Yabancı dil
öğretim yöntemleri, XX. yüzyılın ikinci yarısından sonra yeni gelişmelerle
birlikte köklü bir değişim ve yapılanma sürecine girmiştir. Bugün, yabancı dil
öğretim yöntemleri, geçmişte kullanılan yöntemlerin, geleneksel yöntemlerin,
günümüz dilbilim araştırmalarının ve çeşitli alanlardaki yeni yaklaşımların
verilerinden yararlanılarak etkin bir yönteme kavuşturulmaya çalışılmaktadır.
Bu amaca hizmet edeceğini düşündüğümüz çalışmaların başında, Türkçenin
yabancılara öğretiminin tarihsel sürecinin anlaşılması, yöntemlerinin
belirlenmesi ve bunların tanımlanması gelmektedir. 1072 yılında, Kaşgarlı
Mahmud tarafından yazılan Divânü Lugâti’t-Türk (Türkçenin Bütün Sözcükleri)
adlı eserden sonra, Esirü’d-din EbûHayyân’ın 1312 yılında kaleme aldığı
Kitabü’l-İdrak Li Lisânü’l-Etrak (Türk Dilini Kavrama Kitabı) adlı eser, bu
alanda önemli bir kaynak olma özelliğine sahip olup çalışmamızda inceleme
konusu olmuştur. Bu araştırma “Kitabü’l-İdrak Li Lisânü’l-Etrak” adlı eserin
yabancılara Türkçe öğretimi açısından incelenmesini amaçlayan betimsel bir
araştırmadır. Çalışmada eserin sözlük, morfolojik ve sentaksla ilgili
malzemesinin ortaya koyulması için içerik analizinden yararlanılmış, elde
edilen bulgular yabancılara Türkçe öğretimi bağlamında değerlendirilmiştir. Buna
göre devrin büyük filologlarından olan Ebu Hayyan’ın Araplara Türkçe öğretmek
için günümüzde geçerliliğini sürdüren yöntemlerin yanında kendine özgü
teknikler kullandığı ve hedef dili işlevsel olarak öğretmeye çalıştığı
söylenebilir.
EbûHayyân yabancılara Türkçe öğretimi Araplara Türkçe öğretimi gramer- tercüme metodu dil bilgisi öğretimi
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 23 Ekim 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 16 Sayı: 44 |
.