The Narrative Function of “A Kitchen of One's Own”: Exploring Hearing, Thinking, Eating, and Emotions in Nezihe Meriç's Stories

Yıl 2024, , 80 - 93, 31.05.2024

Olcay Akyıldız

https://doi.org/10.56074/msgsusbd.1458294

Öz

nalyzing Nezihe Meriç's stories through the lens of concepts such as the domestic sphere, culinary arts, sensory experiences, and emotional dynamics reveals her strategy of focusing on female characters and their interactions with everyday environments. This analysis elucidates how Meriç creates a space of autonomy for her characters, her readers, and herself, beginning with her first published short story. This article examines the stories in Bir Kara Derin Kuyu (1989), tracing back to her first published story, "Bir Şey" ("Something") (1950). It aims to explore how Meriç awakens the senses through her literary depictions and to investigate why she meticulously examines emotions, which are prone to rapid fluctuations, within the contexts of food and the kitchen, elements that frequently bridge senses and emotions.

Anahtar Kelimeler

Bir Kara Derin Kuyu, emotions, senses, food in literature, affect theory

“Kendine Ait Bir Mutfak”ın Anlatısal İşlevi: Nezihe Meriç Öykülerinde Duymak, Düşünmek, Yemek ve Duygular

Öz

İlk öyküsünden itibaren bakışını kadın karakterler üzerinden mutfağa, yemeğe, duyu ve duygulara yönelten Nezihe Meriç edebiyatını bu kavramlar ekseninde okumak, onun hem karakterlerine hem okuruna hem de kendisine nasıl bir özgürlük alanı yarattığını görmemize imkân tanır. Bu doğrultuda bu yazı, merkezine Bir Kara Derin Kuyu’daki (1989) öyküleri alır ve yazarın yayımlanan ilk öyküsü olan “Bir Şey”den (1950) başlayarak Nezihe Meriç edebiyatında duyuların nasıl uyandırıldığı ve çoğu zaman hızla değişebilen duyguların neden bu kadar irdelendiği sorularını, her ikisini birleştiren yemeğe ve mutfağa daha yakından bakarak cevaplamaya çalışacaktır.

Anahtar Kelimeler

Bir Kara Derin Kuyu, duygu, duygulanım kuramları, duyu, yemek ve edebiyat

Kaynakça

• Acar-Savran, G. (2009). Beden emek tarih: Diyalektik bir feminizm için. Kanat Kitap.
• Ahmed, S. (2012). Mutluluk vaadi (D. Mayadağ, Çev.). Sel.
• Aksoy, S. E. (2019). Nezihe Meriç’in öykülerinde mutluluğa ve umuda açılan yollar: İlişkiler, gündelik işler, bedensel sağlık. Monograf, (12), 70-109.
• Akyıldız, O. (2023). Towards a gynocritical study of Turkish fiction: Contemporary Turkish women’s literature (1950-1970). D. Havlioğlu ve Z. Uysal (Ed.) Routledge Handbook on Turkish Literature içinde (ss. 169-184). Routledge.
• Bezirci, A. (1999). Nezihe Meriç: Monografi. Evrensel.
• Daniel, C. (2006). Voracious children: Who eats whom in children’s literature. Routledge.
• Eagleton, T. (1998). Edible Ecriture. S. Griffiths ve J. Wallace (Ed.), Consuming passions: Food in the age of anxiety içinde (ss. 203-208). Mandolin.
• Fethi Naci. (2002). Roman ve yaşam: Eleştiri günlüğü III (1991-1992). YKY.
• Gilbert, S. (2014). The Culinary imagination: From myth to modernity. W. W. Norton & Company.
• Highmore, B. (2024). Damakta kalan buruk tat: Duygulanım, yemek ve toplumsal estetik. M. Gregg ve G. Seigworth (Ed.) Duygulanım kuramları (Z. Cunillera Çev.) içinde (ss. 155-178). Alef.
• İnce, Ü. (2023). Gül kokusunun sesini duyan Nezihe Meriç. Eksik Parça.
• Meriç, N. (2011a). Toplu öyküleri I. YKY..
• Meriç, N. (2011b). Püf noktası: İlk öyküleri ve yazıları (S. Soydan, haz.). YKY.
• Meriç, N. (1998). Toplu öyküleri II. YKY.
• Meriç, N. (2023). Biz hiç değişmedik gönül: Gönül Şarman Hürkuş’a mektuplar: 1953-1991. YKY.
• Özer, S. (2022). Nezihe Meriç edebiyatında komşuluk: Kadın karakterlerin mücadelesi ve kimlik İnşası. E. Dicle (Ed.), Edebiyatın duygu haritası içinde (ss. 301-334). Dergâh.
• Rigotti, F. (2011). Mutfaktaki felsefe: Mutfaktaki usun kısa eleştirisi (C. Çokuslu Çev.). Çiya.
• Rigotti, F. (2021). Küçük şeylerin felsefesi (M. M. Çilingirlioğlu, çev.). Notos.
• Woolf, V. (2002). Kendine ait bir oda. (S. Öncü, çev.). İletişim.