Akran Değerlendirmenin Konuşma Becerisinin Geliştirilmesi Üzerindeki Etkisi/The Effect of Peer Assessment on the Development of Speaking Skill

Yıl 2009, Cilt: 6 Sayı: 12, - , 29.01.2014

Mehmet Temizkan

Öz

Bu araştırma öğrencilerin konuşma becerilerinin geliştirilmesinde akran değerlendirmenin etkisini tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada veri toplamak amacıyla “Konuşma Becerisine Yönelik Akran Değerlendirme Formu” kullanılmıştır. Bu form “İçerik, Dil ve Anlatım, Sunum” olmak üzere üç ana başlıktan oluşmaktadır. Araştırmanın çalışma grubunu Mustafa Kemal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Türkçe Öğretmenliği Bölümü'nde eğitim öğretim görmekte olan 3. sınıf öğrencileri oluşturmaktadır. Araştırmanın sonucuna göre hazırlıklı konuşma uygulaması yapan öğrencilerin akran değerlendirme puanlarına ilişkin ön test ve son test sonuçları arasında son test lehine anlamlı bir ilişki bulunmaktadır. Akran değerlendirme formunun “dil ve anlatım” ile “sunum” aşamalarına ilişkin ön test ve son test sonuçları arasında son test lehine anlamlı bir ilişki bulunmaktadır. Formun “içerik” aşamasına ilişkin ön test ve son test sonuçları arasında herhangi bir anlamlı ilişki tespit edilmemiştir.

Anahtar Kelimeler: Konuşma becerisi, akran değerlendirme, geri bildirim.

Abstract

The aim of this research is to determine the effect of peer assessment on the developing speaking skill. As data gathering tool “Peer Assessment Form for Development of Speaking Skill” is used in research. There are three titles in this form: Content, language and expression, presentation. The study group of research is 3. classroom students who in Mustafa Kemal University Faculty of Education Turkish Education Department. In conclusion there is a significant relation in favor of post test which concerning student's peer assessment scores between pre test and post test results. There is same significant relation on “language and expression” and “presentation” grades. But significant relation is not determined “content” grade.

Key Words: Speaking skill, peer assessment, feedback.

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

• Aktaş, Ş. ve Gündüz O. (2002). Yazılı ve Sözlü Anlatım. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Arhan, S. (2007). Öğretmen Görüşlerine Göre İlköğretim Okulları İkinci Kademede Konuşma Eğitimi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Arnold, L. et al. (1981). “Use of Peer Evaluation In The Assessment Of Medical Students”. Journal of Medical Education, 56, 35-42.
• Assessing Learning. Peer and Self Assessment. http://www.nclrc.org/essentials/ assessing/peereval.htm. (Erişim Tarihi: 11.03.2009).
• Black, P. ve Dylan W. (1998). “Assessment and Classroom Learning”. Assessment in Education: Principles, Policy and Practice (5), 7–68.
• Bostock S. (2009) Student Peer Assessment. http://www.keele.ac.uk/depts/aa/ landt/lt/docs/bostock_peer_assessment.htm (Erişim Tarihi: 16.03.2009).
• Bostock, S. (2000). Computer Assisted Assessment - Experiments in Three Courses. A Workshop at Keele University, May.
• Brown, S.- Rust, C. ve Gibbs, G. (1994). Involving Students in the Assessment Process in Strategies for Diversifying Assessments in Higher Education. Oxford: Oxford Centre for Staff Development. http://www.lgu.ac.uk/deliberations/ocsd-pubs/div-ass5.html. (Erişim Tarihi: 19. 03. 2009).
• Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Cassidy, S. (2006). “Developing Employability Skills: Peer Assessment in High Education”. Education-Training. 48, 508-517.
• Cheng, W. ve Warren M. (2005). “Peer assessment of Language Proficiency”. Language Testing, Vol. 22, No. 1.
• Croker, R. (1999). “Fundamentals of Ongoing Assessment”. Shiken: JALT Testing & Evaluation SIG Newsletter. 3 (1), 10-16.
• Developing Peer Assessment and Self Assessment. (2009). http://www.standards .dfes.gov.uk/primaryframework/assessment/dafl/lt/psa/page002. (Erişim Tarihi: 29.03.2009).
• Donaldson, A.J. ve Topping, K.J. (1996). Promoting Peer Assisted Learning Amongst Students in Higher and Further Education. Birming-ham: SEDA
• Erdem, İ. ve Deniz, K. (2008). Güzel Konuşma Kurslarında Verim-liliği Artırmaya Yönelik Bir Alan Araştırması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Yıl 2008, cilt 5, sayı 10, ss. 75-90.
• Evliyaoğlu, G. (1973). Konuşma Sanatı. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
• Falchikov, N. (1986). Product Comparisons and Process Benefits of Peer Group and Self Assessments. Assessment and Evaluation in Higher Education. 11, 146-166.
• Hughes, Ian. (2006). “Peer Assessment: What's it All About?” http://stadium.open.ac.uk/stadia/preview.php?s=39&whichevent=737. (Erişim Tarihi: 16.03.2009).
• Kennedy, J. Geoffrey. (2006). “Peer-Assessment in Group Projects: Is It Worth It?” Australasian Computing Education Conference. Newcastle.
• Kılıç, E. D. (2007). “Measure for University Students' Attitude Towards Peer Assessment”. World Applied Sciences Journal.(2) 707-711.
• Kurudayıoğlu, M. (2003). “Konuşma Eğitimi ve Konuşma Becerisini Geliştirmeye Yönelik Etkinlikler”. Türklük Bilimi Araştırmaları, Türkçenin Öğretimi Özel Sayısı, S: 13, s.267-309.
• Lim, Hana. (2007). A Study of Self- and Peer-Assessment of Learners' Oral Proficiency. CamLing.
• Ma, X. ve Millman R. (2005). “Using Self-Assessment and Peer Assessment”. University of Kentucky News Bulletin, November.
• Mrudula, P. (2002). “The Influence of Peer Feedback on Self- and Peer-Assessment of Oral Skills”. Language Testing. 19, (2), 109-131.
• Orpen, C. (1982). “Student Versus Lecturer Assessment of Learning: A Research Note”. Higher Education, 11, 567-572.
• Orsmond, P. (2004). Self and Peer Assessment. Guidance on Practice in the Bioscience. Center for Bioscience. The Higher Education Academy. Leeds.
• Öz, F. (2001). Uygulamalı Türkçe Öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Özbay, M. (2003). Öğretmen Görüşlerine Göre İlköğretim Okullarında Türkçe Öğretimi. Ankara: Gölge Ofset Matbaacılık.
• Sever, S. (2000). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme. Ankara: Anı Yayınları.
• Taşer, S. (2001). Konuşma Eğitimi. Ankara: Dost Kitabevi.
• Temizyürek, F. Erdem, İ. ve Temizkan, M. (2007). Konuşma Eğitimi. Ankara: Öncü Kitap.
• Topping, K. J. (1996). Effective Peer Tutoring in Further and Higher Education.. Birmingham: SEDA
• Topping, K. J. (2005). “Trends in Peer Learning”. Education Psychology. 25, (6), 631-645.
• Weaver, W. ve Cotrell, H.W. (1986). “Peer Evaluation: A Case Study”. Innovative Higher Education. 11, 25-39.
• Weir, C. J. (1993). Understanding and Developing Language Tests. New-York Prentice Hall.
• Wheater, P.- Langan, M. ve Dunleavy, P. (2005). Students Assessing Student: Case Studies on Peer Assessment. Planet. Nu. 15.
• Zariski, A. (1996). Student Peer Assessment in Tertiary Education: Promise, Perils and Practice. In Abbott, J. and Willcoxson, L. (Eds), Teaching and Learning Within and Across Disciplines. Proceedings of the 5th Annual Teaching Learning Forum, Murdoch University, February, http://cleo.murdoch.edu.au/asu/ pubs/tlf/tlf96/zaris189.html (Erişim Tarihi: 02.04.2009).