BibTex RIS Kaynak Göster

DİYARBAKIR ÇEŞMELERİNDEN ÜÇ ÖRNEK

Yıl 2010, Cilt: 1 Sayı: 1, 47 - 58, 01.01.2010

Öz

Kaynakça

  • Beysanoğlu, Ş. (1998). Anıtları ve kitabeleri ile Diyarbakır tarihi. Ankara: Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi.
  • Develioğlu, F. (2008). Osmanlıca Türkçe ansiklopedik lügat. Ankara:Aydın Kitabevi.
  • Ödekan, A. (1992). Kent içi çeşme tasarımında tipolojik çözümleme. Semavi Eyice’ye Armağan, İstanbul Yazıları. TURİNG, 281-297.
  • Önge, Y. (1981). Türk su mimarisinde suluk adını verdiğimiz çeşmeler. SÜEFD, 1, 1-15.
  • Öztürk, Ş. (2004). Bitlis su mimarisi. Bitlis: Bitlis Valiliği.
  • Savcı, S. (1943). Sultan Şüca türbesi ve Mardin kapı’daki izler, Karacadağ, Diyarbakır, 60-61, 748-750.
  • Sözen, M. (1971).Diyarbakır’da Türk mimarisi. İstanbul: Diyarbakır’ı Tanıtma ve Turizm Derneği.
  • Tuncer, O. C. (1996). Diyarbakır camileri. Diyarbakır: Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi.
  • Yıldız, İ. ve Koç, E. (2007). Mardin’in çeşmelerinden üç örnek. Makalelerle Mardin, İmak Ofset, II, 299-308.

DİYARBAKIR ÇEŞMELERİNDEN ÜÇ ÖRNEK

Yıl 2010, Cilt: 1 Sayı: 1, 47 - 58, 01.01.2010

Öz

Ortaçağ şehirciliğinde önemli bir yeri olan su mimarisi, Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin iklim ve coğrafyasından kaynaklanan farklı boyutu ile Diyarbakır’da daha zengin bir donanıma kavuşmuştur. Yalnız dinî ve sosyal yapılarda değil, sivil mimaride de su vazgeçilmez bir unsur olarak yerini almıştır. Su mimarisinde çeşmeler, kamunun kullanımına sunulan basit yapılardır. Bu çalışmada, Diyarbakır şehir merkezinde yer alan çeşmelerden Tahtalı Katsal Sokak Çeşmesi, Arap Şeyh Cami Çeşmesi, Sultan Şüca Çeşmesi çizim ve fotoğraflarla desteklenerek incelenmeye çalışılmıştır. İncelenen çeşmelerin şehir mimarisini bütünleyen kültür zenginliklerimizden olduğu tespit edilmiştir. Bu mirasın gelecek kuşaklara aktarılabilmesi için asli fonksiyonlarına kavuşturulması gerekmektedir

Kaynakça

  • Beysanoğlu, Ş. (1998). Anıtları ve kitabeleri ile Diyarbakır tarihi. Ankara: Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi.
  • Develioğlu, F. (2008). Osmanlıca Türkçe ansiklopedik lügat. Ankara:Aydın Kitabevi.
  • Ödekan, A. (1992). Kent içi çeşme tasarımında tipolojik çözümleme. Semavi Eyice’ye Armağan, İstanbul Yazıları. TURİNG, 281-297.
  • Önge, Y. (1981). Türk su mimarisinde suluk adını verdiğimiz çeşmeler. SÜEFD, 1, 1-15.
  • Öztürk, Ş. (2004). Bitlis su mimarisi. Bitlis: Bitlis Valiliği.
  • Savcı, S. (1943). Sultan Şüca türbesi ve Mardin kapı’daki izler, Karacadağ, Diyarbakır, 60-61, 748-750.
  • Sözen, M. (1971).Diyarbakır’da Türk mimarisi. İstanbul: Diyarbakır’ı Tanıtma ve Turizm Derneği.
  • Tuncer, O. C. (1996). Diyarbakır camileri. Diyarbakır: Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi.
  • Yıldız, İ. ve Koç, E. (2007). Mardin’in çeşmelerinden üç örnek. Makalelerle Mardin, İmak Ofset, II, 299-308.
Toplam 9 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Evindar Yeşilbaş Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Ocak 2010
Gönderilme Tarihi 25 Eylül 2014
Yayımlandığı Sayı Yıl 2010 Cilt: 1 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Yeşilbaş, E. (2010). DİYARBAKIR ÇEŞMELERİNDEN ÜÇ ÖRNEK. Mukaddime, 1(1), 47-58. https://doi.org/10.19059/mukaddime.85243