Öğretmenlerin Sınıf İçi İletişim Algısı

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 6, 110 - 131, 30.12.2020

İbrahim Taşdemir , Hatice Taşdemir

Öz

Araştırmanın amacı: öğretmenlerin sınıf içi iletişim algıları dikkate alınarak, Kahramanmaraş ilinde 2019-2020 eğitim-öğretim yılında görev yapan öğretmenlerin sınıf içi iletişim becerilerinin düzeylerini belirlemektir. Ayrıca, “cinsiyet, eğitim durumu, hizmet süresi, görev yaptıkları okul türü” gibi bazı değişkenlere göre, öğretmenlerin sınıf içi etkili iletişim becerilerinin farklılaşıp farklılaşmadığını ortaya koymayı hedeflemektedir. Bu araştırma nicel araştırma yöntemlerinden, betimsel tarama modelinde desenlenmiştir. Araştırmanın evrenini, Kahramanmaraş ili Türkoğlu ve Onikişubat ilçelerinde 6 okulda görev yapan öğretmenler oluşturmaktadır. Evren içerisinden basit seçkisiz örnekleme yöntemiyle 244 öğretmen seçilerek araştırmanın örneklemi oluşturulmuştur. Öğretmenlerin sınıf içi iletişim becerilerini, dört alt faktörden ve 23 maddeden oluşan Gülbahar ve Aksungur (2018) tarafından geliştirilen “Sınıf İçi Etkili İletişim Becerileri Algı Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçeğin yapılan analiz sonuçlarında gruplar arası dağılımları genel itibariyle homojen olmadığı görülmüş olup parametrik olmayan test teknikleri uygulanmıştır. Elde edilen sonuçlara göre ölçeğinin genel düzeyinin öğretmen algılarına göre yüksek düzeyde olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

İletişim, Etkili İletişim Becerileri, Sınıf İçi İletişim, Öğretmen Becerileri

Kaynakça

• Açıkalın, A. (1997). Toplumsal kuramsal ve teknik yönleriyle okul yöneticiliği. Ankara: Önder.
• Ağaoğlu, E. (2004). Sınıf yönetimi ile ilgili olgular. İçinde Z. Kaya (Ed.) Sınıf yönetimi (4. Baskı). Ankara: Pegem.
• Akbaşlı, S. (2012). Sınıf içi iletişim ve etkileşim. İçinde, Ruhi Sarpkaya (Ed.). Sınıf yönetimi (ss. 117–150). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Başar. H. (1998). Sınıf yönetimi. Ankara: Pegem Yayınlan.
• Buckman, R. (2001). Communication skills in palliative care. Neurologic Clinics, 19(4), 989- 1004.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (18. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Claydon, L. S. (2015). Rigour in quantitative research. Nursing Standard, 29(47), 43. doi:http://dx.doi.org/10.7748/ns.29.47.43.e8820
• Cüceloğlu, D. (2002). İletişim donanımları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Çelik V. (2003). Okul kültürü ve yönetimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Çetinkaya, Ö., & Alparslan, A. M. (2011). Duygusal zekânın iletişim becerileri üzerine etkisi: Üniversite öğrencileri üzerinde bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16 (1), 363- 377.
• Dilber, F., & Akhan, O. ÖĞRETMEN ADAYLARININ İLETİŞİM BECERİLERİ DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 7(17), 473-493.
• Egan, G. (1994). Psikolojik danışmaya giriş. Akkoyun F. (Çev), Ankara: Form Ofset.
• Ekici, G. (2008). Sınıf yönetimi dersinin öğretmen adaylarının sınıf yönetimine yönelik tutum ve inanç kazanma düzeyine etkisi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17 (3), 167-182.
• Erol, O., Özaydın, B. ve Koç, M. (2010). Sınıf yönetiminde karşılaşılan olaylar, öğretmen tepkileri ve öğrenciler üzerindeki etkileri: unutulmayan sınıf anılarının analizi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16 (1), 25-47.
• Genç, Z. ve Kalafat, T., (2010). Öğretmen adaylarının empatik becerileri ile problem çözme becerileri. Kurumsal Eğitimbilim, 3(2), 135-147.
• Gülbahar, B., & Aksungur, G. (2019). Sınıf İçi Etkili İletişim Becerileri Algı Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (48), 437-462.
• Gürüz, D. ve Temel-Eğinli, A. (2013). İletişim becerileri. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• İnceoğlu, M. (2004). Tutum, algı, iletişim. Ankara: Elips Kitap.
• Karagöz, Y. (2010). Nonparametrik tekniklerin güç ve etkinlikleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 9(33), 18-40. Kaya, A. (2014). İletişime giriş: temel kavramlar ve süreçler. İçinde, A. Kaya (Ed.). Kişilerarası ilişkiler ve etkili iletişim. (ss.1-29). Ankara: Pegem Akademi.
• Kerlinger, F. N., and Lee, H. B. (1999). Foundations of behavioral research. Belmont, CA: Wadsworth.
• Korkut, F. (2005). Yetişkinlere yönelik iletişim becerileri eğitimi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi dergisi, (28), 143-149.
• Lasswell, H.D. (2007). The structure and function of communication in society. İletişim Kuram ve Araştırma dergisi, 24, 215-228.
• Little, J. W. (1982). Norm of collegiality and experimentation: workplace conditions of school succes. American Educational Research Journal, 19 (3), 325-340.
• Rafferty, T. J. (2003). School climate and teacher attitudes toward upward communication in secondary schools. American Secondary Education, 31(2), 49-70.
• Sim, J. and Wright, C. (2000). Research in health care: Concepts, designs and methods. Andover: Cengage Learning.
• Schumacker, R. E., & Lomax, R. G. (2004). A beginner's guide to structural equation modeling. psychology press.
• Tabachnıck, B. G., Fıdell, L. S., & Ullman, J. B. (2007). Using multivariate statistics (Vol. 5). Boston, MA: Pearson.
• Verdener, R.F. (1999). Communicate (9th Ed). Belmont CA: Wadsworth Publishing Company.