis and Electromyographic Diagnosis

Öz

Aim: In this study, it was aimed to evaluate the characteristics of the patients referred to the secondary level state hospital neurophysiology
laboratory by different branches, and to evaluate the compatibility between clinical prediagnoses and electromyographic (EMG) diagnoses.
Material and Methods: The results of the EMGs performed by the same physician in the Aydın State Hospital Neurophysiology Laboratory
during the 18-month period between 01.03.2014-30.09.2015 were reviewed retrospectively. The agreement between the prediagnosis of the
referring clinic and the EMG result information was analyzed.
Results: 1620 (64.1%) of the patients with a mean age of 48.5±15 (5-90) years were female. Neurology 1574 (62.3%), physical therapy
and rehabilitation (PTR) 534 (21.1%), orthopedics 184 (7.3%), neurosurgery 155 (6.1%) and other branches 81 (3.2%) requested EMG from
the neurophysiology laboratory. The prediagnoses of the patients who underwent EMG were; 1027 (40.6%) carpal tunnel syndrome (CTS),
130 (5.1%) cubital tunnel syndrome (CUTS), 452 (17.8%) polyneuropathy (PNP), 467 (18.4%) upper extremity radiculopathy (RDP), 198
(7.8%) lower extremity RDP. When the prediagnosis-EMG diagnosis agreement is examined: in CTS 55.6% rate, moderate agreement; in
CUTS 65.4% rate, strong agreement; in PNP 38.5% rate, moderate agreement; in upper extremity RDP 87.1% rate, strong agreement; in
lower extremity RDP 81.3% rate, strong agreement were found. 25% of all EMG results were normal. Normal results were found in 27.5% in
neurology, 21.7% in PTR, 20.1% in orthopedics, and 11.6% in neurosurgery. In addition, normal results were determined in 27.7% in CTS,
16.2% in CUTS, 48% in PNP, 6% in upper extremity RDP, and 10.6% in lower extremity RDP. PNP was the most common prediagnosis
(48%) with a normal result, and it was found to be statistically significant (p<0.001).
Conclusion: According to our study; The percentage of normally completed EMG was found to be high, and both clinical findings and
department-based prediagnosis-EMG diagnosis agreement were low. When evaluated together with the literature data, we concluded that
most EMG examinations are unnecessary.

Anahtar Kelimeler

EMG, diagnostic compatibility, clinical prediagnosis, electrodiagnostic diagnosis

Proje Numarası

Yok

Kaynakça

• Mondelli M et al. Knowledge of electromyography (EMG) in patients undergoing EMG examinations. Funct Neurol. 2014;29(3):195-200.
• Türkel Y et al. How Compatible is Clinical Diagnosis with Electrophysiology? J Clin Anal Med 2014;5(5): 366-368.
• Atalay NŞ et al. Investigation of consistency between clinical referral diagnosis and electroneuromyographic diagnosis. Anatol J Clin Investig 2012;6(2):113-116
• Cocito D et al. A further critical evaluation of requests for electrodiagnostic examinations. Neurol Sci 2006;26:419-22.
• Sucullu Karadağ Y et al. Referral diagnosis versus electroneurophysiological findings-three years experience from a tertiary hospital. Eur J Gen Med 2014; 11(4):244-247
• Adam M et al. The appropriateness of requests for electroneuromyography examinations. Turk J Phys Med Rehab 2007;53:150-153.
• Ustaömer K, Sarıfakıoğlu AB. Prediagnosis- electrodiagnosis; how much concordant? Namik Kemal Med J 2018; 6(1):1-8.
• Adebayo PB et al. EMG indications and findings in a sub-Saharan African neurorehabilitation center. Clin Neurophysiol Pract. 2018;3:99-103.
• Danner R. Referral diagnosis versus electroneurophysiological finding. Two years electroneuromyographic consultation in a rehabilitation clinic. Electromyogr Clin Neurophysiol. 1990;30(3):153-7.
• Di Fabio R et al. Requests for electromyography in Rome: a critical evaluation. Funct Neurol. 2013 Oct-Dec;28(4):281-4.
• Haig AJ et al. The value of electrodiagnostic consultation for patients with upper extremity nerve complaints: a prospective comparison with the history and physical examination. Arch Phys Med Rehabil. 1999;80(10):1273-81.
• On AY ve ark. Bir EMG laboratuarına başvuran olguların özellikleri ve klinik tanı-EMG tutarlılığı. Ege Fiz Tıp Reh Der 1998;4:71-6.