İlhanlılar döneminde Anadolu, farklı açılardan pek çok çalışmaya konu olmuştur. Ancak sözü edilen bölgenin doğu kesimlerinin idari ve askeri durumu ile burada görev yapan idarecilerin kim oldukları, neler yaptıkları konusu yeterince araştırmaya değer görülmemiştir. Hâlbuki Vilâyet-i Ermen diye adlandırılan
bölge, kuzeyde Kafkaslar ile Karadeniz’i, güneyde İran, Doğu Akdeniz ve el-Cezire’ye bağlayan konumundan dolayı özel yönetimi olan bir eyaletti. Antik kaynaklarda Armania diye geçen ve daha çok Doğu Anadolu olmak üzere, kısmen Azerbaycan topraklarını içerisine alan bölge, İlhanlı idari sisteminde Vilâyet-i Ermen adıyla önemini korumuştur. Bölge, merkezden atanan ve genellikle Türk ya da Moğol bir vali tarafından yönetilirdi. Bu valilerden Emir Sutay (ö. 1332), Gazan Han zamanında yükselmeye başlamış, aldığı vazifeleri başarıyla yürütmüş önemli komutanlardan biridir. Moğolların Sünit boyuna mensup olduğu kuvvetle muhtemel görünen Sutay’ın, Vilâyet-i Ermen valiliği kısa sürmüş olsa da bölgedeki itibarı uzun yıllar Sutaylılara bir yurt bırakmaya yetmiştir. Bu valilik görevinin dışında uzun süre Diyâr-ı Bekr Eyâleti’ni de yöneten Sutay Noyan, 1332’de hayatınıkaybetmiştir. Geride bıraktığı oğulları başlangıçta siyasi bir kudret gösterememişlerdir. İlhanlı Devleti’nin dağılmasıyla bölgede başlayan hâkimiyet mücadeleleri, Sutaylıları, Celayirlilerle müttefik olmaya zorlamıştır. Bu ittifak sayesinde eski yurtlarını Celayirlilerden almayı başarıp yeniden güçlenen Sutaylıların birliği fazla uzun sürmemiştir. Önce Celayirliler ve Çobanlılar arasında ikiye bölünen Sutaylılar, bir süre sonra ortaya çıkacak olan Karakoyunlu ve Akkoyunlu Türkmen federasyonları içinde yer alarak siyasi işlevlerini tamamen yitirmişlerdir. Ancak siyasi güçlerini kaybetmiş olsalar da onların kültürel anlamda mirası uzun yıllar Anadolu’da varlığını sürdürmüştür.
Anatolia under Ilkhanids had been subject to many studies from different perspectives. However, the administrative and military situation in the eastern parts of Anatolia and their administrators have not been not considered worthy of research. The region called Vilâyet-i Ermen was a province with special administration due to its position connecting the Caucasus and the Black Sea in the north, Iran, the Eastern Mediterranean and Al-Jazeera in the south. The region referred to as Armenia in ancient sources, was a part of the territory of Azerbaijan, mainly in Eastern Anatolia. It maintained its importance with the name of Vilâyet-i Ermen under the Ilkhanid administrative system. It was administered by a Turkish or Mongolian governor appointed from the capital. One of these governors, Amir Sutay (d. 1332), who is most probably from the clan of the Sunit of the Mongols, started to rise in the time of Ghazan Han as he successfully carried out his duties. His governorship was so bright in the Vilayet-i Ermen that his descendants (Sutayites) maintained there for a long time thanks to his reputation. Also known as Sutay Noyan, Amir served as the governor of the province of Diyâr-ı Bekr for a long time, died in 1332. His sons were not able to rise to power at first. Afterwards, the struggle for domination after the dissolution of the Ilkhanid State forced the Sutays to become allies with Jalayirids. The Jalayirids, who defeated the Chobanies with help from the Sutays, left their former homeland to the Sutays. The unity of Sutays did not last long. Sutays, were first divided into two among the Jalayirids and Chobanies and then lost their political existence by dissolving into the Kara Koyun and Ak Koyun Turkmen federations that emerges after a while. However, their cultural influence continued to endure in Anatolia for long years.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 9 Haziran 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 8 Sayı: 1 |